نشانه اوتیسم در کودکان، راهنمایی کنید
مثلا کودکان مبتلا به اوتیسم، در سنی که باید غریبی کنند، با همه صمیمی هستند.
بسیاری از مادران جوان، نشانههای اوتیسم رابهخوبی نمیشناسند و نمیدانند که هرچه بیماری فرزند آنها زودتر تشخیص داده و روند درمانی آغاز شود، فرزندشان مهارتهای اجتماعی بیشتری را در سن مناسبتری خواهد آموخت. تشخیص زودهنگام اوتیسم میتواند رشد و پیشرفت استعدادها و تواناییهای بالقوه کودکان را در پی داشته باشد. از این رو، لازم است که تمام مادران جوان با نشانههای اوتیسم، آشنا باشند.
هرچند که نشانههای ابتلا به این بیماری میتوانند بسیار مختلف باشند اما برخی از نشانهها، تقریبا در بیشتر این بچهها مشترک است. مثلا کودکان مبتلا به اوتیسم، در سنی که باید غریبی کنند، با همه صمیمی هستند. این کودکان بهسادگی از بغل والدین خود به بغل غریبهها میروند و از دوری والدین، شکایتی ندارند و بیقرار نمیشوند. آنها رفتار تکرارشونده دارند.
حتی ممکن است در خوردن هم تکرار و افراط به خرج بدهند و دهها عدد از میوهای مانند موز را یکجا بخورند یا ساعتها شروع کنند به تکرار واژهای نامفهوم یا آوایی بیکلام. گاهی این کودکان به خودشان هم آسیب فیزیکی میرسانند و درد ناشی از این آسیبرسانی هم نمیتواند کمکی به کنترل رفتار آنها بکند. گاهی این کودکان در سنین پایین، مهارت ارتباط چشمی را هم ندارند. ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به اوتیسم، حرف نمیزنند و بنابراین والدین باید نسبت به عدم ارتباط کلامی و حرف نزدن بهموقع بچهها هم هوشیار باشند.
متاسفانه این بچهها، تمایلی به بازیهای گروهی هم از خود نشان نمیدهند و فردیت را بیشتر دوست دارند. با این حساب، مراجعه به موقع به روانپزشک کودک میتواند فرزند شما را در چرخه درمانهایی مانند رفتاردرمانی، دارودرمانی، تطابق با محیط و حتی اجتماعی شدن، قرار بدهد. گاهی لازم است که خود والدین هم در کلاسهای آموزشی و جلسات مشاوره تخصصی شرکت کنند تا نوع رفتار با این کودکان را بهتر یاد بگیرند. بهاین ترتیب، آنها هم میتوانند گامی موثر در آموزش مهارتهای فردی و اجتماعی و موفقیت فرزندشان در زندگی بردارند.
هرچند که نشانههای ابتلا به این بیماری میتوانند بسیار مختلف باشند اما برخی از نشانهها، تقریبا در بیشتر این بچهها مشترک است. مثلا کودکان مبتلا به اوتیسم، در سنی که باید غریبی کنند، با همه صمیمی هستند. این کودکان بهسادگی از بغل والدین خود به بغل غریبهها میروند و از دوری والدین، شکایتی ندارند و بیقرار نمیشوند. آنها رفتار تکرارشونده دارند.
حتی ممکن است در خوردن هم تکرار و افراط به خرج بدهند و دهها عدد از میوهای مانند موز را یکجا بخورند یا ساعتها شروع کنند به تکرار واژهای نامفهوم یا آوایی بیکلام. گاهی این کودکان به خودشان هم آسیب فیزیکی میرسانند و درد ناشی از این آسیبرسانی هم نمیتواند کمکی به کنترل رفتار آنها بکند. گاهی این کودکان در سنین پایین، مهارت ارتباط چشمی را هم ندارند. ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به اوتیسم، حرف نمیزنند و بنابراین والدین باید نسبت به عدم ارتباط کلامی و حرف نزدن بهموقع بچهها هم هوشیار باشند.
متاسفانه این بچهها، تمایلی به بازیهای گروهی هم از خود نشان نمیدهند و فردیت را بیشتر دوست دارند. با این حساب، مراجعه به موقع به روانپزشک کودک میتواند فرزند شما را در چرخه درمانهایی مانند رفتاردرمانی، دارودرمانی، تطابق با محیط و حتی اجتماعی شدن، قرار بدهد. گاهی لازم است که خود والدین هم در کلاسهای آموزشی و جلسات مشاوره تخصصی شرکت کنند تا نوع رفتار با این کودکان را بهتر یاد بگیرند. بهاین ترتیب، آنها هم میتوانند گامی موثر در آموزش مهارتهای فردی و اجتماعی و موفقیت فرزندشان در زندگی بردارند.
منبع:
سلامانه
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼