تا چه سنی باید از کودکان مراقبت کنیم؟

حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین یکی از مهمترین مسائلی است که در هنگام طلاق والدین باید مورد توجه قرار گیرد. حضانت، به معنای نگهداری، تربیت و مراقبت از فرزند است.

این امر از جمله حقوق اساسی کودکان است و باید در راستای تامین مصلحت و منافع آنان صورت گیرد.

قوانین حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین در ایران

قوانین حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین در ایران بر اساس ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی به شرح زیر است:

• حضانت طفل با مادر است تا رسیدن به سن هفت سالگی

پس از رسیدن به سن هفت سالگی حضانت با پدر است مگر اینکه دادگاه به مصالح فرزند، حضانت را به مادر یا شخص دیگری واگذار کند.

بر اساس این ماده حضانت فرزندان تا سن هفت سالگی با مادر است و پس از آن با پدر البته این امر به صورت مطلق نیست و دادگاه می‌تواند با توجه به مصلحت فرزند، حضانت را به مادر یا شخص دیگری واگذار کند.

عوامل مؤثر در تعیین حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین

در تعیین حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین عوامل متعددی تاثیرگذار است. برخی از این عوامل عبارتند از:

• سن فرزند

 یکی از مهمترین عوامل مؤثر در تعیین حضانت است. به طور کلی، حضانت فرزندان تا سن هفت سالگی با مادر و پس از آن، با پدر است.

البته، این امر به صورت مطلق نیست و دادگاه می‌تواند با توجه به مصلحت فرزند، حضانت را به مادر یا شخص دیگری واگذار کند.

• جنسیت فرزند

 جنسیت فرزند تاثیری در تعیین حضانت ندارد. در گذشته حضانت دختر تا سن هفت سالگی با مادر و پس از آن با پدر بود. اما امروزه بر اساس ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی حضانت فرزندان پسر و دختر تا سن هفت سالگی با مادر است.

• وضعیت اخلاقی و روانی والدین

 وضعیت اخلاقی و روانی والدین نیز در تعیین حضانت تاثیرگذار است. دادگاه باید در نظر بگیرد که کدام یک از والدین صلاحیت نگهداری و تربیت فرزند را دارد.

• وضعیت مالی والدین

وضعیت مالی والدین نیز در تعیین حضانت تأثیرگذار است. دادگاه باید در نظر بگیرد که کدام یک از والدین می‌تواند از نظر مالی نیازهای فرزند را تامین کند.

• نظر فرزند

 نیز در تعیین حضانت، در صورتی که به سن بلوغ رسیده باشد، تاثیرگذار است.

تغییر حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین

حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین، می‌تواند به دلایل مختلفی تغییر کند. برخی از این دلایل عبارتند از:

• تغییر شرایط والدین: اگر شرایط یکی از والدین به گونه‌ای تغییر کند که نتواند از نظر اخلاقی، روانی، مالی یا سایر موارد از فرزند نگهداری کند، دادگاه می‌تواند حضانت را از او سلب کند و به دیگری واگذار کند.

• تغییر نظر فرزند: اگر فرزند به سن بلوغ رسیده باشد و نظر او در مورد حضانت تغییر کند، دادگاه می‌تواند حضانت را به شخص مورد نظر فرزند واگذار کند.

نکات مهم در مورد حضانت فرزندان

در مورد حضانت فرزندان بعد از طلاق والدین نکات مهمی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. مصالح فرزند باید در اولویت قرار گیرد در تعیین حضانت فرزندان، باید مصالح فرزند در اولویت قرار گیرد.

دادگاه باید در نظر بگیرد که کدام یک از والدین می‌تواند از نظر اخلاقی، روانی، مالی و سایر موارد، بهترین شرایط را برای رشد و تربیت فرزند فراهم کند.

توافق والدین در مورد حضانت در صورت امکان بهتر است که والدین در مورد حضانت فرزندان به توافق برسند. توافق والدین می‌تواند موجب کاهش اختلافات و تنش‌های بین آنها شود و همچنین می‌تواند تاثیر مثبتی بر فرزندان داشته باشد.

مراجعه به وکیل در صورت بروز اختلاف بین والدین در مورد حضانت فرزندان بهتر است که هر یک از والدین از وکیل پایه یک دادگستری متخصص در این زمینه کمک بگیرند.

پایان مدت حضانت بچه در طلاق

بر اساس ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی حضانت فرزندان تا رسیدن به سن هفت سالگی با مادر است و پس از آن با پدر است.

البته این امر به صورت مطلق نیست و دادگاه می‌تواند با توجه به مصلحت فرزند، حضانت را به مادر یا شخص دیگری واگذار کند. بنابراین پایان مدت حضانت فرزندان در ایران به شرح زیر است:

• سن هفت سالگی: حضانت فرزندان تا رسیدن به سن هفت سالگی با مادر است. پس از رسیدن به سن هفت سالگی، حضانت فرزندان با پدر است.

• بلوغ فرزند: اگر فرزند به سن بلوغ رسیده باشد، می‌تواند در مورد حضانت خود تصمیم‌گیری کند. در این صورت، دادگاه باید نظر فرزند را در نظر بگیرد.

• سلب حضانت از والدین: اگر یکی از والدین صلاحیت نگهداری از فرزند را نداشته باشد، دادگاه می‌تواند حضانت را از او سلب کند و به دیگری واگذار کند.

در صورتی که والدین در مورد حضانت فرزندان خود به توافق نرسند دادگاه باید با توجه به عوامل مختلفی مانند سن فرزند، جنسیت فرزند، وضعیت اخلاقی و روانی والدین، وضعیت مالی والدین و نظر فرزند، در مورد حضانت فرزندان تصمیم‌گیری کند.

در ادامه به برخی از عوامل مؤثر در پایان مدت حضانت فرزندان اشاره می‌شود:

• سن فرزند: سن فرزند یکی از مهمترین عوامل مؤثر در پایان مدت حضانت است. به طور کلی، حضانت فرزندان تا رسیدن به سن هفت سالگی با مادر و پس از آن با پدر است. البته، این امر به صورت مطلق نیست و دادگاه می‌تواند با توجه به مصلحت فرزند، حضانت را به مادر یا شخص دیگری واگذار کند.

• بلوغ فرزند: اگر فرزند به سن بلوغ رسیده باشد می‌تواند در مورد حضانت خود تصمیم‌گیری کند. در این صورت دادگاه باید نظر فرزند را در نظر بگیرد.

• سلب حضانت از والدین: اگر یکی از والدین صلاحیت نگهداری از فرزند را نداشته باشد، دادگاه می‌تواند حضانت را از او سلب کند و به دیگری واگذار کند.

حضانت فرزندان بالای ۱۸ سال

بر اساس قانون مدنی ایران حضانت فرزندان تا رسیدن به سن ۱۸ سالگی با والدین است. پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی فرزندان بالغ محسوب می‌شوند و می‌توانند در مورد زندگی خود تصمیم‌گیری کنند.

بنابراین حضانت فرزندان بالای ۱۸ سال دیگر با والدین نیست. با این حال والدین همچنان می‌توانند از نظر مالی و عاطفی از فرزندان خود حمایت کنند.

 همچنین والدین می‌توانند با فرزندان خود در مورد مسائل مختلف زندگی از جمله تحصیل، شغل و ازدواج مشورت کنند.

در صورتی که والدین در مورد فرزندان بالای ۱۸ سال خود اختلاف داشته باشند می‌توانند برای حل اختلافات خود به دادگاه مراجعه کنند.

دادگاه در این موارد  با توجه به مصلحت فرزند در مورد ادامه حمایت‌های والدین از فرزند تصمیم‌گیری خواهد کرد. برخی از موارد که می‌تواند موجب ادامه حمایت‌های والدین از فرزندان بالای ۱۸ سال شود عبارتند از:

• ناتوانی فرزند در اداره امور خود: اگر فرزند به دلیل بیماری یا معلولیت، قادر به اداره امور خود نباشد والدین می‌توانند از نظر مالی و عاطفی از او حمایت کنند.

• عدم توانایی فرزند در تامین نیازهای زندگی خود: اگر فرزند به دلیل بیکاری یا درآمد کم قادر به تامین نیازهای زندگی خود نباشد والدین می‌توانند از نظر مالی از او حمایت کنند.

• عدم تمایل فرزند به استقلال: اگر فرزند تمایلی به استقلال از والدین نداشته باشد، والدین می‌توانند با او زندگی کنند یا در نزدیکی او زندگی کنند تا از او حمایت کنند.

در نهایت باید توجه داشت که حضانت فرزندان بالای ۱۸ سال با خود فرزندان است و والدین نمی‌توانند به زور یا اجبار، حضانت فرزند را از او سلب کنند.