چگونه فرزندی حرف شنو داشته باشیم؟

برای اینکه برای بار اول به کودک خودتان نکته ای را در مورد گوش دادن حرف، چیزی را بیاموزید، نیاز است که توجه به صحبت های شما را در فرزندتان تبدیل به یک عادت کنید. و قدم اول این است که نحوه صحبت شما با کودک درست باشد.
هفت مرحله که در ادامه معرفی خواهند شد، به شما کمک میکند که فرزندتان بدون نق نق کردن و فریاد زدن به حرف شما گوش کند.

اول از همه مطمئن باشید که کودکتان واقعا به شما گوش می­دهد
فریاد زدن در خانه به منظور داشتن درخواست برای انجام کاری یا انجام ندادن کاری از کودکتان فایده زیادی نخواهدداشت. برای کودکان کم سن و سال، جلو آنها زانو بزنید و هنگام مطرح کردن درخواست خود با آنها تماس چشمی برقرار کنید. یک فشار دوستانه به روی بازوی کودک و یا تماس های فیزیکی مثبت دیگر میتواند بسیار کمک کند.
برای کودکان با سنین بیشتر تنها به یک تماس چشمی کوتاه بسنده کنید تا اعتراف آنها را برای شنیدن سخن شما ببینید.

متوجه باشید که ممکن است کودکتان سهوا حرف شما را نشنود!
کودکان زیر۱۴سال معمولا با هرچیز ساده­ای حواسشان پرت میشود و متوجه نمیشوند که اطرافشان چه چیزهایی در حال رخ دادن است. تحقیقات نشان داده است، کودکانی که درگیر کارهایی مانند بازی کردن، خواندن و یا موسیقی می­شوند، به محیط اطراف خود واکنش کمتری نشان می­دهند. این کمبود "آگاهی پیرامونی" نامیده میشود.
کمبود "آگاهی پیرامونی" محدود کودکان را از وقایع اطراف بازمی­دارد. ممکن است یکی از والدین نزدیک کودک ایستاده و با او صحبت کند، اما کودک متوجه این صحبت­ ها نشود.
پس زمانی که با نادیده گرفته شدن از جانب کودک روبرو شدید، احتمال این قضیه را نیز بدهید!

این را هم در نظر بگیرید: ممکن است کودکتان عمدا شما را نادیده میگیرد
به طور معکوس، بعضی از کودکان عمدا والدین را نادیده میگیرند تا واکنش آنها را ببینند. این اطلاعات برای آنها بسیار اهمیت دارد و امری طبیعی در روند رشد کودکان است. این را در نظر بگیرید که شاید شما در گذشته، سهوا، به آنها آموخته اید که میتوانند شما را نادیده بگیرند.
برای اینکه برای بار اول به کودک خودتان نکته ای را در مورد گوش دادن حرف چیزی را بیاموزید، نیاز است که توجه به صحبت های شما را در فرزندتان تبدیل به یک عادت کنید
یکبار که مطمئن شدید حرف شما را میشنود، درخواستی از او بکنید و ببینید چه اتفاقی می­ افتد
اگر آنها درخواست شما را انجام دهند، شما موفق شدید. اگر آنها درخواست شما را اجابت نکردند، یکبار دیگر درخواست کرده و موارد زیر به درخواستتان اضافه کنید.

به آنها بگویید دلیل درخواستتان چیست!
به آنها دلیلی برای درخواستتان ارائه کنید. این عملکرد به کودک نشان میدهد که شما دلیل و منطق داشته و مستبد و خودخواه نیستید.
به کودکان کمک کنید که دلایل و منطق­ها را شناخته و بفهمند و در مواقع مورد نیاز به آنها بگویید که رفتار آنها به چه نحوی به روی دیگران تاثیرگذار خواهد بود. این مرحله فورا درخواست شما را اجابت نخواهد کرد اما در طول زمان به کودک شما خواهد آموخت که خواسته های شما منطقی است.

جلوی رخ دادن عواقب طبیعی را نگیرید!
عواقب طبیعی به آن دسته رخداد میگویند که والدین در قبال آنها کاری را انجام نمیدهند. مثلا خیس شدن پاها در روزهای بارانی به دلیل نپوشیدن کفش های مخصوص و یا نشستن لباس زیر فرزند، چرا که آن را روی مبل درون هال رها کرده است. این عواقب معمولا بهترین آموزگاران کودکان هستند. زمانی که این مرحله گزینه پیش روی شما نیست، به مرحله ۷ بروید.

اگر به حرف شما گوش ندادند، به آنها تذکری ملایم بدهید!
این هشدارها و تذکرها زمانی رنگ واقعیت میگیرند که آنها به درخواست شما پاسخ ندهند.
برای مثال: "ما تا ۵دقیقه پارک رو ترک میکنیم. اگر زمانی که بهت گفتم بیا بریم با ما نیای، فردا بعد مدرسه دیگر پارک نمیایم، چون این حرف گوش نکردن هایت برایمان مشکل درست میکند."
یک تذکر و یا هشدار منصافه بسیار حیاتی است زیرا اگر کودکان بدانند که چه عواقبی برای شکستن قوانین و یا ردکردن درخواست ها وجود خواهد داشت، آنها در مورد رفتارشان تصمیم­گیری میکنند. آیا از قوانین پیروی میکنند یا قانون را شکسته و عواقب را تحمل خواهند کرد.
بعد از اینکه درخواست خودتان را تکرار کردید و دلایل منطقی و هشدارهای منصفانه خود را به گوش کودک رساندید، کودک یک شانس برای پاسخگویی دارد. اگر درخواست شما منطقی بود اما کودک به آن پاسخی نداد و آن را نادیده گرفت، مرحله بعد اجرای واقعی عواقبی است که از قبل برای او روشن کردید. این مرحله نه تنها نیاز است بلکه ضروری است، زیرا کودک شما باید بفهمد، همواره سر حرفی که میزنید هستید!
پایداری بر حرف خود، کلید موفقیت است.