علائم شروع قاعدگی چیست؟

در فاصله پنج روز تا دو هفته قبل از شروع قاعدگی، ممکن است علائمی را تجربه کنید که به شما اطلاع می دهد که وقوع آن نزدیک است. این علائم به سندرم پیش از قاعدگی (PMS) معروف هستند.
بیش از 90 درصد افراد تا حدی PMS را تجربه می کنند. در بیشتر موارد، علائم PMS خفیف است اما سایر علائم آن آنقدر شدید است که فعالیتهای روزمره را مختل می کند.
در صورتی که این علائم در کار، مدرسه یا زندگی روزمره تداخل ایجاد کند با پزشک متخصص زنان صحبت کنید.

علائم قاعدگی
PMS معمولاً در طی چند روز پس از قاعدگی از بین می رود. در اینجا ۱۰ علامت رایجی نام برده شده که به شما اطلاع می دهد که پریودتان شروع شده است.
درد شکمی یا قاعدگی را دیسمنوره اولیه نیز می نامند که یکی از علائم شایع PMS هستند.
درد شکمی می تواند از روزهای منتهی به پریود شروع شده و پس از آن چند روز یا بیشتر طول بکشد. این درد ممکن است از مبهم و جزئی گرفته تا دردهای شدید متغیر باشد که زندگی روزانه را مختل می کند. ( باورهای غلط در پریود )
دردهای قاعدگی در پایین شکم احساس می شود. این درد ممکن است به سمت پایین کمر و بالای ران نیز منتشر شود.
خستگی مفرط در زنان می‌تواند از علائم ناباروری باشد.
عامل این درد، انقباضات رحمی می باشد. در صورت عدم حاملگی، این انقباضات موجب ریزش پوشش داخلی رحم (آندومتر) می شود.
تولید لیپیدهای شبه هورمونی به نام پروستاگلاندین باعث تحریک این انقباضات می شود. اگرچه این لیپیدها عامل التهاب هستند، اما به تنظیم تخمک گذاری و قاعدگی نیز کمک می کنند. ( علامت نارسایی تخمدان )
برخی از افراد هنگامی که جریان قاعدگی آن ها بسیار زیاد است، شدیدترین درد را نیز تجربه می کنند.
برخی شرایط خاص سلامتی می تواند درد را شدیدتر کند. این موارد عبارتند از:
آندومتریوز
تنگی دهانه رحم
آدنومیوز
بیماری التهابی لگن
فیبروم
دردهای مرتبط با این نوع شرایط به عنوان دیسمنوره ثانویه شناخته می شوند.
تقریباً نیمی از همه خانمها متوجه افزایش آکنه در حدود یک هفته قبل از شروع پریود می شوند.
جوش های مربوط به قاعدگی اغلب در چانه و خط فک به وجود می آیند اما می توانند در هر نقطه از صورت، پشت یا سایر نواحی بدن ظاهر شوند. این جوش ها از تغییرات طبیعی هورمونی مرتبط با چرخه تولید مثل زنان اتفاق می افتد.
اگر هنگام تخمک گذاری بارداری اتفاق نیفتد، سطح استروژن و پروژسترون کاهش و آندروژن ها مانند تستوسترون کمی افزایش می یابد. آندروژن موجود در سیستم تولید سبوم، چربی که توسط غدد چربی پوست تولید می شود، را تحریک می کند.
جوش های پوستی در صورت تولید بیش از حد سبوم ایجاد می شود. آکنه های مربوط به پریود اغلب در اواخر قاعدگی یا اندکی پس از آن با شروع افزایش سطح استروژن و پروژسترون از بین می روند.
در نیمه اول چرخه قاعدگی (که از اولین روز قاعدگی شروع می شود) سطح استروژن شروع به افزایش کرده که موجب رشد مجاری شیر در پستان می شود.
سطح پروژسترون در اواسط چرخه، حول تخمک گذاری افزایش می یابد. این امر باعث بزرگ شدن و تورم غدد پستانی می شود. این تغییرات می تواند حس درد پستان قبل از پریود یا در طول دوره قاعدگی را در پی دارد.
این علامت ممکن است برای برخی خفیف باشد، اما پستان های برخی افراد بسیار سنگین شده و باعث ناراحتی شدید می شود.
با نزدیک شدن دوره قاعدگی، بدن از آماده شدن برای تثبیت بارداری به آمادگی برای قاعدگی تغییر می کند. سطح هورمون ها کاهش یافته و اغلب نتیجه آن خستگی است. تغییر روحیه نیز ممکن است احساس خستگی ایجاد کند.
علاوه بر این، برخی از زنان در این بخش از چرخه قاعدگی مشکل خواب دارند. کمبود خواب می تواند خستگی را تشدید کند.
اگر چند روز قبل از قاعدگی در شکم خود احساس سنگینی می کنید به گونه ای که قادر به بستن زیپ شلوار خود نیستید، ممکن است نفخ PMS داشته باشید. تغییر در سطح استروژن و پروژسترون موجب حفظ بیش از حد آب و نمک و درنتیجه احساس نفخ می شود.
ممکن است وزن یک یا دو پوند هم بالا برود، اما درواقع نفخ PMS باعث افزایش وزن نمی شود. این علامت در بسیاری از افراد دو تا سه روز پس از شروع پریود از بین می رود. اغلب بدترین نفخ در روز اول چرخه اتفاق می افتد.

مشکلات روده
از آنجا که روده به تغییرات هورمونی حساس است، ممکن است در عادت های معمول دستشویی قبل و در طول دوره قاعدگی تغییراتی ایجاد شود.
پروستاگلاندین هایی که باعث انقباضات رحمی می شوند نیز می توانند باعث انقباضات روده ای شوند. ممکن است حین قاعدگی میزان مدفوع افزایش یابد. همچنین تجربه علائم زیر نیز می تواند مشاهده شود:
اسهال
حالت تهوع
نفخ
یبوست
از آنجا که هورمون ها مسئول ایجاد پاسخ درد هستند، قابل درک است که نوسان سطح هورمون ها ممکن است باعث سردرد و میگرن شود.
سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که اغلب میگرن و سردرد را برطرف می کند. استروژن ممکن است باعث افزایش سطح سروتونین و تعداد گیرنده های سروتونینی مغز در نقاط خاصی از چرخه قاعدگی شود. تعامل بین استروژن و سروتونین ممکن است باعث ایجاد میگرن در افراد مستعد شود.
بیش از ۵۰ درصد زنان مبتلا به میگرن ارتباط بین وقوع میگرن و پریود را گزارش می دهد. میگرن ممکن است قبل، حین یا بلافاصله بعد از قاعدگی رخ دهد.
برخی نیز در زمان تخمک گذاری میگرن را تجربه می کنند. یک مطالعه مبتنی بر کلینیک که در NeurTrusted SourceoTrusted SourcelogyTrusted Source گزارش شده است نشان می دهد که میگرن یک یا دو روز قبل از قاعدگی 1.7 برابر بیشتر و در سه روز اول قاعدگی 2.5 برابر بیشتر اتفاق می افتد.
در برخی از افراد علائم عاطفی PMS ممکن است شدیدتر از علائم جسمی باشد. علائم احتمالی شامل:
نوسانات خلقی
افسردگی
تحریک پذیری
اضطراب
اگر احساس می کنید روی یک غلتک عاطفی هستید یا غمگین از حد معمول هستید، علت ممکن است نوسان سطح استروژن و پروژسترون باشد.
استروژن می تواند بر تولید سروتونین و اندورفین های خوب در مغز تأثیر بگذارد، احساس سلامتی را کاهش داده و افسردگی و تحریک پذیری را افزایش دهد.
خستگی و سردرد از عوارض جانبی شایع تصویر برداری با ام آر آی هستند.
برای برخی افراد، پروژسترون ممکن است اثر آرام بخشی داشته باشد. وقتی سطح پروژسترون کم است، این اثر می تواند کاهش یابد. دوره های بی دلیل گریه و حساسیت عاطفی می تواند منجر شود.
انقباضات رحمی و شکمی که در اثر ترشح پروستاگلاندین ها ایجاد می شوند نیز ممکن است باعث انقباضات عضلانی در قسمت کمر شوند
ممکن است احساس درد یا کشیدگی ایجاد شود. برخی ممکن است در دوران پریود کمر درد قابل توجهی داشته باشند. دیگران ناراحتی خفیف در کمر خود دارند.
علائم سندرم پیش از قاعدگی مانند درد شکمی، سردرد و تغییرات خلقی همگی می توانند خواب را تحت تأثیر قرار دهند، خواب را دشوار می کند. همچنین دمای بدن نیز ممکن است به خواب رفتن را دشوارتر کند.
دمای مرکزی بدن بعد از تخمک گذاری حدود نیم درجه افزایش می یابد و تا قاعدگی یا کمی بعد از آن بالا می ماند. شاید به نظر زیاد نرسد، اما بدن خنک تر با خواب بهتر همراه است. این نیم درجه می تواند استراحت راحت را مختل کند.

درمان ها
دامنه و شدت علائم PMS انواع روشهای درمانی را تعیین می کند.
اگر علائم شدیدی دارید، ممکن است دچار اختلال دیسفریک پیش از قاعدگی (PMDD) باشید. این سندرم نوع شدیدتر PMS است. توصیه های پزشک ممکن است بهترین درمان باشد.
اگر میگرن شدید دارید، ممکن است از مراجعه به پزشک زنان خود نیز بهره مند شوید. بیماری های زمینه ای، مانند سندرم روده تحریک پذیر یا آندومتریوز نیز ممکن است سندرم پیش از قاعدگی را تشدید کرده و نیاز به کمک پزشک داشته باشید.
در برخی موارد PMS، پزشک ممکن است برای تنظیم هورمون ها قرص های ضد بارداری را تجویز کند. قرص های جلوگیری از بارداری حاوی سطوح مختلفی از انواع مصنوعی استروژن و پروژسترون هستند.
قرص های ضد بارداری با تثبیت سطح هورمون ها به مدت سه هفته، از تخمک گذاری طبیعی بدن جلوگیری می کنند. سپس با یک هفته مصرف قرص های دارونما یا قرص هایی که هورمون ندارند، دنبال می شود. وقتی قرص های دارونما می خورید، سطح هورمونی پایین آمده، بنابراین قاعدگی شروع خواهد شد.
از آنجا که قرص های جلوگیری از بارداری سطح هورمون ها را تثبیت می کنند، ممکن است بدن با افت و یا افزایش شدید عامل بروز علائم PMS، مواجه نشود.
اغلب می توانید علائم خفیف PMS را در خانه نیز تسکین دهید. در اینجا چند نکته برای بررسی وجود دارد:
برای رفع نفخ شکم نمک مصرفی خود را کاهش دهید.
از مسکن های بدون نسخه، مانند ایبوپروفن (ادویل) یا استامینوفن (تایلنول) استفاده کنید.
برای تسکین درد از بطری آب گرم یا پد گرم کننده گرم روی شکم خود استفاده کنید.
برای بهبود خلق و خو و کاهش درد، به طور سبک ​​ورزش کنید.
وعده های غذایی کم حجم و مکرر بخورید تا قند خون ثابت بماند. قند خون پایین می تواند باعث ایجاد روحیه نامناسب شود.
برای داشتن احساس بهتر تمرین مراقبه یا یوگا کنید.
از مکمل های کلسیم استفاده کنید. یک مطالعه نشان داد که مکمل های کلسیم برای تنظیم افسردگی، اضطراب و حفظ آب مفید هستند.