درمان عفونت گوش کودکان، طبیعی و بدون آنتی بیوتیک
پزشکان معمولا به والدین کودکان توصیه می‌کنند ۲ تا ۳ روز منتظر باشند تا سیستم ایمنی کودک بدون نیاز به آنتی بیوتیک با عفونت مبارزه کند.
عفونت گوش کودکان یک مشکل شایع است اما معمولا جای نگرانی ندارد. بسیاری از بچه‌های کوچک نیازی به آنتی بیوتیک ندارند و می‌توان آنها را با درمانهای خانگی همچون استامینوفن، کمپرس گرم و نوشیدن مایعات بیشتر درمان کرد.
آیا عفونت گوش کودکان نیازمند آنتی بیوتیک است؟
درمان عفونت گوش کودکان بستگی به نوع و شدت آن دارد. پزشکان معمولا قطره‌های آنتی بیوتیک گوش را برای بعضی از عفونتها همچون عفونت اوتیت حاد (AOE) تجویز کنند اما در بسیاری از موارد سیستم ایمنی نوزاد خود بخود با عفونت مبارزه خواهد کرد. عفونتهای دیگر مانند عفونت گوش میانی (OME) معمولا بدون هیچ آنتی بیوتیکی برطرف خواهد شد. از آنجایی که عفونت گوش میانی و عفونت ملایم گوش معمولا نیازی به درمان ندارند، پزشکان هم یک دوره مراقبت همراه با انتظار را قبل از تجویز توصیه می‌کنند. این به خاطر این است که آنتی بیوتیکها می‌توانند موجب عوارض جانبی شوند.
به گفته آکادمی کودکان آمریکا (AAP) آنتی بیوتیکها باعث اسهال و استفراغ در حدود ۱۵ درصد از کودکان می‌شوند. حداکثر ۵ درصد هم ممکن است واکنش آلرژیک داشته باشند که می‌تواند در بعضی از کودکان جدی یا حتی مهلک باشد. در عرض ۲۴ ساعت اول، حدود ۶۰ درصد از کودکان بهتر خواهند شد. این رقم در طی چند روز به ۸۰ تا ۹۰ درصد کودکان افزایش می‌یابد. اگر بهبودی نداشته باشند یا عفونت در طول این زمان بدتر شود، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند.
درمانهای طبیعی و خانگی
پزشکان معمولا به والدین کودکان توصیه می‌کنند ۲ تا ۳ روز منتظر باشند تا سیستم ایمنی کودک بدون نیاز به آنتی بیوتیک با عفونت مبارزه کند. در طول این مدت، پزشکان احتمالا به والدین توصیه خواهند کرد که علائم عفونت را در خانه درمان کنند. درمانها شامل موارد زیر هستند:
داروی بدون نسخه
در نوزادان ۶ ماهه یا بزرگتر، می‌توان از استامینوفن برای کاهش درد یا تب استفاده کرد. قبل از دادن هر گونه دارویی به نوزادان کمتر از ۳ ماه باید با پزشک صحبت کنید.
کمپرس گرم
گذاشتن کمپرس گرم برای گوش نیز ممکن است به کاهش درد کمک کند.
مایعات. دادن مایعات زیاد به کودکان برای نوشیدن، بلعیدن را تقویت می‌کند که می‌تواند به تحلیه گوش میانی و تسکین فشار درد کمک کند.
انواع عفونت گوش چه هستند؟
عفونتهای گوش که بر کانال گوش یا گوش میانی اثر می‌گذارد، در کودکان شایع است. با توجه به تحقیق در مرکز کودکان، ۲۳ درصد کودکان در ایالات متحده در حداقل یک عفونت گوش را تا زمانی که یک ساله شوند تجربه می‌کنند. این رقم به بیش از نیم تا سن ۳ سالگی می‌رسد.
عفونتهای گوش معمولا با رشد باکتریهای ناسالم یا عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی شروع می‌شوند.
شایع‌ترین انواع عفونت گوش کودکان عبارتند از:
اوتیت حاد خارجی (AOE)
(AOE) که به عنوان عفونت گوش شناگر نیز شناخته می‌شود، به نوعی عفونت در کانال گوش شناخته می‌شود.
عفونت گوش میانی
عفونت در گوش میانی می‌تواند موجب التهاب شود که منجر به رسوب مایع در پشت حلق می‌شود. گاهی اوقات راههای هوایی باریک که گوش میانی را به پشت بینی متصل می‌کنند و شیپور استاش نام دارند، می‌توانند متورم شوند.
اوتیت میانی همراه با ترشح (OME)
این عفونت زمانی رخ می‌دهد که مایعات در گوش میانی ایجاد می‌شوند اما معمولا باعث درد و تب نمی‌شوند.
عفونت حاد گوش میانی (AOM)
این به رسوب مایع در گوش اشاره می‌کند که معمولا از عفونت باکتریایی حاصل می‌شود.
نوزادان و کودکان بیشتر مستعد عفونتهای گوش هستند چون مسیرهای استاش کوتاهتر هستند و باریکتر از بزرگسالان هستند. این نه تنها دستیابی باکتریها را به گوش میانی آسانتر می‌سازد بلکه به معنی آن است که مایعات به آسانی گیر می‌کنند. از آنجایی که کودکان و نوزادان سیستم ایمنی کاملی ندارند، مقابله با عفونت برای آنها مشکلتر است. البته سیستمهای دفاعی کودک معمولا برای مبارزه با عفونت گوش کافی است.
علائم
یکی از علائم اصلی عفونت گوش کودکان این است که بچه‌ها مرتب گوشهایشان را می‌کشند. البته، آکادمی کودکان اشاره می‌کند که این عمل ممکن است یک عکس العمل خود تسکین دهنده در بسیاری از بچه‌های کوچک باشد یا ممکن است کودک عفونت خود را به این صورت اعلام کند.
علائم دیگر عبارتند از:
- گریه بیش از حد معمول، بخصوص وقتی که دراز می‌کشند
- استفراغ یا اسهال
- کاهش اشتها
- مشکل در خوابیدن یا شنیدن
- تب یا سردرد
- خارج شدن مایع زرد یا سفید از گوشها
- یک بوی ناخوشایند از گوش به مشام برسد
پیشگیری
پیشگیری از عفونت گوش کودکان همیشه ممکن نیست، اما چندین کار هستند که والدین می‌توانند انجام دهند تا احتمال آن را کمتر کنند:
اجتناب از قرار گرفتن در معرض دود سیگار
دود سیگار دست دوم و تنباکو می‌توانند احتمال بوجود آمدن عفونتهای گوش را افزایش دهند.
رعایت بهداشت به نحوی مناسب
پیشگیری از گسترش میکروبها تا جایی که ممکن است می‌تواند به کاهش خطر عفونت گوش کمک کند.
واکسیناسیون
واکسن پنوموکوک می‌تواند بدن را در برابر استرپتوکوک پنومونی محافظت کند که عامل شایع باکتریایی عفونت گوش AOM است. طبق گفته موسسه ملی بهداشت، مطالعات نشان داده‌اند که کودکانی که این واکسیناسیون را انجام دادند عفونت گوش کمتری را تجربه کردند.
واکسن آنفولانزای سالیانه که برای بچه‌های ۶ ماهه و بالاتر در دسترس است نیز می‌تواند به جلوگیری از عفونتهای گوش کودکان که پس از آنفولانزا بوجود می‌آید، کمک کند.
شیر دادن
شیر سینه مادر حاوی موادی است که سیستم ایمنی کودک را می‌سازد. این بدان معنی است که کودکان تغذیه شده با شیر مادر کمتر احتمال ابتلا به عفونتهای ویروسی یا باکتریایی از جمله عفونتهای گوش را دارند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) توصیه می‌کنند تغذیه شش ماه اول کودکان منحصرا از شیر مادر باشد و پس از آن تغذیه کمکی داشته باشند تا زمانی که کودک حداقل ۱ سال برای محافظت در برابر عفونتها تقویت شود.
اجتناب از فرو کردن اجسام خارجی
گذاشتن بعضی چیزها در گوش کودکان همچون گوش پاک کن منجر به بریدن و کبود شدن در کانال گوش می‌شوند که می‌تواند عفونت را ایجاد کند.
چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد
والدین باید در صورت مشاهده علائم زیر کودک را به یک مرکز درمانی ببرند:
- تب ۳۹ درجه سانتی گراد یا بالاتر
- خروج ترشح یا مایع از گوش
اگر علائم معممول بدتر شد یا بیش از ۲ یا ۳ روز طول کشید، به دنبال اقدامات درمانی باشید. در صورتی که کودک علائم عفونت گوش میانی را برای بیش از یک ماه یا بیشتر دارد یا کاهش شنوایی پیدا کرده باشد، والدین باید کودک را به یک متخصص کودکان نشان دهند.
منبع:
مجله قرمز
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼