شوهرم به من توجه نمیکنه، مگر هنگام نزدیکی!

هیچ وقت درست نمی شن این مردای این شکلی من از همه راهها پیش رفتم هیچ وق ادم نمیشن من سیزده سال از ازدواجم میگذره ..خیلی مشاوره رفتم و هر روشی از صحبت کردن و بقیه روشها استفاده کردم ولی فقط خودمو خسته کردم ،،، بنظر من باید فقط بی خیال شد بله خیلی سخته ابزار بودن... بعضی ها هم شانسشون اینجوریه مردا همه شون ادم نیستن درصد کمی شون انسانن

واقعا

بله منم موافقم مردا خیلی بی انصاف و خودخواهن مخصوصا وقتی هیچ چیزی نبودن و ما خانوما آدمشون کردیم الان برامون قلدوری میکنن تنها راهش بی محلی اصلا حسابشون نکنید فکر نکنید مردی خونس دست پیشو داشته باشین حالا شما به عنوان ابزار بهش نگاه کنید من که بعده ۱۸ سال زندگی حالم ازش بهم میخوره ولی یاد گرفتم اونی که تو خونس مرد نیست یه کارگره یه ابزاره برای رفاه از لحاط مادی اصلا به چشم همسر نگاه نمیکنم چون ایشون اصلا محبت نمیکنه

آره واقعا من هم نه ماهه عروسی کردم همسرم فقط همه زندگیش مادرش شده به من اهمیت نمیده خیلی بهش محبت می کنم اما فایده ای نداره اگه مادرش هزار بار هم زنگ بزنه جوابشو میده اما جواب تلفن های منو نمیده حتی بعد سرکارش مستقیم میره خونه مادرش و آخر شب میاد منو جلو خانوادش تحقیر می کنه میاد خونه وقتی شام نباشه داد و بی داد می کنه مت هر چی باهاش حرف می زنه اصلا توجه بهم نمی کنه فقط موقع رابطه اونم در حد کم خوب میشه خدایا خسته شدم به امیدی شوهر کردم آخه چرا ما خانما باید چوب خودخواهیا مردا را بخوریم خوب وظیفشونه برند کار کنند می خواستند زن نگیرند ما خانما شدیم فقط کلفت مردا بعدش هم ازشون فحش بخوریم نمیدونم چرا شوهرا گیر میدند به خانواده زناشون بعدشم تا کی میخواند به حرفای خاله زنکیا مادرشون گوش بدند واقعا خسته شدم دیگه دارم از زندگیم نا امید میشم

وااااااااای عزیزم بایدم دلشکسته باشی من که شوهرم همین حالت بود سه سال زندگی کردم و بعدش طلاق گرفتم خودم راحت کردم الانم خیلی خواستگار دارم،ولی هیچوقت دیگه شوهر نمیکنم مجردی وعشقه،فقط یه پیشنهادهیچوقت بچه دارنشوبابچه زندگیت بدترمیشه این دروغه که شوهر خوشبختی میاره وبچه اشتباهه محضه یه زمانی شوهرکردن خوب بودپسرای امروزی افتضاحنددختراراحمال خودشون کردند.....

منم امشب با شوهرم دعوام شد میگه اولویت من خانوادم هستند مامانش نمیذاره ما زندگی کنیم خدا نگذره ازش نمیدونم چرا شانس نداشتم یه آدم بی عقل افتاد تو زندگیم شوهرم خبر می بره میاره همیشه مامانش میره پشت سر من دروغ در میاره امشب آرزوی مرگ مامانشا کردم

دقیقا زندگی نامه منو داری من 7 سال ازدواج کردم یه بچه دارم ادم نشده خیلی بی احساس حتی شبا هم بغلم نمیکنه فقط موقع رابطه جنسی میاد سمتم حتی بارها شده خودم رفتم سمتش ولی اون شبیه یه چوب خشک هیچ احساسی به خودش نشون نمیده ولی تو رابطه هیچ مشکلی ندارم ادم گرمیه فقط فقط تو رابطه خوبه

همتونا درک می کنم دقیقا مثل من شوهرم حتی جلوی جاریم منو کوچیک می کنه جاریما تو سرم می زنه اما برادر شوهرم این قدر زنشا میخواد که دلم واسه خودم می سوزه که چرا مگه شوهر من با اون بردار نیستند چرا چرا چرا چرا هی هی واقعا بچه ها اگه مادر شوهر همه عروسا بمیرند خوشبختند هر چی بدبختیه از مادر شوهراست منم شوهرم واسه رابطه جنسی فقط میخوادم کارشا که کرد دوباره بر می گرده سر نقطه اول ،،،،،، همش درگیر خانوادشه شوهرم دلم می سوزه

منم ۴ ساله ازدواج کردم شوهرم خیلی مطیع مادرش بود جوری که یه روز خوش نداشتم و مدام مادرش و خاهراش مارو به جون هم مینداختن.بعد ۳ سال ناخاسته باردار شدم.البته واسه من ناخاسته بود ولی بعدا فهمیدم که بچه دار شدنمون خاسته ی خودش و مادرش بوده و من اصلا از این موضوع بی خبر بودم.خلاصه بعد اینکه فهمیدم باردارم دلم راضی نشد بندازمش از طرفی بعد ۳ سال عقد هنوز خونه ی بابام بودم و از حرفا و کنایه های فامیل خسته شده بودم گفتم بلکه این بچه بیاد و زندگیم درست بشه خانوادش سر عقل بیان دیگه باهام لج نکنن.بزرگترین اشتباه زندگیمم بچه دار شدنم بود.وقتیکه زایمان کردم حتا دریغ از یه ی سوپ که مادرشوهرم برام درست کنه.هرروز میومد خونمون به مامانم میگفت اینو درست کن بده بخوره اون کارو کن.خودش واسم هیچ کاری نمیکرد.حتا تولد پسرم یه جوراب هم نخریدن براش چه مادرش چه خاهراش.شوهرمم هرچی بهش میگفتم انقد دنبال مامانت و خاهرات نباش یذره به فکر زندگیه خودمون باش ولی گوش نمیکرد اونا شوهرمو تو مشتشون داشتن.تازه بعد از زایمانم شوهرم بدتر شد. دیگ منو کمتر با خودش میبرد بیرون تو خونه بمن و بچه اصلا توجه نمیکرد تا اینکه پسرم یک سالش شد و شوهرم کارش به جایی رسیده بود که چند روز چندروز منو پسرمو تنها میزاشت و نمیومد خونه.منم دیگه زدم به سیم اخر تموم وسیلهامو جمع کردم و رفتم خونه بابام.کل جهیزیمو بردم.بابامم خیلی پشتم بود.حدود ۴ ماه با پسرم خونه بابام بودم.خانوادش حتا یه زنگ نزدن که بگن واسه چی اینکارو کردی‌.خلاصه بعد ۴ ماه اومد و من بخاطر بچم یه فرصت دیگ بهش دادم ولی شرط و شروط براش گزاشتم.قرار شد از اون شهر بریم یه شهر دیگه زندگی کنیم و اینکارم کردیم.الان یه شهر دور از خانوادش زندگی میکنیم همه چی الان خوبه ولی اخلاقش اصلا عوض نشده.اصلا به من و پسرم توجه نمیکنه.وقتی از سرکار میاد فقط جلو تلوزیونه اصلا با ما حرف نمیزنه پسرمم که میره طرفش یا سرش داد میزنه یا هلش میده اونور. نمیدونم چیکار کنم.فک میکردم اگ از خانوادش دورش کنم همه چی درست میشه.ولی همون گوهی که بود هست.پیش خودم گفتم پسرم که ۴/۵ سالش شد ازش طلاق میگیرم.البته یادم رفت بگم من تو این ۴ سال ۴ بار درخاست طلاق دادم ولی باز دوباره بخشیدمش.الان فقط عشقم پسرمه و فقط به امید اون زندگی میکنم دیگ هیچ علاقه ای بهش ندارم و نمیتونم بخاطر سختیایی که بهم داده ببخشمش

دقیقا مادرشوهرای بی انصاف مثل مادر شوهر من آدم کثیفیه دروغگو