اضطراب جدایی در دانش آموزان، راهکارهای درمان

در حوزه‌های تربیتی ترس کودکان از رفتن به مدرسه با عنوان اختلال اضطراب جدایی در کودکان شناخته می‌شود که ریشه در مشکلاتی دارد که در کودکی رخ داده و در هنگام ورود به مدرسه خود را نشان می‌دهد.
برخی کودکان هنگام ورود به مدرسه دچار مشکلاتی همچون ناراحتی، بی‌قراری، ترس از مدرسه و حتی بیزاری و تنفر می‌شوند. ترس غیرمنطقی کودک از مدرسه به‌معنی امتناع از مدرسه رفتن و یکی از نشانه‌های اضطراب جدایی از والدین، خانه، خانواده و به‌خصوص مادر و یا شرایطی است که به آن وابسته شده است. در این رابطه با عباس فرجی، کارشناس آسیب‌شناسی آموزشی مطالبی مطرح می‌کند که در ادامه می‌خوانید.

وابستگی به والدین
عباس فرجی، کارشناس آسیب آموزش در رابطه با دانش‌آموزانی که در روز شروع سال تحصیلی با بی‌قراری و گریه علاقه‌ای به حضور در مدرسه ندارند، گفت: این دست از رفتارها عموما جزو اختلالات اضطرابی است که به آن اضطراب جدایی نیز می‌گویند. در واقع بچه‌ها به دلیل جداشدن از والدین‌شان و وابستگی که به آنها دارند این حالت‌ها را از خود نشان می‌دهند. او با بیان اینکه در حوزه‌های تربیتی این مساله با عنوان اختلال اضطراب جدایی در کودکان شناخته می‌شود، افزود: ریشه این اختلال گاهی در مشکلاتی است که در کودکی رخ می‌دهد و در ورود به مدرسه با بروز چنین رفتاری خود را نشان می‌دهد. این آسیب‌شناس آغاز این رفتار را در ابتدای هر سال و در دوره جدید تحصیلی دانست و گفت: گاهی در نیمه یک هفته و در صورت تعطیلی دو الی سه روز مجددا کودک بهانه‌گیر شده و از ورود به مدرسه می‌ترسد. فرجی ادامه داد: توصیه ما به والدین این است که قبل از ورود کودک به مدرسه صحبتی در این رابطه با او نداشته باشند چراکه عموما والدین به اشتباه تصور می‌کنند با چنین صحبت‌هایی کودک را تشویق به مدرسه رفتن می‌کنند. او به مادران برای آماده‌سازی فرزند خود در روز اول مدرسه گفت: بهتر است صبح را کمی زودتر از روزهای دیگر آغاز کنند و با آماده‌کردن صبحانه و قرار‌دادن تغذیه‌های مدنظر در کیف کودک‌شان و بدرقه او تا دم در اضطراب‌های ناشی از اختلال را کاهش دهند.

یکی از بستگان او را به مدرسه برساند
این آسیب‌شناس عنوان کرد: برای آن دسته از کودکانی که در هنگام خداحافظی با والدین دچار مشکل می‌شوند لازم است فردی جز پدر و مادر او را به مدرسه ببرد تا میزان وابستگی کودک از والدین به یکی از بستگان و سپس به مدرسه کاهش یابد. فرجی در خصوص ادامه‌دارشدن این بی‌قراری‌ها توصیه کرد: مادران در صورت تکرار این موضوع لازم است با یک روان‌شناس کودک مشورت کنند و راهکارهای تخصصی به او ارائه دهند. او نقش معلمان را در این خصوص موثر دانست و توضیح داد: در این رابطه معلمان هم می‌توانند موثر باشند اما گاهی به دلیل ازدحام بسیار در کلاس‌های درس و امکان تعدد این کودکان امکان رسیدگی به تک‌تک این دانش‌آموزان امکان‌پذیر نخواهد بود. به‌علاوه بهتر است معلمان با این قبیل کودکان آرام‌تر رفتار کرده تا کودک بتواند فضا را بپذیرد. همچنین بهتر است توصیه‌های لازم و راه و روش آمادگی بیشتر کودکان را به والدین آموزش دهند.

ترس کودک قابل درمان است
این آسیب‌شناس در پایان عنوان کرد: این کودکان عموما جزو آن دسته از کودکانی هستند که بیشتر با مادران‌شان بوده‌اند، فضاهای اجتماعی را تجربه نکرده و هیچ‌گاه از والدین خود دور نبوده‌اند و به همین دلیل چنین واکنش‌های رفتاری در آنها دیده می‌شود. البته این مساله کاملا قابل درمان بوده و موضوع جدی نخواهد بود به این شرط که از ابتدا به شکل جدی پیگیری‌های لازم را داشته و در صورت عدم حل مشکل از روان‌شناسان کودک کمک بگیرند، چراکه عدم رسیدگی در زمان درست به این موضوع می‌تواند مشکلات بسیار جدی برای کودک و والدین به وجود آورده و حتی کودک دیگر رغبتی برای تحصیل نداشته باشد.