دوستیابی در بزرگسالی چالشهایی مانند اضطراب اجتماعی، درونگرایی، کمبود فرصت و تغییر اولویتها را به همراه دارد. با افزایش سن، مشغلههای کاری، خانوادگی و روزمره جای روابط دوستانه را میگیرند و نیاز به تلاش آگاهانه برای حفظ و ایجاد دوستیها بیشتر احساس میشود.
دلایلی که دوستیابی را سخت میکند
برنامههای شلوغ: افراد میان کار، خانواده و وظایف روزمره تعادل برقرار میکنند و زمانی برای دوستی باقی نمیماند.
راهکار: مدیریت بهتر زمان، کاهش فعالیتهای غیرضروری و برنامهریزی ثابت برای ملاقات با دوستان.
درونگرایی: درونگراها اغلب از جمعهای بزرگ اجتناب میکنند، اما همچنان به روابط عمیق علاقهمندند.
راهکار: تمرکز بر دوستیهای یکبهیک، پذیرش دعوتهای اجتماعی با تعیین محدودیت زمانی و پذیرش ویژگیهای شخصیتی خود.
فقدان مهارتهای اجتماعی: مهارتهایی مانند خوب گوش دادن، تعامل مؤثر و اجتناب از منفینگری، در دوستیابی حیاتی هستند.
راهکار: تمرین مهارتهای گفتوگو، ارائه تعریفهای صادقانه و ایجاد گفتوگوهای عمیقتر.
تغییر اولویتها (روابط عاشقانه و فرزندآوری): با افزایش سن، تمرکز روی ازدواج و فرزندپروری باعث کمرنگ شدن روابط دوستانه میشود.
راهکار: هماهنگی با سبک زندگی دوستان، معاشرت با خانوادههای دارای فرزند و حفظ ارتباط از طریق پیام و تماس.
اضطراب اجتماعی: اضطراب از قضاوت شدن، مانعی برای تعاملات اجتماعی است.
راهکار: برداشتن گامهای کوچک، مانند شروع مکالمه با افراد جدید و پذیرش اینکه طرد شدن بخشی از فرآیند دوستیابی است.
کمبود فرصتهای طبیعی: با افزایش سن، فرصت برای ملاقات افراد جدید کاهش مییابد.
راهکار: شرکت در گروههای اجتماعی، لیگهای ورزشی، رویدادهای محلی و استفاده از برنامههای دوستیابی.
جابجایی و نقل مکان: تغییر محل زندگی میتواند باعث از دست دادن دوستان شود.
راهکار: حفظ ارتباط از طریق پیام و تماس، برنامهریزی برای دیدارهای منظم و ایجاد دوستیهای جدید در محیط جدید.
کمبود تلاش: دوستی در بزرگسالی نیاز به سرمایهگذاری زمان و احساس دارد.
راهکار: حفظ ارتباط منظم، ابتکار عمل در برنامهریزی و حمایت از دوستان در لحظات مهم.
برخلاف دوران کودکی که دوستیها خودبهخود شکل میگیرند، در بزرگسالی ایجاد و حفظ روابط نیازمند تلاش آگاهانه است. با مدیریت زمان، بهبود مهارتهای اجتماعی و حضور فعال در اجتماع، میتوان روابط دوستانهای معنادار و پایدار ایجاد کرد.
منبع: سلامت نیوز