استرس مادر در دوران بارداری و آثاری آن بر رشد کودک
استرس مادر می تواند آثار اپی ژنتیکی بر روی ژن های جفت مرتبط با کورتیزول - هورمونی ضروری برای رشد جنین - باقی بگذارد و این می تواند بر رشد کودک از مراحل اولیه تأثیر بگذارد
براساس مقاله ای که در مجله European Neuropsychopharmacology منتشر شده است، استرس مادر می تواند آثار اپی ژنتیکی بر روی ژن های جفت مرتبط با کورتیزول - هورمونی ضروری برای رشد جنین - باقی بگذارد و این می تواند بر رشد کودک از مراحل اولیه تأثیر بگذارد. این مطالعه نشان می دهد که سلامت عاطفی مادر در دوران بارداری نه تنها برای او مهم است، بلکه می تواند بر سلامت آینده فرزندش نیز تأثیر بگذارد.
این مطالعه توسط Lourdes Fañanas، استاد دانشکده زیست شناسی و موسسه زیست پزشکی (IBUB) دانشگاه بارسلونا هدایت می شود. او رهبر گروه مرکز تحقیقات بیومدیکال شبکه ای در حوزه سلامت روان (CIBERSAM) است. این مطالعه همچنین توسط الیزابت بایندر، از موسسه روانپزشکی ماکس پلانک در مونیخ (آلمان) رهبری می شود. این مقاله شامل همکاری مرکز تحقیقات بیومدیکال شبکه‌ای بیماری‌های نادر (CIBERER) و کارشناسان الیزندا ایکسارچ و فاتیما کریسپی است که همچنین محققین CIBERER و دانشکده پزشکی و علوم بهداشتی UB، BCNatal (IRSJD و Hospital Clinic - IDIBA) هستند.
جفت یک عضو ضروری در دوران بارداری است، زیرا نه تنها اکسیژن و مواد مغذی را برای جنین تامین می کند، بلکه به عواملی مانند استرس مادر پاسخ می دهد و به جنین کمک می کند تا با محیط خود سازگار شود. با این حال، مکانیسم‌هایی که توسط آن جفت با این عوامل استرس‌زا سازگار می‌شود و نحوه تأثیر آن بر رشد جنین تا حد زیادی ناشناخته باقی می‌ماند.
تیم تحقیقاتی مشاهده کردند که استرس مادر ممکن است علائم اپی ژنتیکی بر روی برخی از ژن‌های جفت باقی بگذارد. به طور خاص، این علائم ساختار ژنتیکی را تغییر نمی دهند، اما عملکرد آن را تغییر می دهند. این مطالعه تغییرات اپی ژنتیکی را در ژن‌های مربوط به تنظیم کورتیزول، یک هورمون ضروری در پاسخ بدن به استرس، شناسایی کرد.
حمایت از زنان از همان مراحل اولیه بارداری
این مطالعه آزمایشی که توسط یک پروژه CIBERSAM Intramural تامین شد، شامل 45 زن سالم و باردار برای اولین بار بود. در طول بارداری، سطح کورتیزول و علائم افسردگی آنها اندازه گیری شد و پس از زایمان، جفت آنالیز شد. در هفت هفته، رشد عصبی نوزادان با استفاده از یک آزمون تخصصی (Brazelton's NBAS) ارزیابی شد.
تیم تحقیقاتی از یک تکنیک توالی یابی پیشرفته استفاده کردند که به آنها اجازه می دهد تا تغییرات اپی ژنتیکی را در مناطق وسیعی از DNA بررسی کنند و در نتیجه دید بسیار دقیقی از پاسخ جفت به استرس مادر به دست آورند. این روش تغییراتی را در ژن‌های کلیدی دخیل در تنظیم کورتیزول، مانند HSD11B2، NR3C1 و FKBP5 شناسایی کرد. نتایج نشان می دهد که استرس مادر - به ویژه در اوایل بارداری - می تواند باعث تغییراتی در این ژن ها شود که می تواند بر رشد جنین و سلامت کودک در آینده تأثیر بگذارد.
آگوئدا کاسترو، نویسنده اول این مطالعه و محقق CIBERSAM در دانشگاه بارسلونا، خاطرنشان می‌کند که "این مطالعه اهمیت مراقبت از سلامت روان مادران از ابتدای بارداری را تقویت می‌کند، زیرا استرس می‌تواند از طریق مکانیسم‌های اپی ژنتیکی که ما تازه در حال درک آنها هستیم، اثر بیولوژیکی بر رشد کودک بگذارد."
IBUB این مقاله را به‌عنوان بهترین نشریه علمی نوامبر 2024 به دلیل رویکرد نوآورانه‌اش به سلامت دوران بارداری و روان انتخاب کرد. اگرچه این یک مطالعه آزمایشی است، اما نتایج دری را برای تحقیقات آینده و مداخلات احتمالی برای حمایت از زنان باردار در موقعیت‌های آسیب‌پذیر از همان مراحل اولیه باز می‌کند. در حالی که این یافته‌ها باید در مطالعات بزرگ‌تر تکرار شوند، این پیشرفت بر اهمیت مراقبت روان‌شناختی و حمایت عاطفی در دوران بارداری، نه تنها برای رفاه مادر، بلکه برای سلامت طولانی‌مدت کودک تاکید می‌کند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼