آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان، دغدغه والدین

یکی از دغدغه‌های مهم والدین سپری کردن دوره نوجوانی فرزندان‌شان می‌باشد چرا که در این دوره از سن، نوجوان با خود می‌گوید من دیگر بزرگ شده‌ام و به دنبال الگویی غیر از والدین می‌گردد.
دوره سنی تا ۱۸ سال یکی از مهم‌ترین دوران زندگی هر فرد است دوره‌ای که بن‌مایه شخصیت افراد شکل می‌گیرد.
در این دوره نوجوان می‌خواهد ابراز وجود کرده و خودی نشان دهد که اگر دوره قبل از نوجوانی یعنی دوران کودکی را به خوبی سپری نکرده و بن مایه‌ای قوی نداشته باشد ممکن است از الگوهای نامناسب پیروی کرده و سلامت روح و حتی جسمش به خطر بیفتد.
بنابراین لازم است از دوران کودکی به فکر بوده و مهارت‌های اجتماعی لازم را به کودکان خود بیاموزیم تا این مهم در روند رشد در وجودشان نهادینه گردد.
با آموزش مهارت‌های اجتماعی و آشنایی کودکان با آسیب‌های اجتماعی نه تنها می‌توان فرزندان را از آسیب‌های تهدید کننده دور نگه داشت، بلکه می‌توان از آنان یک مبارز ساخت، مبارزی که با آسیب‌های اجتماعی بجنگد و به حمایت از افراد آسیب دیده خواهد پرداخت.

نقش والدین
در این امر بسیار مهم و ضروری والدین نقش مهمی دارند و شاید بتوان گفت مهم‌ترین نقش در سرنوشت‌سازی کودکان را والدین ایفا می‌کنند.
والدین می‌توانند دوستان خوب و صمیمی برای فرزندان‌شان بوده و پیوسته همراه و حمایتگر آنان باشند.
چرا که دوستی صمیمی والدین با فرزندان باعث می‌شود آنها بدون هیچ ترسی مشکلات، دیده‌ها و شنیده‌های خود را به پدر و مادر خود بگویند و آنان را محرم اسرار خود بدانند و از آنجا که پدر و مادر بهتر از هر کس دیگر با افکار و شخصیت فرزند خود آشنا هستند می‌توانند راهنما و هدایتگر خوبی به سمت انجام کارهای نیک و فعالیت‌های اجتماعی کودکان باشند و با آموزش دقیق مهارت‌های اجتماعی به کودکان کمک کنند تا در دوره نوجوانی کمتر درگیر مخاطرات و آسیب‌های اجتماعی شوند و این دوران را به سلامت طی کنند چرا که اغلب نوجوانان به دلیل عدم آگاهی و نداشتن مهارت‌های کافی با آسیب‌هایی درگیر می‌شوند که متاسفانه در سال‌های اخیر شاهد هستیم، آسیب‌ها و کج روی‌ها به ویژه بین دانش‌آموزان در حال افزایش می‌باشد و نیاز مبرم به چاره‌اندیشی و توجه بیشتر است.
با رعایت چند نکته و صرف کمی وقت می‌توان از کودکی این آگاهی‌ها را به کودکان آموزش داد.
کارشناسان معتقدند افراد آگاه مهربان‌تر، مسئولیت‌پذیرتر و در نتیجه کمتر درگیر بزهکاری، اعتیاد، پرخاشگری و حتی بیماری‌های جسمی و روحی می‌شوند.

چند پیشنهاد
کمی وقت صرف کرده و به آگاهی دادن و آموزش مهربانی به کودکان بپردازیم.
با توجه به قدرت درک کودکان با آنها در مورد مشکلات موجود در جامعه و طبیعت صحبت کنید و از آنها برای حل این مشکلات نظر بخواهید و آنها را با کمک کردن تشویق نمایید.
مثلا: مشکلاتی که پرندگان برای پیدا کردن غذا در زمستان دارند و یا چیزهایی که باعث آلوده شدن هوا می‌شوند یا اهمیت کمک کردن به دیگران (خواهر کوچک‌تر، مادر، مادربزرگ، دوستان و ...)
و بدین ترتیب از آنها بخواهید تا می‌توانند در این گونه موارد فکر کنند، نظر داده و عمل کنند.
دفتری کوچک تهیه کنید و گزارش کارهای خوبی را که طی روز یا هفته انجام داده‌اند در آن یادداشت نمایید و در پایان هفته به خاطر رفتارهای خوبی که انجام داده به او جایزه بدهید.
همانطور که می‌دانید یکی از بهترین راه‌های تشویق کودکان به انجام کارهای خوب جایزه دادن است. البته جایزه‌ها نباید حتما مادی باشد چون انجام کار خیر تبدیل به یک معامله می‌شود کودک باید بداند بدون چشم‌داشت کمک کند.
شما می‌توانید به خاطر کارهای خوبی که کرده اجازه دهید یک شب نیم ساعت دیرتر از شب‌های قبل بخوابد یا به او بگوئید چقدر از او رضایت دارید.
تا می‌توانید راجع به رفتارهای خوب و خوشایند و همچنین رفتارهای نادرست و ناخوشایند با او به بحث و گفتگو بپردازید و به سوالاتش با حوصله و دقت پاسخ دهید.
کودکان بسیار تلاش می‌کنند تا مورد توجه والدین قرار بگیرند بنابراین هرگاه کودک‌تان کار نیک و پسندیده‌ای انجام داد به او توجه کنید و بگویید به وجودش افتخار می‌کنید.
کودک‌تان را تشویق کنید تا بتواند خوراکی‌هایش را با دیگران تقسیم کند یا اجازه دهد دوستانش هم با اسباب بازی‌هایش بازی کنند و بعد از انجام این گونه رفتار او را تشویق نمایید.
وقتی کودک‌تان بزرگ‌تر شد او را وارد فعالیت‌های اجتماعی کرده و در مورد آسیب‌های جدی‌تر از جمله مضرات سیگار، قلیان و غیره برایش توضیح داده و از او بخواهید برای حل این گونه مشکلات مطالعه کرده و نظر دهد.
این گونه رفتارها را با توجه به سنین مختلف فرزندتان به طور مرتب تکرار و تکرار کنید و با این کار در روند رشد به فرزندتان آگاهی کامل برای روبرو شدن با مخاطرات دوره نوجوانی را بدهید و او را مهربان بار آورید.
این بار کلاس نیکوکاری با حضور کودکان نیکوکار در حالی برگزار شد که دستان هنرمند کودکان نیکوکار موسسه به رنگ‌های زیبا برای نقاشی و تزیین روی قلک‌های سفالی آغشته شد.
هدف اصلی این کلاس، نقاشی کردن کودکان نیکوکار بر روی قلک‌های سفالی و هدیه دادن این سفال‌های زیبا به دیگر کودکان نیکوکار شهر و تشویق آنان به فرایند کمک به کودکان نیازمند و حمایت از تحصیل آنان بود، کودکان و نیکوکاران بعد از دریافت این هدیه گرانبهای معنوی با جمع آوری مبالغ کوچک و پس اندازهای خود در پایان آن را تحویل موسسه خیریه داده تا برای کودکان نیازمند و بی‌سرپرست استفاده شود.
حس و حال عجیبی در کلاس حاکم است کودکان چنان سرگرم رنگ آمیزی روی قلک‌هایشان هستند که گویی در دنیای رنگ‌ها مشغول بازی‌اند. به سراغ یکی از این کودکان نیکوکار رفتم و از حال و هوا و احساس کودکانه‌اش پرسیدم.
او می‌گوید: اینجا خیلی خوشحالم و دوستان زیادی پیدا کرده‌ام. از اینکه می‌توانم با دادن این قلک که خودم روی آن نقاشی کرده‌ام به بچه‌های دیگر پیام‌رسانی کنم که همگی با هم به کودکان نیازمند کمک کنیم حس خوبی دارم.
نگاهم به استاد آراسته افتاد، مربی و معلم کودکان که عمری است در راه آموزش نیکوکاری و خلاقیت به کودکان تلاش می‌کند و چه عاشقانه هنرش را به کودکان می‌آموزد تا شاید روزگاری با یادی خوش و خیر از او یاد شود.
در گوشه کلاس می‌نشینم چه دنیای ساده و زیبایی به دور از هرگونه تقاضا و درخواستی، تلاشی کودکانه با هدف ساختن فرداهایی بهتر برای کودکانی که شاید کودکان نیکوکار هرگز آنها را ندیده‌اند.
در فکر فرو می روم که به راستی کاش ما بزرگ‌ترها هم دل‌هایمان را گاهی کودکانه کنیم و از آنها درس مهربانی را بیاموزیم.
امید است در بازی بعدی کودک شما هم به جمع کودکان نیکوکار موسسه کودکان نیکوکار موعود ایرانیان بپیوندد.
منتظر حضور رنگین تان و همراهی و همدلی با کودکان کار و تحصیل کودکان بی‌سرپرست هستیم.