لباس پوشیدن کودکان، نکاتی که باید بدانید

لباس فرزند ما اهمیت بسیاری دارد . زیرا بسیاری از اوقات بچه ها خودشان را با لباس مرتبط و همانند می کنند.

لباس فرزند ما اهمیت بسیاری دارد . زیرا بسیاری از اوقات بچه ها خودشان را با لباس مرتبط و همانند می کنند و اگر ما بهانه ای به جهت قضاوت و نظر بزرگسالان نگیریم ، که عمو یا دایی ممکن است خوششان بیاید یا بدشان بیاید ، یا این لباس مناسب اینجا یا آنجا نیست.

و آنها را به حداقل برسانیم و در وقت انتخاب لباس ، کمکشان کنیم که لباس مناسب را خودشان انتخاب کنند، آنچه را که ما درست می دانیم و دوست داریم اگر طرح و نقش داشته باشد مخصوصا رنگ های شاد داشته باشد ، کودکان احساس بیشتر و بهتر و مطلوبی خواهند داشت.

امید این است که امکان این را داشته باشیم که لباس های آن ها نو و تمیز باشد و این لباس ها نرم و در عین حال با درجه ی حرارت مناسب ، باید گرم باشد. کمی گشاد بودن آن که به آنها فرصت و آزادی بدهد ، اشکالی ندارد .

هرچه میزان دکمه هایش کمتر و یا زیپی که برای آنها باز و بسته کردنش مشکل هست کمتر باشد بهتر است.

در مورد کفش آنها اگر بند نداشته باشد ، بهتر است مخصوصا بندی که باز میشود و هم آنها را به زحمت می اندازد و هم ممکن است که به زمین بزند و هم ممکن است که دیگران پا به رویش بگذارند و آنها را با حالی نامناسب همراه کند.

اگر بتوانیم این ها را مواظب و مراقب باشیم در حقیقت شرایطی را فراهم کرده ایم که کودک میتواند از لباس و پوشش خود لذت ببرد.

بهتر آن است که اگر امکانش را داریم لباس خواب بچه ها نسبت به لباس خانه ی آنها و لباس میهمانیشان کمی متفاوت باشد. ولی در تمام این موارد آنچه که می دانیم این است که انتخاب با کودک خواهد بود ؛ در حالی که ما مستقیم و غیر مستقیم کاری کرده ایم و شرایطی را فراهم کرده ایم که آنها انتخابی کنند که من و شما درست می دانیم.

این که برخی از اوقات لباس های افراد بزرگسال را برای کودکان درست کنیم بچه ها از آن لذت می برند ، ولی این که لباس های دیگر و یا لباس های خواهران و برادرانشان را داشته باشند ، هم آنها خوشحال نخواهند بود ، هم ای بسا خواهر و برادر بزرگتر احساس خوبی پیدا نکنند.

نکته :

در این گونه موارد به صرف این که (( حیف هست که آن را دور بیندازیم)) و یا (( چه اشکالی دارد که تو لباس خواهر و برادرت را بپوشی !)) یا (( چرا موافقت نمی کنی که لباس تو را به خواهر و برادرت بدهم!)) از آن خودداری کنیم.

زیرا این گونه موارد برخی از اوقات مالکیت های ویژه ای را برای بچه ها دارد و برای برخی از آن ها درست مثل این است که بخواهند چشمشان را یا دستشان را به دیگری بدهند و نه این کار را درست می دانند و نه ممکن است و تعجب می کنند که چرا آن ها باید دست به یک چنین کاری بزنند؟

و به هیچ وجه گفت و گوهای مقایسه ای مثل : (( دیدی پسر خاله با دختر خاله چه کرد؟)) یا (( دیدی که خواهر تو یا برادر تو به تو لباس را دادند!)) (( جواب کودک : آن ها دلشان خواست دادند ولی من دلم نمی خواهد و نمی دهم )) نزد کودکان انجام ندهیم.

مخصوصا تا 5 سالگی این مالکیت ها مهم است و بعد از 5 سالگی مسئله ی مالکیت نیست بلکه مسئله یک چیزی مربوط به من و خصوصی بودن و شخصی بودن است ، که بسیاری از افراد را اذیت می کند.

منبع: کودک آنلاین