عوامل چاقی کودکان، چیزهایی که شاید ندانید!

بعضی از افراد گمان می کنند علت چاقی، کم کاری غدد داخلی است، در حالی که این اختلال، واقعاً از علل بسیار نادر چاقی است. علت های مختلفی چون توارث، وضعیت مزاجی کودک، اشتها، شادمانی و خوشبختی او در ایجاد چاقی دخالت دارند.
اگر پدر و مادری هر دو چاق باشند، احتمال اینکه فرزندشان هم چاق شود زیاد است. کودکی که بسیار کم تحرک است، بخش اعظم کالری حاصل از غذاهای دریافتی را به صورت چربی در بدن خود ذخیره می کند.
مهمترین عامل چاقی اشتهای زیاد و پرخوری است. طبیعی است کودکی که برای خوردن غذاهایی مثل کیک، شیرینی و نان خامه ای اشتها دارد، نسبت به بچه ای که سبزی و میوه و گوشت می خورد، چاق تر خواهد شد.
اما همین موضوع هم این سؤال را در ذهن ایجاد می کند که اصولاً چرا بعضی از کودکان این قدر به خوردن غذاهای پر کالری علاقه دارند. ما هم دلایا این موضوع را نمی دانیم، اما این را می دانیم که کودکی که خوش اشتها به دنیا می آید، اصولاً پرخور است.

- غصه و احساس بدبختی، گاهی اوقات عامل چاقی است.
بعضی از پرخوری هایی که در دوران کودکی به وجود می آیند، به خاطر غصه و ناراحتی است. این وضع در بچه های حدوداً هفت ساله که غمگین و تنها هستند، پیش می آید.
در این سن، کودک به تدریج وابستگی و اتکای خود را به پدر و مادرش کم می کند و اگر بتواند برای رفیق شدن با بقیه بچه ها راه درستی را پیدا کند، دچار احساس تنهایی و بی کسی خواهد شد.
گاهی اوقات نگرانی برای انجام نکالیف مدرسه یا بعضی از مسائل دیگر، کودک را وادار می سازد که برای آرام کردن خود به خوردن پناه ببرد.
چاقی اغلب در مرحلۀ بلوغ پیش می آید. در این سن اشتهای بچه به طور طبیعی زیاد می شود تا امکان رشد او فراهم شود، ولی اندوه و تنهایی هم گاهی اوقات نقش مهمی در ایجاد چاقی بازی می کند.
در این دوره امکان دارد که کودک به خاطر تغییرات ناگهانی و عجیبی که در بدنش روی می دهد، در خود فرو برود و غمگین و افسرده شود و نتواند با همسن و سالان خود ارتباط شادمانه و لذت بخشی را ایجاد کند.
ابداً مهم نیست که علت چاقی در ابتدای امر چیست. در هر حال ممکن است که این عارضه تبدیل به یک دور باطل شود. کودک هرچه چاق تر شود، امکانات لذت بردن از بازی و ورزش برای او سخت تر می شود و هرچه کم تحرک تر و آرام تر شود، بدنش چربی بیشتری را ذخیره می کند و این دور باطل همچنان ادامه پیدا می کند.
کودک چاق نمی تواند راحت وارد بازی شود و بیش از پیش احساس غریبگی می کند و احتمال اینکه بچه ها مسخره اش کنند و سر به سرش بگذارند، زیاد است.
چاقی برای هر کودکی عارضه ای جدی است. از آنجا که این عارضه به سرعن تبدیل به دور باطل می شود، باید به محض بروز آن با آن جنگید.

- کمی اضافه وزن در فاصلۀ 7 سالگی و 12 سالگی، عادی است.
ما نمی خواهیم این احساس را در ذهن شما ایجاد کنیم که هر کودک تپلی، غمگین است. ظاهراً بسیاری از کودکان و از جمله آنهایی که شاد و خوشبخت هستند، در فاصلۀ هفت و دوازده سالگی کمی اضافه وزن پیدا می کنند.
از میان آنها بچه هایی که دچار چاقی مفرط می شوند، بسیار معدودند. اغلب بچه ها 2 سال مانده به سن بلوغ، همچنان تپل هستند، ولی پس از شروع سن بلوغ، به سرعت بلند و باریک می شوند.
بسیاری از دخترها در حدود ۱۵ سالگی بی آنکه تلاش چندانی بکنند، لاغر می شوند. پدر و مادر باید متوجه باشند که اندکی چاقی در سنین مدرسه، امر طبیعی است و بعدها از بین می رود و بنابراین لزومی ندارد بیش از حد لزوم دربارۀ آن نگران شوند.