تاثیر بازی های کامپیوتری بر کودکان، چگونه است؟

بسیاری از متخصصین معتقدند که بهتر است کودکان زیر ۳ سال اصلا با کامپیوتر و بازیهای ویدیویی آشنا نشوند و تا آنجا که ممکن است با اسباب بازی های قابل لمس و واقعی مثل لگو و خانه سازی و … سرگرم شوند. بعبارت دیگر اسباب بازیهای انتزاعی برای این سن مناسب نیست . اما اگر کودک زیر ۵ سال شما قبلا دسترسی به این بازیها پیدا کرده است و این امر بعنوان عادتی برای او در امده است ، باید هم اکنون برای مراقبت درست از کودکتان به فکر شروع قانون و تعیین حدود برای بکارگیری این بازی ها باشید .
ابتدا باید فهمید که چقدر در روز کودک شما بازی کامپیوتری انجام می دهد و در بقیه زمان آزادش چه کارهایی می کند .اغلب متخصصان رشد کودک پیشنهاد می کنند که برای مراقبت درست از کودک ، مجموع زمان استفاده از صفحه نمایشگر _ که شامل صفحه تلویزیون ، تماشای فیلم ویدیو و کارتون ، جست و جو در اینترنت ( برای کودکان بزرگتر ) و بازیهای ویدیوئی می شود _ برای کودکان زیر ۵ سال باید بین یک ساعت تا حداکثر دو ساعت در روز تعیین شود .
اگر کودک شما ۴۵ دقیقه در روز ، بازی کامپیوتری دارد و بعد یک برنامه تلویزیونی می بیند و مدتی را هم مشغول فعالیت فیزیکی و جست و خیز است ، عملا جای نگرانی نیست . ولی اگر ساعت ها جلوی کامپیوتر باشد و به دسته بازی بچسبد ، یعنی بیش از حد مشغول بازی کامپیوتری است .این چند پیشنهاد را برای به کنترل درآوردن مدت بازی کامپیوتری او و مراقبت از کودکتان طرح می کنیم . قبل از ارائه بازی کامپیوتری یک محدودیت زمانی مشخص را به کودک اطلاع دهید . برای مراقبت از کودکان در این محدوده سنی می توانید از ساعتهای زمان دار که معمولا در آشپزخانه ها بکار می رود ، استفاده کنید . مثلا به او بگویید تا این ساعت زنگ بزند می توانی بازی کنی و عدد آن را برای مثال روی ۳۰ دقیقه قرار دهید . وقت بازی که به سر آمد اگر کودک به قانون اهمیت داد او را تشویق کنید و برای تمام کردن بموقع بازی پاداش دهید .
ولی اگر زمان را ندیده گرفت یا برای زمان بیشتری وارد چانه زنی شد ، به آرامی قوانین بازی را به کودکتان توضیح دهید . اگر مخالفت ادامه داشت می توانید بازی با کامپیوتر را به عنوان نتیجه قانون شکنی ، برای مدت محددی برای کودکتان متوقف کنید ، مثلا زمان بازی فردای کودک را بگیرید
برای این اعتراص کودک که " الان من وسط بازی ام . اینجا جای خیلی حساس بازی است و .. " راه حلی بیندیشید . اعلب بازیهای کامپیوتری ، قابلیت ذخیره سازی بازی را دارند . بنابراین ، بدون خراب شدن بازی، کودک قادر است وسط بازی هم، همه چیز را دست نخورده برای نوبت بعدی ذخیره کند . شاید لازم باشد که نحوه ذخیره کردن بازی را به کودکتان یاد بدهید و برایشان توضیح دهید که امکان ادامه بازی در وقت مناسب دیگری را دارند.چند سرگرمی دیگر برای وقتی که "زمان بازی تمام شده است " برای کودک در نظر بگیرید . مثل کمک در آشپزی به مامان یا کتاب خواندن با بابا یا مامان ، نقاشی کشیدن و …این کار به انحراف توجه او از خواسته اش کمک می کند و راحت تر دست از کامپیوتر می کشد.
به کودکتان بگویید قبل از بازی کامپیوتری باید همه کارهایش مثل جمع کردن اتاق و اسباب بازیهایش را انجام داده باشد . یا مثلا قبل از برنامه تلویزیون مورد علاقه باید این کارها انجام شده باشد. از قرار دادن کامپیوتر در اتاق کودک و هرجائی که او بتواند دور از چشم شما به بازی مشغول شود ، خودداری کنید . بطور کلی بهتر است که کامپیوتر در محلی که جنبه عمومی تر دارد مثل اتاق نشمین قرار داده شود و جلوی آن نیز امکان نشستن برای دو تا سه نفر فراهم آید تا هم کاربرد این وسیله زیر نظر باشد و هم بعنوان یک وسیله، به اجتماعی شدن کودک کمک کند. در این شرایط امکان نظارت مستقیم بر رفتار کودکان و مراقبت از ایشان برای والدین فراهم می شود.
عده ای معتقدند که کامپیوتر باعث ایزوله شدن کاربر و منزوی شدن کودکان و ایجاد بیماریهایی مثل چاقی و تغییر بافت اسکلتی - عضلانی بدن ( قوز، انحراف مهره های ستون فقرات و … ) می شود و البته جنبه های مثبت به کارگیری کامپیوتر در آموزش کودکان نیز غیرقابل انکار است : مواردی مثل دیکته، ریاضی و درک متون و خیلی از مهارتهای دیگر . همچنین تقویت مهارت حرکتی ظریف کودکان و سرعت عمل آنها با این بازی ها عملی است . اما چراغ خطر مهم این است که کامپیوتر جای روابط اجتماعی کودک را بگیرید و کودک به جای پیدا کردن دوست با این وسیله ارتباط برقرار کند و این موضوع باعث انزوای کودان در سنین بالاتر و آسیب بیشتر در مواجهه ایشان در اجتماعات می شود و عملا کودک در یک حلقه معیوب قرار می گیرد.