درمان بی اختیاری مدفوع در بزرگسالان

بی اختیاری روده (که به آن بی اختیاری مدفوع نیز گفته می شود) به این معنی است که شما قادر به کنترل حرکات روده خود نیستید. در این مطلب به درمان بی اختیاری مدفوع در بزرگسالان می‌پردازیم.
بی اختیاری مدفوع در بزرگسالان (و همچنین بی اختیاری ادرار) و سالمندان نسبت به قبل بیشتر شده است. زنان بیشتر از مردان دچار بی اختیاری می‌شوند و در دوران بارداری و پس از زایمان در ابتلا به بی اختیار مدفوع و ادرار، ریسک بیشتری دارند به همین دلیل به این موضوع پرداخته‌ایم. امیدواریم این مطلب به شما کمک کند.

در این مقاله می‌خوانید:

• بی اختیاری روده چیست؟
• علائم بی اختیاری روده
• دلایل بی اختیاری روده
• تشخیص بی اختیاری روده
• درمان های بی اختیاری روده در بزرگسالان

بی اختیاری روده چیست؟
بی اختیاری روده (که به آن بی اختیاری مدفوع نیز گفته می شود) به این معنی است که شما قادر به کنترل حرکات روده خود نیستید. این یک مشکل رایج به ویژه در میان بزرگسالان است و از نشت نامنظم مدفوع در هنگام دفع گاز تا از دست دادن کنترل کامل روده‌ها را شامل می‌شود.
نشت روده به طور تصادفی معمولا یک مشکل جدی پزشکی نیست . اما می‌تواند به طور چشمگیری در زندگی روزمره تداخل ایجاد کند. افرادی که بی اختیاری روده دارند، ممکن است به خاطر خجالت از فعالیت‌های اجتماعی اجتناب کنند.
بسیاری از درمان‌های موثر می‌توانند به افراد مبتلا به بی اختیاری روده کمک کنند. این درمان‌ها عبارتند از:

• دارو
• عمل جراحی
• روش‌های حداقل تهاجمی

اگر دچار بی اختیاری روده هستید، اولین گام، صحبت با پزشک است.

بیشتر بخوانید: بی اختیاری مدفوع در کودکان، رفتاری است؟

علائم بی اختیاری روده در بزرگسالان
بی اختیاری روده ممکن است یک مشکل کوتاه‌مدت باشد، یا به طور منظم اتفاق بیفتد. ممکن است ناگهان احساس تمایل به استفاده از سرویس بهداشتی کنید (اصطلاحا به آن بی اختیاری اصرار می‌گویند) یا ممکن است متوجه نشوید که به سرویس بهداشتی نیاز دارید. (به اصطلاح بی اختیاری منفعل). بی اختیاری روده ممکن است در مورد این مشکلات روده باشد:

• مدفوع شل و آبکی (اسهال)
• مشکل در دفع مدفوع یا حرکات نامنظم روده ( یبوست )
• نفخ و گاز

دلایل بی اختیاری روده
شایع‌ترین علت بی اختیاری روده آسیب به ماهیچه‌های اطراف مقعد (اسفنکترهای مقعدی) است.
زایمان واژینال می‌تواند به اسفنکترهای مقعدی یا اعصاب آن‌ها آسیب برساند. به همین دلیل زنان تقریبا دو برابر بیشتر از مردان تحت تاثیر بی اختیاری روده تصادفی قرار می‌گیرند.
جراحی مقعد هم می‌تواند به اسفنکترهای مقعدی یا اعصاب آن آسیب برساند و منجر به بی اختیاری روده شود.
سایر علل احتمالی بی اختیاری روده عبارتند از:

• اسهال (اغلب به دلیل عفونت یا سندرم روده تحریک‌پذیر)
• مدفوع نهفته (به دلیل یبوست شدید که اغلب در بزرگسالان رخ می‌دهد)
• بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو)
• آسیب عصبی (به دلیل دیابت ، آسیب نخاعی، مولتیپل اسکلروزیس یا سایر شرایط)
• آسیب ناشی از تشعشع رادیویی به راست‌روده (مانند بعد از درمان سرطان پروستات)

  پزشک، یک بالون کوچک پر از آب را به داخل رکتوم شما وارد می‌کند. سپس به دستشویی می‌روید و سعی می‌کنید با فشار بالون را به بیرون هدایت کنید. اگر این کار بیشتر از ۳ دقیقه طول بکشد، یعنی در دفع مدفوع مشکل دارید.

• افتادگی رکتوم (در جایی که راست‌روده به مقعد فرو می‌رود)
• رکتوسل، وضعیتی در خانم‌ها که راست‌روده به واژن فشار می‌آورد.
• از بین رفتن کشش راست‌روده، که می تواند با زخم و سفت شدن بعد از جراحی، پرتودرمانی یا بیماری التهابی روده اتفاق بیفتد.
• معمولا بیش از یک علت، درباره بی اختیاری روده وجود دارد و پزشکان گاهی اوقات قادر به تعیین علت آن نیستند.

تشخیص بی اختیاری روده
صحبت در مورد بی اختیاری روده می‌تواند به پزشک در جهت تشخیص مشکل، سرنخی بدهد.
در معاینه فیزیکی، پزشک انگشتش را وارد رکتوم می‌کند تا قدرت عضله اسفنکتر مقعدی را بررسی کند.
آزمایش‌های دیگر هم ممکن است در شناسایی علت بی اختیاری مدفوع مفید باشد. این آزمایش‌ها عبارتند از:

۱- آزمایش مدفوع
در صورت وجود اسهال، آزمایش مدفوع ممکن است عفونت یا علت‌های دیگری را که باعث اسهال شده‌اند، تشخیص دهد.

2- آندوسکوپی
در این روش، لوله‌ای که روی آن دوربین وجود دارد، به داخل مقعد وارد می‌شود. با این کار، مشکلات احتمالی کانال مقعد یا روده بزرگ مشخص می‌شود.
ممکن است از یک لوله سفت و محکم (آنوسکوپی) یا یک لوله انعطاف‌پذیر بلندتر (سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی) استفاده شود.

3- مانومتری آنورکتال
یک مانیتور فشار، وارد مقعد و راست‌روده می‌شود که امکان اندازه‌گیری قدرت عضلات اسفنکتر را فراهم می‌کند.

در روش کولونوسکوپی، پزشک یک لوله انعطاف‌پذیر را در راست‌روده قرار می‌دهد تا روده بزرگ شما را از نزدیک بررسی کند.

4- آندوسونوگرافی
در این روش، یک پروب سونوگرافی به داخل مقعد وارد می‌شود. با این کار تصاویری تولید می‌شود که می‌تواند به شناسایی مشکلات مقعد و دیواره مقعد کمک کند.

۵- آزمایش‌های عصبی
این آزمایش‌ها میزان پاسخ‌دهی اعصاب کنترل‌کننده عضلات اسفنکتر را اندازه‌گیری می‌کنند. با این آزمایش‌ها آسیب‌های عصبی که می‌تواند باعث بی اختیاری روده شود، تشخیص داده می‌شود.

6- آزمایش قرار دادن بالون
پزشک، یک بالون کوچک پر از آب را به داخل رکتوم شما وارد می‌کند. سپس به دستشویی می‌روید و سعی می‌کنید با فشار بالون را به بیرون هدایت کنید.
اگر این کار بیشتر از 3 دقیقه طول بکشد، یعنی در دفع مدفوع مشکل دارید.

7- کولونوسکوپی
در این روش، پزشک یک لوله انعطاف‌پذیر را در راست‌روده قرار می‌دهد تا روده بزرگ شما را از نزدیک بررسی کند.

بیشتر بخوانید: بهترین دکتر جراح کورولکتال و روده بزرگ

درمان غیر جراحی بی اختیاری مدفوع در بزرگسالان
درمان‌های غیر جراحی اغلب به عنوان درمان اولیه بی‌اختیاری مدفوع توصیه می‌شود.

۱- رژیم غذایی
رژیم غذایی ممکن است شامل این موارد باشد:
روزانه ۲۰ تا ۳۰ گرم فیبر بخورید.
از مصرف کافئین خودداری کنید. این روش ممکن است به جلوگیری از اسهال کمک کند.
هر روز چندین لیوان آب بنوشید تا از یبوست جلوگیری کند.

۲- داروها
این داروها تعداد حرکات روده را کاهش می‌دهند:

• ایمودیم
• لوموتیل
• هیوسسیامین

۳- انجام تمرینات
تمرینات کگل را شروع کنید. تمرینات کگل باعث ایجاد قدرت در عضلات لگن می‌شود و ممکن است به کاهش بی اختیاری روده کمک کند.

4- تمرین روده
حرکات روده را هر روز در یک زمان مشخص برنامه‌ریزی کنید. این کار می‌تواند به جلوگیری از بی اختیاری روده کمک کند.

بیشتر بخوانید: درمان پولیپ روده در خانم‌ها

درمان های جراحی بی اختیاری مدفوع در بزرگسالان
جراحی ممکن است برای افرادی که با درمان‌های غیر تهاجمی، مشکل بی اختیاری روده‌شان برطرف نشده، موثر باشد. انواع جراحی‌ها عبارتند از:

۱- جراحی اسفنکتر
در این روش، عضلات مقعد محکم به هم بخیه زده می‌شود. ممکن است جراح برای حمایت از عضلات ضعیف مقعدی، از لگن یا باسن عضله بگیرد، این روش به عنوان جابجایی عضله شناخته می‌شود.
این جراحی‌ها می‌تواند بسیاری از افراد مبتلا به بی اختیاری روده را (که در اثر پارگی عضلات اسفنکتر مقعدی دچار این مشکل شده‌اند) درمان کند.

کولوستومی تنها در مواردی مورد بررسی قرار می‌گیرد که بی اختیاری روده حتی با وجود درمان‌های دیگر، بهبود نیافته باشد.

2- محرک عصب ساکروم
در این روش، دستگاهی که باعث تحریک اعصاب لگن می‌شود، در لگن قرار داده می‌شود.
این روش ممکن است در افرادی که به دلیل آسیب عصبی دچار بی اختیاری روده هستند، بسیار موثر باشد.

3- دستگاه کاف اسفنکتر
پزشک در این روش، دستگاه کاف را که با هوا پر شده، در اطراف اسفنکتر مقعدی قرار می‌دهد.

۴- کولوستومی
کولوستومی تنها در مواردی مورد بررسی قرار می‌گیرد که بی اختیاری روده حتی با وجود درمان‌های دیگر، بهبود نیافته باشد.