ناباروری غیرقابل درمان، چاره دارد؟

مطالعه ای جدید به وسیله محققین در دانشگاه واشنگتن به ارزیابی استفاده از گامتوژنز آزمایشگاهی برای تولیدمثل انسان و مشکلات اخلاقی و کاربردی آن پرداخته است.

گامتوژنز آزمایشگاهی(In vitro gametogenesis) که بیشتر در مورد موش پیشرفت داشته است، فرایندی است که به موجب آن گامت ها از سلول های بنیادی پرتوان یا سلول های بنیادی جنینی بوجود می آیند. مطالعات پیشنهاد می کنند که اگرچه هنوز این فرایند به اندازه کافی در انسان پیشرفت نکرده است، اما ممکن است روزی تولیدمثل انسان را میسر سازد.

البته محققین براین باورند که دگم های اخلاقی که در مورد چرایی و چگونگی این گونه مطالعات وجود دارد این زمینه را با چالش هایی مواجه کرده است. محققین براین باورند که گروه های مختلفی از مردم می توانند از گامتوژنز آزمایشگاهی یا IVG برای تولید مثل استفاده کنند که از جمله آن ها می توان به کسانی که به دلایل فیزیکی نمی توانند باردار شوند، زوج های هم جنس!، زنانی که دچار یائسگی شده اند، دخترانی پیش از قاعدگی و گروه های چند والدی اشاره کرد.

در حال حاضر هم جنس گرایان برای بارداری نیازمند اهدای گامت هستند که آن ها را مستلزم استفاده از لقاح مصنوعی یا IVF با رحم اجاره ای می کند. گامتوژنز آزمایشگاهی شرایطی را فراهم می کند که چنین زوج هایی نیازمند گامت های اهدایی نباشند. برای مثال، گامت های جنس مخالف می تواند از سلول های یک فرد مشتق شود و در ترکیب با گامت طبیعی مشتق از فرد دیگر برای تولید جنین مورد استفاده قرار گیرد. در حال حاضر تنها راه برای نشان دادن موثر بودن و بی خطر بودن این تکنیک در انسان استفاده از گامت های آزمایشگاهی و تلاش برای اجاد فرزندان زنده به صورت کنترل شده است.

منبع: باشگاه خبرنگاران