پاسخ به سوالات کودکان، والدین بخوانند

آنچه بسیاری از والدین را دچار نوعی سردرگمی و نگرانی می کند، چگونگی مواجهه و پاسخگویی درست به سوالات جنسی کودک است، آن هم به شکلی که اطلاعات لازم تا حد قانع شدن به کودک داده و از کنجکاوی بیشتر او نیز جلوگیری شود. نگران نشوید! پنهان کاری نکنید… نیازی به طفره رفتن نیست. بگذارید فرزندتان بدون آنکه از سوالاتش دچار شرم یا ترس شود، در قبال حس کنجکاوی اش، بهترین پاسخ ها را از والدینش که امین ترین افراد در زندگی اش هستند، دریافت کند.

برای مثال برخی از خانواده ها از پرداختن به این موضوع دوری می کنند و حتی اگر فرزندشان در مورد این موضوع ها سوال هایی را پرسید واکنش تندی نشان می دهند. از جواب دادن طفره می روند یا بدون دلیل، جواب آن را به زمان دیگری موکول می کنند.

والدین لازم است که مراقب واکنش های خود در جواب به سوال های جنسی کودکان باشند چرا که اگر جواب ندهند یا واکنش تندی نشان دهند، کودک جواب را از منابع دیگر پیدا خواهد کرد و این واکنش می تواند در تعامل سازنده بین والد و کودک تاثیر بگذارد یا اگر والدین دروغ بگویند و بعدها کودک متوجه شود که والدین دروغ گفته اند باز هم می تواند در تعامل و اعتماد کودک به والدین خدشه وارد کند.

پس لازم است که اگر کودک سوالی پرسید، جوابی که والدین می دهند، دقیق، مختصر و متناسب با شرایط سنی و درک شناختی و ذهنی کودک باشد و اگر جواب را نمی دانند، از کودک زمان بخواهند، مطالعه کنند و زمان دقیق پاسخ به کودک را اعلام کنند که مثلا پنجشنبه جواب سوال ها را خواهم داد.

در این حالت اولا کودک متوجه می شود که حتی والدین هم برخی مواقع جواب سوالی را نمی دانند و باید مطالعه کنند تا جواب را پیدا کنند و این در حالی است که به سوال کودک اهمیت داده می شود و ثانیا برای دست یافتن به جواب نیاز به صبر و تحمل است که هر دو حالت می تواند توسط کودک الگوبرداری شود.

توصیه ما به والدین این است که اگر کودک سوال هایی را در زمینه جنسی مطرح کرد، به هیچ وجه مضطرب، نگران و عصبی نشوند. واکنش والدین هنگام رویارویی با سوال های جنسی کودکان بسیار مهم است.

به این مثال توجه کنید؛ کودکی از پدرش می پرسد: «پدر می خواهم در مورد به دنیا آمدنم از شما سوال بپرسم.» پدر با شنیدن این جمله کمی مضطرب می شود و از کودک می خواهد کنار او بنشیند. سپس پدر شروع می کند به توضیح دادن در مورد نحوه تشکیل جنین و رشد کودک در رحم مادر. در واقع پدر به صورت کامل اطلاعاتی را در اختیار فرزندش قرار می دهد اما در پایان صحبت های پدر، کودک می گوید: «من منظورم این نبود. دوست من در یک بیمارستان به دنیا آمد و من هم می خواستم بدانم دقیقا در چه بیمارستانی متولد شدم؟»

مانند این مثالی که برایتان زدیم این خیلی مهم است که تا کودک در مورد موضوعی خاص از والدین سوال نپرسیده، آنها توضیحی در مورد جزییات ندهند. در واقع والدین باید بدانند کودک چه پرسید، بدانند که میزان اطلاعات وی چقدر است و چگونه درک می کند. با پرسیدن این سوال که «تو چی فکر می کنی؟ برداشت تو چیه؟» و متناسب با شرایط کودک پاسخ دهند.

به همین دلیل است که آموزش زودهنگام کودکان در مورد مسائل جنسی باعث می شود آنها اطلاعات سنگینی را در ذهن شان بسپارند که قابلیت هضم آن را نداشته باشند. این کار باعث بروز اضطراب و حتی خشم کودک نسبت به والدین می شود.

برعکس این موضوع هم صدق می کند. یعنی اگر کودکان خیلی دیر از والدین شان اطلاعاتی در زمینه جنسی دریافت کنند (حدود ۱۵ و ۱۶ سالگی) باعث می شود این اطلاعات را یا از دوستان و همسالان خود به دست آورند یا مورد تمسخر واقع شوند.

منظور کودک را از طرح سوال بفهمید
وقتی می خواهید سوال های جنسی کودکان را جواب دهید باید جواب تان متناسب با شرایط سنی کودک و همچنین درک او از جوابی باشد که به او می دهید. جواب ها نباید پایان باز یا خیلی بسته داشته باشد. جواب دادن به کودک را به آینده ای نامعلوم موکول نکنید و او را بی جواب نگذارید. در جواب دادن به سوال کودک مهم است که بدانیم منظور کودک از مطرح کردن آن سوال خاص دقیقا چه بوده است؟

مانند مثالی که برای تان گفتیم کودک ممکن است سوالی را مطرح کند اما منظور خاصی از طرح آن سوال نداشته باشد اما پدر اطلاعاتی را در اختیار او قرار می دهد که نیازی نیست. بنابراین باید بدانیم منظور کودک از طرح پرسش چیست و میزان اطلاعات او در زمینه موضوع های جنسی تا چه اندازه ای بوده و ما اجازه داریم چه میزان اطلاعات را به او بدهیم.