مراحل رشد کودک، آنچه باید بدانید

سه مرحله دوران کودکی
پسرها به یکباره، خیلی نرم و راحت بزرگ نمی شوند. تمامی افرادی که در حول و حوش خود با پسرها مواجه هستند، تعجب می کنند که چگونه پسرها اینقدر تغییر می کنند و چطور سرعت تغییر حالت ها و فعالیت هایی که آنها را در زمان های مختلف از خود نشان می دهند، این همه پر نوسان و پر تنش است.سه مرحله دوران کودکی درباره پسرها جهانی است و با صحبت با والدین مختلف صحت این مطلب تایید می شود.

سه مرحله در یک نگاه

مرحله اول از بدو تولد تا شش سالگی است. عمدتا کودک متعلق به مادرش است. در این دوران هدف ایجاد احساس عشق و امنیت در او، باور اینکه او سرآغاز یک تجربه شیرین و خوشایند است.

مرحله دوم از شش تا چهارده سالگی است. زمانی که خارج از غریزه های درونی می آموزد که چگونه به یک مرد تبدیل می شود و در فعالیت ها و علایق، بیشتر و بیشتر به پدرش شبیه می شود. هدف این درون ایجاد مهارت و شایستگی و در عین حال گسترش مهرباین و شوخ طبعی، و ساخت یک شخصیت متعادل است. این دوره، زمانی است او از اینکه یک مرد است، شاد و آسوده خاطر می شود.

دوره سوم از چهارده سالگی تا بزرگسالی می باشد، زمانی که پسر برای سفر به دنیای مرد کامل نیازمند یک مشاور مذکر است. پدر و مادر کمی عقب می نشینند اما باید سازماندهی کنند که مشاوران خوبی در اطراف پسرشان حضور داشته باشند و گرنه ممکن است در مورد احساسش نسبت به خود، به کسانی متکی شود که فاقد صلاحیت هستند. هدف در این دوره یادگیری مهارت ها، مسئولیت ها و احترام به خود از طریق ارتباط بیشتر با جامعه بزرگسالان است.

البته توجه داشته باشید این مرحله شامل تغییرات تند و ناگهانی از یکی از والدین به دیگری نیست. پدرها بعد از شش سالگی کمی جلوتر می آیند و نقش فعال تری پیدا می کنند. بعد از چهارده سالگی اهمیت نقش مشاوران افزایش می یابد. مشاوران باید از نظر سلامت و صداقت همیشه توسط والدین مورد بررسی قرار گیرند.زمانی که پسرانمان در سنین نوجوانی-جوانی قرار می گیرند، به نقشی که معمولا بوسیله دیگر اعضای خانواده بزرگ در گذشته ایفا می شده است(نقش عموها و پدربزرگ ها و یا روابط استاد-شاگردی) احتیاج پیدا می کنند. نوجوانان خود بیشتر مواقع به سمت این دنیای بزرگ حرکت می کنند. اما کسی نیست که آنها را دریابد و آنها سالهای نوجوانی و آغاز جوانی اشان را در مرحله ای حساس و پرخطر طی می کنند و بعضی ها هرگز بزرگ نمی شوند. اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، میبینیم که بیشتر مشکلات به ویژه مشکلات رفتاری پسرها نظیر بی انگیزه بودن در تحصیلات، درگیری و کشمکش پسرهای جوان با قانون(مشروبات الکلی، مسایل رانندگی ها و …) به دلیل آن است که ما این دوران را نشناخته ایم و برنامه های درستی برای رفع جز به جز آنها در زمان های مناسب فراهم نکرده ایم.