تجربه زایمان زودرس

نی نی بان، گروه ترجمه: مهاری و شوهرش پل زمانی که کیسه آب مهاری در هفته بیستم بارداری پاره شد، با خبر وحشتناکی روبه رو شدند. پزشکان به او گفتند که بارداری اش قابل دوام نیست و باید خودش را برای سقط آماده کند.

با این حال، مهاری به جای گوش کردن به توصیه پزشکان، می دانست که آنها اشتباه می کنند. او در قلب خود چنین چیزی را احساس می کرد. تصمیم گرفت بچه اش را تا زمانیکه آماده بیرون آمدن است و خطری او را تهدید نمی کند، زنده نگه دارد. اتفاقی که رخ داد، واقعا خاص و منحصربه فرد بود. جت موریسون در بیست و پنج هفتگی متولد شد. او پنج هفته در رحم مادرش بعد از پاره شدن کیسه آب زنده ماند. در زمان تولد وزنش 635 گرم بود.

بعد از تولد، جت از بیماری های مزمن ریه و یرقان رنج برد. ضمن اینکه دو حفره در قلبش وجود داشت. جت بعد از اینکه ریه ها و دیگر اعضای بدنش رشد کردند، از بیماری رهایی یافت. او تقریبا سه هفته پیش از موعد اصلی زمان تولدش اجازه رفتن به خانه را پیدا کرد. آن حفره ها در قلب او نباید به هیچ وجه زندگی اش را تهدید کنند.

وقتی پزشکان سقط جنین را به مهاری پیشنهاد دادند، او نمی توانست باور کند که خیلی زود امیدشان را به فرزند او از دست داده بودند. «وقتی کیسه آب من در بیست ماهگی پاره شد، دکترها هنوز جت را به عنوان یک بچه نمی دیدند. به من گفتند که او جنینی است که زنده نمی ماند.» حرف آنها سرد بود و من خیلی ناراحت شدم. اوایل بارداری ام بود و هیچکدام از متخصصان اطفال در مورد گزینه های دیگری که پیش رو داشتم با من حرف نزد. این در حالی بود که من تازه اسکن بیست هفتگی را انجام داده بودم و همه چیز عالی بود و وقتی متوجه شدم که فرزندم یک پسر است، قبول سقط جنین خیلی سخت بود. دکتر به من گفت: «هیچ کاری نمی توانیم انجام دهیم و باید سقط کنی» «می فهمم که پزشکان باید بدترین سناریوی ممکن را برای بیماران شرح دهند و رک و بی پرده باشند. اما هیچ دو نفری در این دنیا دقیقا شبیه هم نیستند و آنها به جت هیچ شانسی ندادند. وقتی پزشک برگشت، من و پل به او گفتیم که می خواهیم بچه را نگه داریم و او به ساعتش نگاه کرد و بعد جوری به من نگاه کرد که گویا دارم وقتم را تلف می کردم. من به پل گفتم که باید از آنجا خارج می شدیم»

مهاری گفته که به جای گوش کردن به توصیه پزشکان، در گوگل گزینه های دیگری که پیش رو داشت را جستجو کرده و حالا نگران مادرهای دیگر است. «نتیجه حاصله برای ما خوب بود ولی من نگران مادرهای دیگر هستم که مجبور به سقط جنین شده اند و این درحالی بوده که بچه های آنها می توانستند زنده بمانند.»