لباس پوشیدن کودکان، خیلی کنده چیکار کنم؟

صبح ها لباس پوشیدن به کودک کار هر روز است که بیشک بسیاری از والدین را عصبانی می کند. این صحنه را تصور کنید: مادر بردلی دوساله وارد اتاق او می شود تا برای آن روز لباس تنش کند. بعد از مواجه با چندین روش اخیر، او صبرش را از دست میدهد و هنگامی که می بیند بردلی اصرار دارد وسط زمستان، شلوارک بپوشد. این عصبانیت بردلی را تشویق می کند تا بیشتر لجبازی کند. مادرش با عصبانیت فریاد میزند: «بردلی، یا همین الان لباست را بپوش، یا تو دردسر بزرگی میافتی!» بردلی لگد میزند و جیغ میکشد. مادرش او را به زدن تهدید میکند. این موضوع به یک نبرد هر روزه ی مادر و کودک تبدیل شده است. سرانجام فقط یک روش منفی میتواند باعث شود این پسربچه لباسهایش را بپوشد.

یا در مورد این صحنه: صبحانه سالهای شما هنوز روی میز است، تخم مرغ ها در حال سردشدن هستند و فرزند ده ساله ی شما هنوز داخل اتاقش است و سعی می کند تصمیم بگیرد چه بپوشد.

در مورد بچه های خیلی کوچک، بهترین کاری که می توانیم انتظار داشته باشیم این است که فرآیند لباس پوشیدن را تا حد امکان ساده و لذت بخش کنیم. بنابراین در راه حل ها، پیشنهاداتی را گنجانده ایم که به شما کمک می کند تا لباس پوشیدن را برای آنها لذت بخش کنید و همچنین مراحلی را طراحی کردهایم که به شما کمک کند به کودک خود بیاموزید چگونه مستقل لباس بجوشاند. بین سنین دو تا چهار سال، کوچکترها می توانند یاد بگیرند که در روش های لباس پوشیدن مهارت یابند. در دو سالگی، میتوانند کت یا پیراهن را در بیاورند. در حدود سه سالگی می توانند آنها را بپوشند. در سه سال و نیمی، بستن دکمه ها را می آموزند، در پنج سالگی، اکثر کودکان خودشان می توانند لباس بپوشند البته غیر از بستن بندهای کفش.

اگر این تلاش های اولیه در لباس پوشیدن را خوشایند کنید، بعداً به مقاومت کمتر و همکاری بیشتر که هدفتان است خواهید رسید. وقتی مهارتها آموخته شدند، سپس میتوانید کاری کنید که این فرآیند زودتر اتفاق بیفتد. انتظارات واقع بینانه به همراه انگیزه ی مثبت و برنامهریزی، باعث سرعت این فرآیند می شوند.

همچنین راه حل هایی برای کودکانی ادامه خواهیم داد که خودشان به طور نادرست لباس میپوشند یا برای لباس پوشیدن زمان طولانی را به طور غیرعادی صرف می کنند. قبل از اینکه هر یک از این روش ها را امتحان کنید، مطمئن شوید زمان کافی را هنگام صبح برای لباس پوشیدن به کودکتان صرف کنید! ممکن است گاهی فقط با کمی زودتر بیدار کردن او در صبح، بتوانید این مشکلات را حل کنید.

آن را جذاب کنید.

از همان شروع زندگی کودک، لباس پوشیدن باید برایش لذت بخش و مطبوع باشد. وقتی تن نوزاد خود لباس میپوشانید با او حرف بزنید یا برایش آواز بخوانید. وقتی کمی بزرگتر شد، چیزی جالب به او بدهید تا به آن نگاه کند یا با آن بازی کند (مثل موبایل، اسباب بازیهای موزیکال، تصاویر یا حیوانات پارچه ای).

با علایم آموزش دهید.

وقتی هر تکه از لباس را تن کودک می کنید، او را تشویق کنید تا با شما آواز بخواند: «این طوری جورابامونومی پوشیم، جو را با مونومی پوشیم، این طوری ماجورا با مونو صبح زود می پوشیم …» در حقیقت، او آواز را یاد می گیرد و ترتیب لباس پوشیدن را نیز می آموزد.

روشها را یاد بدهید.

وقتی به نظر میرسد کودک آماده ی یادگرفتن روش های جدیدی است تا بتواند خودش لباس بپوشد، به او نشان دهید که چگونه خودش این عمل را انجام دهد. با یک حیوان یا عروسک پارچهای تمرین کنید، ابتدا او را تشویق کنید لباس ها را از تن عروسک خارج کند. سپس به او کمک کنید تا دوباره تن عروسک لباس بپوشاند. هر دفعه که موفق شد، کلی او را تشویق کنید و برای انجام این مهارت به او فرصت زیادی بدهید. به او اجازه دهید تا مهارتهای ویژه را نیز تمرین کند. مثل مهارت یافتن در زیپ ها، قلاب ها، دکمه ها و در آخر، بند کفش.

هرگز عجول نباشید و انتظار پیشرفت سریع را به یکباره نداشته باشید، در حقیقت او موفق به انجام آن خواهد شد.

لباس مناسب انتخاب کنید.

وقتی کودکتان در مرحله ی یادگرفتن لباس پوشیدن است، لباس هایی انتخاب کنید که به راحتی بتواند آنها را بپوشد و درآورد. دامن و شلوار با کمر کشی و پیراهنهای کشی برای کودکان اسان تر هستند تا لباس هایی پر از دکمه و یا لباس های زمستانی که زیپ دارند. وقتی در پوشیدن و درآوردن لباس های ساده مهارت یافت، سپس می توانید انواع سخت تر آنها را انتخاب کنید.

از لباس پوشیدن همزمان استفاده کنید.

کودکان از دنبال کردن سرمشق شما لذت میبرند. اگر با هم لباس بپوشید، نه تنها به او نشان می دهید چگونه لباس بپوشند، بلکه حسی رقابت را نیز ایجاد خواهید کرد. سپس این وقت را با کودک همجنس او تقسیم کنید و در میان یک برنامه ی روزانه پرمشغله، تمرینات ویژه ای را رو در رو ترتیب دهید.

از تمرین ساده استفاده کنید.

ارزیابی کنید کودک شما در لباس پوشیدن خود کدام کار را به راحتی انجام می دهد و سپس به همان مقدار استقلال در صبح اکتفا کنید. سپس آن مهارتها را با هم تمرین کنید. عجله ی صبح هنگام معمولاً به آموزش کمک نمی کند. در ساعات آرام و بی دغدغه ی روز تمرینات سادهی خود را انجام دهید، وقتی به آرامی و با لبخند و آواز می توانید کودک را در این برنامه وارد کنید، دیگر احتیاجی به عصبانیت شما نیست.

رفقای سرسخت و مقاوم

راه های زیادی برای جلب توجه کودکتان وجود دارند که بر لباس پوشیدن فرزندتان متمرکز شوید و از آن لذت ببرید. اگر کودک از طرز لباس پوشیدن خوشحال شود، این کار برای او هر روز آسانتر می شود.

- بیست سؤالی. اگر کودک یک سالهای شما در لباس پوشیدن مقاومت کرد، به او کمک کنید تا با یک بازی بیست سؤالی منتظر بماند، برای هر تکه از لباسی که میپوشد، یک سؤال، از او بپرسید که چه شکلی است و چه طرحی دارد؟ توجه کنید آیا میتواند اشیاء دیگری که به همان رنگ هستند را نشان دهد!

- بازی اسم. بگذارید برای هر تکه لباس که میپوشد اسمی انتخاب کند. جالب است معادل سازی کنید (تیرآهن = پیراهن و سروان = شلوار)، با تأکید بر جنبههای مثبت یک فعالیت روزمره، شما مسیر آن را هموار خواهید کرد.

- بازی رنگ. شکل یک کودک لباس پوشیده را بر برگه یا مقوای سفیدی بکشید و هر زمان یاد گرفت یک تکه از لباس ها را خودش بپوشد، از او بخواهید که آن قسمت را روی تصویر رنگ آمیزی کند. تصویر را در یک مکان آشکار و برجسته در معرض تماشا بگذارید، تا کودک بداند از موفقیت او چقدر خوشحالی هستید و به او افتخار می کنید.

لباس پوشیدن آتش نشانی.

وقتی کودک در لباس پوشیدن به تنهایی مهارت پیدا کرد، به او کمک کنید تا کمی سریع تر این کار را انجام دهد. «زنگ خطر آتش نشانی» را به صدا درآورید و به او بگویید که وانمود کند یک آتش نشان است و باید به سرعت لباس بپوشد تا برای خاموش کردن آتش برود و به خاطر سرعت عملش به او پاداش دهید و او را برای بازدید یک آتش نشانی واقعی ببرید.

لباسهای بیرون رفتن.

شب قبل، با هم تصمیم بگیرید صبح چه لباسهایی را باید بپوشید و با هم آنها را کنار بگذارید. کودکان در هنگام خرید لباسهایشان باید ابراز نظر کنند. اگر در انتخاب رنگ و طرح مورد علاقه شان سهم داشته باشند، با شادی بیشتری آنها را می پوشند. قوانین پایه برای انتخاب لباس را وضع کنید تا به کودک در تصمیم گیری کمک کنید. برایش توضیح دهید چه وقت، متناسب با موقعیت و آب و هوا، چه لباسی مناسب است. اگر او پیراهن و شلوار مورد علاقه اش را دارد که برای پوشیدن در مدرسه کهنه شده اند، مطمئن شوید او فهمیده است چه وقت و کجا او می تواند آنها را

بپوشد - یعنی بند از مدرسه یا در تعطیلات - چون همه ی ما چیزهای مورد علاقه ی خود را داریم که نمی توانیم از آنها جدا شویم.

بازی (ترسا آلن).

برای ایجاد انگیزه در کودکی که کند لباس میپوشد، وانمود کنید کودک دیگری درست هم نت او در طرف دیگر شهر زندگی می کند و او نیز در حال لباس پوشیدن است. به کودک خود بگویید شما دوست دارید بدانید او یا «ترسا آلن» کدام یک می توانند زودتر لباس بپوشند. مسابقه را شروع کنید. در گروه تشویق کننده کودک خود قرار بگیرید و او را تا پایان همراهی کنید، یادتان باشد او برنده است.

کار را پیش از موعد تمام کنید.

از کودک که بپرسید فکر می کند لباس پوشیدنش چقدر طول می کشد، سپس وقتی او مشغول لباس پوشیدن است، زمان را نگه دارید. صبح روز بعد، از او بپرسید آیا می تواند رکورد روز گذشته را بگذراند؟! به او کمک کنید تا زمان منطقی تنظیم کند زمان سنج را مطابق آن دقایق تنظیم کنید و شروع کنا یک جدول زمانی روزانه درست کنید و یادتان باشد به خاطر تلاش هایش، او را زیاد تشویق کنید.

اهداف واقع گرایانه وضع کنید.

شما الگوهای رفتاری خودتان را در صبح هنگام دارید. فردی عجول باشید، در زمان مشخص لباس می پوشید یا اینکه آدم وقت گذرانی هستید و از صرف وقت لذت می برید. با کودک بزرگتر خود صحبت کنید و از او بپرسید دقیقاً فکر می کند چقدر زمان دارد تا صبحها خودش لباس بپوشد. سپس با برگشت به عقب، به او کمک کنید که دقیقاً برنامه ریزی کند چه وقت باید شروع کند تا سر موعد کارش را تمام کند. شاید مجبور باشد کمی زودتر بیدار شود تا کارش را به موقع انجام دهد یا برای کارهای قبل از لباس پوشیدنش زمان کمتری صرف کند. کودکی که پیش از زمان معین کارش را انجام داده است، زمان باقی مانده ی قبل از صبحانه را می تواند تلویزیون تماشا کند. جدولی تھیه کنید تا به اهداف برآورده شده پاداش بدهید. به کودک امکان دهید تا برای امتیازات کسب کرده، فعالیتهای تفریحی یا یک اسباب بازی جدید پاداش بگیرد.

آن را مشکل خود کودک بدانید.

بگذارید با آن مواجه شود: بعضی کودکان میتوانند خودشان لباس بپوشند، اما نمیخواهند این کار را انجام دهند. وقتی کودکتان مهارتهای لازم را دارد اما در استفاده از آنها امتناع می کند، عواقب کارش را برایش بگویید. به او توضیح دهید برای هر دقیقه بعد از ۵ دقیقه که او صرف پوشیدن لباس میکند، یک دقیقه زودتر به تخت خواب میرود یا یک زمان تلویزیون تماشا کردن را از دست میدهد. و نیز یادآورد شوید صبحانه مدت زیادی روی میز برایش نگه داشته نمی شود. صبحانه برای زمان مشخصی برنامه ریزی شده و در آن زمان او باید آنجا باشد، در غیر این صورت آن را از دست می دهد.