این ۸ رفتار کودکان اعصاب خرد کن، اما طبیعی است!

هر یک از والدین می توانند لحظه ای را به یاد بیاورند که فرشته آنها به یک هیولای وحشتناک تبدیل شده و شروع به انجام کارهای آزاردهنده کرده است. در این موارد اغلب به والدین گفته می شود که به روانشناس مراجعه کنند. اما آیا همه این عادات واقعاً آنقدر بد هستند که نیاز به کمک متخصص داشه باشند؟ ما برای شما خبر خوبی داریم، بسیاری از رفتارهای آزاردهنده کودکان طبیعی است.

بیشتر بخوانید: رفتار بد کودکان، روش صحیح برخورد

همیشه جواب «نه» می دهد

یکی از رفتارهای آزاردهنده کودکان سرکشی کردن است. یک کودک خوب و آرام ناگهان شروع به رد کردن هر چیزی می کند که والدینش به او پیشنهاد می کنند. آنها حتی در مورد چیزهایی که دوست دارند بحث می کنند.

چه اتفاقی می افتد:

به عنوان یک قاعده، دوره «نه» نشان می دهد که کودک، شروع به درک این موضوع کرده است که می تواند خود را ابراز کند. معمولا زمانی که کودک ۲.۵ تا ۳ ساله است این موارد رخ می دهد. آنها در نهایت می فهمند که فردی مستقل هستند و بخشی از والدین خود نیستند و سعی می کنند جایگاه خود را در خانواده پیدا کنند.

چه باید کرد:

صبور باشید و سعی نکنید روحیه سرکش فرزندتان را سرکوب کنید. به آنها اجازه دهید تصمیم بگیرند و اجازه دهید مستقل تر باشند: اگر فرزند شما تصمیم بگیرد که برای رفتن به مهدکودک چه بپوشد، خوب است. به این ترتیب کودک شما بیشتر به شما اعتماد می کند و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند.

یک سوال را بارها و بارها تکرار می کنند

کودک شما یک خواسته را بارها و بارها تکرار نمی کند، بلکه به دنبال واکنش شماست. گاهی اوقات مادران نمی توانند بفهمند فرزندانشان چه می خواهند و بچه ها اگر پاسخی دریافت نکنند ناراحت می شوند. این رفتار می تواند حتی آرام ترین والدین را نیز دیوانه کند.

چه اتفاقی می افتد:

تکرار بهترین راه برای یادآوری چگونگی و زمان استفاده از این یا آن کلمه و چگونگی تغییر معنای آن بسته به موقعیت و زمان است. علاوه بر این، کودک با لحن و صداهای خود آشنا می شود.

چه باید کرد:

به خاطر داشته باشید که تکرار مرحله ای برای تسلط بر صحبت کردن است. فرزندتان را تشویق کنید، بیشتر با او صحبت کنید: «دوره تکرار» به پایان می رسد، اما واکنش منفی شما ممکن است در آینده مشکلاتی ایجاد کند.

اغلب شب ها از خواب بیدار می شود

یکی دیگر از رفتارهای آزاردهنده کودکان نصف شب از خواب بیدار شدن است. کودک شما به رختخواب می رود و معمولاً هر روز صبح در ساعت مشخصی از خواب بیدار می شود، اما ناگهان ساعت ۳ صبح از خواب بیدار می شود و حتی گریه می کند. هرچه این شب بیداری بیشتر اتفاق بیفتد، تحمل این عادت دشوارتر می شود.

چه اتفاقی می افتد:

اختلالات خواب معمولاً به دلیل احساسات و اطلاعات جدید دریافت شده در طول روز رخ می دهد. اگر کودکی نمی خواهد بخوابد، احتمالاً احساسات شدیدی را در عصر تجربه کرده است. و گاهی اوقات تسلط بر مهارت‌های جدید ممکن است باعث رفتار بیش از حد هیجانی شود.

چه باید کرد:

ابتدا سعی کنید تمام فعالیت های خود را برای قسمت اول روز برنامه ریزی کنید. اگر کودک شما هنوز نمی‌خواهد شب بخوابد، دیوانه نشوید. مدتی را با کودک خود بگذرانید، او احتمالا در چند دقیقه آرام می شود و به رختخواب باز می گردد.

نمی خواهد به حرف شما گوش دهد

صبح باید فرزندتان را در مهدکودک بگذارید و به سر کار بروید. اما آنها برنامه‌های متفاوتی دارند: صبحانه‌شان را پرت می‌کنند، می‌دوند، جیغ می‌کشند و نمی‌خواهند دندان‌هایشان را مسواک بزنند.

چه اتفاقی می افتد:

شیطنت کودکان دعوت آنها به بازی است. برای آنها، بازی راه اصلی برای کشف جهان است. فرزند شما پر انرژی از خواب بیدار می شود و اگر برنامه های شما متفاوت است نباید او را سرزنش کنید.

چه باید کرد:

در برنامه خود تجدید نظر کنید. ممکن است بخواهید سعی کنید زودتر از خواب بیدار شوید تا زمانی برای بازی با کودک خود داشته باشید. اگر این گزینه برای شما مناسب نیست، سعی کنید آنها را درک کنید و اجازه دهید حداقل ۱۵تا ۲۰ دقیقه بازی کنند.

بی دلیل گریه می کند

یکی از رفتارهای آزاردهنده دیگر کودکان، بی دلیل گریه کردن است. امروز به فرزندتان اجازه تماشای کارتون را ندادید و او جیغ زد و گریه کرد، بنابراین او را به خاطر رفتار بد تنبیه کردید. اما شما این واقعیت را در نظر نگرفتید که دیروز به آنها اجازه دادید تا ۳ ساعت کارتون ببینند تا زمانی که مشغول هستید مزاحم شما نشوند.

چه اتفاقی می افتد:

بچه‌ها همیشه قوانین بازی‌ها را به خاطر می‌آورند (مخصوصاً اگر به این بازی‌ها علاقه‌مند باشند) و واقعاً نمی‌دانند چرا شرایط تغییر می‌کند. بنابراین، ناتوانی شما در ارضای نیاز آنها باعث می شود احساس ناامیدی کنند.

چه باید کرد:

در مورد محدودیت ها منطقی باشید. قوانین را تغییر ندهید فقط به این دلیل که بزرگ تر هستید و می توانید این کار را انجام دهید. قوانین ثابتی تنظیم کنید و آنها را همراه با فرزندتان دنبال کنید.

اشیا را پرت می کند

کودک شما همیشه مداد، اسباب بازی و اشیاء دیگر را پرتاب می کند یا پستانک خود را روی زمین می اندازند و گریه می کنند تا زمانی که آن را به آنها برگردانید.

چه اتفاقی می افتد:

اول اینکه، نوزادان مستعد رفتارهای تکانشی هستند و نمی توانند آن را کنترل کنند، زیرا مغز آنها هنوز به طور کامل رشد نکرده است. دوم، پرتاب کردن اشیا نیز مهارت خوبی است که کودکان باید آن را تمرین کنند: آنها مهارت های حرکتی ظریف و هماهنگی بین دست و چشم خود را توسعه می دهند. سوم، وقتی کودک چیزی را پرتاب می کند، رابطه علت و معلولی را یاد می گیرد (اگر آن را پرتاب کنید، می افتد پایین).

چه باید کرد:

سعی کنید توضیح دهید چه چیزهایی را می توان پرتاب کرد و چه چیزهایی را نباید پرتاب کرد. به عنوان یک قاعده، یک کودک نوپای ۲ ساله ، می تواند این را درک کند.

نمی خواهد غذا بخورد

کودک شما همیشه اشتهای خوبی داشته است، اما اکنون حتی از خوردن غذاهای مورد علاقه خود امتناع می کند.

چه اتفاقی می افتد:

متخصصان اطفال دلایل متعددی را برای از دست دادن اشتها شناسایی کرده اند، دلایلی مانند خستگی، رشد دندان ها یا میل به بازی. اما مطالعات نشان می دهد که مواد غذایی جدید ممکن است بر الگوهای غذایی کودک شما نیز تأثیر بگذارد. نوزادان نسبتا محافظه کار هستند و چیزهای جدید آنها را می ترساند، بنابراین اگر اصرار کنید که آنها غذا بخورند، ممکن است وضعیت را بدتر کنید.

چه باید کرد:

اگر فرزندتان نمی خواهد غذا بخورد، کاری نکنید. آنها به تدریج ببا مواد غذایی جدید رابطه مثبتی برقرار می کنند.

عصبانیت مداوم

عصبانیت ناگهانی بدترین کابوس والدین است. در ابتدا کودک برای رسیدن به خواسته اش گریه می کند، اما بعداً کنترل خود را از دست می دهد. اگر در یک مکان عمومی اتفاق بیفتد اوضاع حتی بدتر می شود. گاهی اوقات آرام کردن آنها تقریبا غیرممکن است.

چه اتفاقی می افتد:

کج خلقی معمولاً دلایل عمیقی دارد؛ می تواند خستگی، بار عاطفی، گرسنگی و غیره باشد. در این حالت، در موقعیتی که از خرید یک اسباب بازی جدید امتناع می کنید، می تواند به یک تراژدی تبدیل شود. بزرگسالان می توانند با احساسات خود کنار بیایند، اما سیستم عصبی کودکان هنوز به خوبی توسعه نیافته است.

چه باید کرد:

صحبت کردن و تلاش برای جلب توجه آنها بی فایده است. می توانید پیشنهاد کار جالب تری به آنها بدهید یا می توانید اجازه دهید فرزندتان گریه کند و خودش آرام شود. کارشناسان در این شرایط امتیاز دادن را توصیه نمی کنند.