برخورد با کودک دروغگو، او یک پینوکیو است؟
کودکان در سنین قبل از دبستان یعنی ۲ تا ۶ سالگی تفکرات خیال پردازانه زیادی دارند و در این مرحله خیال را با واقعیت اشتباه می‌گیرند.
محمدرضا خدایی روانپزشک درباره نحوه رشد فرهنگی، اجتماعی کودکان دروغگو، گفت: اکثر خانواده‌ها از روی ناآگاهی فکر می‌کنند که کودکان از نظر عقلی، منطقی و احساسی انسان‌هایی بالغ و فقط از نظر ظاهری، شکل و اندام متفاوت هستند.
او افزود: تفاوت‌هایی از نظر رشد فرهنگی و اجتماعی میان کودکان و بزرگسالان وجود دارد که باید به آنها توجه شود.
چگونه با کودکان زیر ۶ سال برخورد کنیم؟
این روانپزشک با اشاره به نحوه برخورد با کودکان زیر ۶ سال، اظهار کرد: تفکر کودکان زیر ۶ سال بیشتر شهودی است، در واقع تفکر شهودی به معنای تفسیر اشیایی است که کودک می‌بیند و بر همین اساس گاهی اوقات نمی‌تواند مرز میان واقعیت و خیال را تشخیص دهد.
خدایی تصریح کرد: کودکان در سنین قبل از دبستان یعنی ۲ تا ۶ سالگی تفکرات خیال پردازانه زیادی دارند و در این مرحله خیال را با واقعیت اشتباه می‌گیرد.
این روانپزشک درباره تفکرات خیالی کودکان گفت: روی بعضی حرکات کودکان به هیچ وجه نمی توان نام «دروغگویی» گذاشت؛ چراکه آنها تفکرات خیال پردازانه خود را بیان می‌کنند و والدین می‌گویند فرزند ما دروغگوست! برای مثال اگر کودکی بگوید: مربی مهدکودک چنین حرفی را به من زد در حالی که مربی هیچ حرفی با کودک نزده است این حرف نمی تواند دروغ باشد و تنها تفکر خیال پردازانه یا ساده کودک است.
خدایی افزود: تفکرات خیال پردازانه کودکان همانند فردی است که به بیان اتفاقات گذشته در هنگام خواب خود می پردازد و همه ما می دانیم که چنین حرف هایی دروغ نیست و تنها به خیالات اتفاق افتاده تعلق دارد.
این روانپزشک تصریح کرد: والدین نباید هر سخن گفته شده از دهان کودک را دروغ بپندارند چراکه آنها باید با تفکر و صبر زیاد این رفتار کودک را زیر نظر قرار دهند و در صورت تکرار مداوم رفتار ناشایست کودک حتماً او را به مراکز درمانی یا نزد روانپزشکان و روانشناسان ببرند.
تاثیر برخی رفتارهای اجتماعی بر افزایش کودکان دروغگو
خدایی درباره روی آوردن برخی کودکان به گفتن حرف‌های دروغ، گفت: بعضی از رفتارهای اجتماعی ممکن است روی کودک تاثیر بگذارد و او را دروغگو بار بیاورد که در این صورت والدین باید به فکر چاره برای اصلاح رفتار فرزند خود باشند.
این روانپزشک با اشاره به تاثیر جلب توجه در افزایش دروغگویی کودکان اظهار کرد: از آنجایی که بعضی از کودکان علاقه زیادی به جلب توجه و دوست دارند هرچه بیشتر در معرض دید عموم قرار بگیرند پس برای به دست آوردن اندکی توجه، شروع به سخنان دروغ گفتن به افرادی که دوست دارند می کنند.
خدایی درباره عوامل تاثیرگذار دیگر در افزایش دروغگویی کودکان گفت: در صورتی که والدین خانواده‌ای براساس دلایل منطقی به افراد دیگر دروغ بگویند در این صورت کودک با تقلیدپذیری از رفتار والدین خود، به گفتن دروغ می‌پردازد و پیش خود می‌گوید: «خب وقتی پدرم یا مادرم دروغ می‌گویند، چه ایرادی دارد من هم بگویم؟»؛ بنابراین والدین باید با دقت بیشتری کارهای خود را در مقابل دید کودکان انجام دهند.
این روانپزشک با اشاره به تاثیر لاف زدن در افزایش دروغگویی اظهار کرد: بعضی کودکان برای ارتباط با دوستانشان و نشان دادن خود به عنوان قشر اجتماعی از خانواده‌ای پولدار در میان جمع، علاقه زیادی به گفتن دروغ‌های مکرر یا لاف زدن دارند.
روش‌هایی موثر در کاهش دروغگویی کودکان
خدایی درباره راهکار های موثر والدین در جهت کاهش دروغگویی کودکان گفت: والدین و مربیان جامعه باید از نظر رفتاری و عملی معلمان خوبی برای کودکان خود باشند یعنی با بها دادن به صداقت انتظار حرف های راست از فرزندان خود داشته باشند.
این روانپزشک با اشاره به نحوه برخورد والدین خشن با کودکان دروغگو اظهار کرد: رفتار خشن و نامناسب والدین با کودکان دروغگو تنها حرکات زشت آنها را تشدید می کند. برای جلوگیری از افزایش کودکان دروغگو بهتر است والدین با فرصت دادن و بروز رفتار مناسب محیط گرمی را به منظور گفتن حرف های راست والدین ایجاد کنند.
تنبیه کودکان دروغگو چگونه باید باید؟
خدایی تصریح کرد: نحوه برخورد و تنبیه والدین با کودکان دروغگو باید بر اساس میزان دروغ های آنان باشد و به نوعی نقش بازدارنده از افزایش دروغ را داشته باشند.
خدایی در پایان گفت: زیر سوال بردن شخصیت کامل کودکان دروغگو اصلا کار درستی نیست و کودک باید به میزان دروغ خود تنبیه شود. اگر دروغگویی با رفتارهای ضد اجتماعی مانند دزدی همراه بود والدین باید به مشاوران مراجعه کرده تا کودکان را از انجام کارهای خلاف بازدارند.
منبع:
باشگاه خبرنگاران
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼