علایم بیش فعالی در نوزادان؛ جنب و جوش زیاد نوزاد

بیش‌فعالی، یک وضعیت رفتاری است که با بیش‌فعالی، تکانشگری و ناتوانی در تمرکز یا توجه مشخص می‌شود و اگر چه بعید است، اما امکان دارد در نوزادان هم مشاهده شود. در این مقاله، به علایم بیش فعالی در نوزادان می‌پردازیم.

در این مقاله می‌خوانید:

• بیش فعالی چیست؟
• تشخیص بیش فعالی در نوزادان دشوارتر است
• علائم بیش فعالی در نوزادان
• علل و عوامل خطر بیش فعالی
• تشخیص بیش فعالی در نوزادان
• بیش فعالی اکثر کودکان در مدرسه ابتدایی تشخیص داده می شود
• درمان بیش فعالی در نوزادان
• خلاصه

بیش فعالی چیست؟

بیش‌فعالی، یک وضعیت رفتاری است که با بیش‌فعالی، تکانشگری و ناتوانی در تمرکز یا توجه مشخص می‌شود. این اختلال در دوران کودکی رایج است و می‌تواند بر عملکرد کودکان در مدرسه، روابط و عملکرد روزانه تاثیر بگذارد. بین 4 تا 12درصد از کودکان، به بیش‌فعالی مبتلا هستند و احتمال ابتلای آن در پسران دو برابر بیشتر از دختران است.

پیشنهاد ویژه نی نی بان: آشنایی با متخصصان روانشناسی

تشخیص بیش فعالی در نوزادان دشوارتر است

به این دلیل که تغییرات رشدی زیادی برای کودکان در سال‌های اولیه زندگی رخ می‌دهد، تشخیص بیش‌فعالی در کودکان زیر چهار سال چالش‌برانگیز و سخت است. با این حال، نتایج یک تحقیق که در سال 2019 انجام شد، نشان داد که نشانه‌های بیش‌فعالی را می‌توان در اوایل دوران نوزادی مشاهده کرد.

به این دلیل که تغییرات رشدی زیادی برای کودکان در سال‌های اولیه زندگی رخ می‌دهد، تشخیص بیش‌فعالی در کودکان زیر چهار سال چالش‌برانگیز و سخت است.

علائم بیش فعالی در نوزادان

باز هم تاکید می‌کنیم که بیش‌فعالی معمولا تا زمانی که کودک بزرگ‌تر شود، یعنی معمولا قبل از چهار سالگی به عنوان یک اختلال شناخته نمی‌شود. تحقیقات محدودی وجود دارد که نشان می دهد ویژگی‌های خاصی در نوزادان ممکن است نشان‌دهنده تشخیص بیش‌فعالی در آینده باشد. این علائم عبارتند از:

• ممکن است متوجه شوید که نوزاد جنب و جوش زیاد، دارد .
• کودک ممکن است به‌ویژه بین ۹ تا ۱۸ ماهگی نشانه‌هایی از تاخیر زبانی داشته باشد.
• کودک ممکن است علائم تاخیر حرکتی را در سنین ۹ تا ۱۸ ماهگی نشان دهد.
• ممکن است متوجه شوید که کودکتان دمدمی مزاج، است.

همانطور که کودک شما به سال‌های نوپایی نزدیک‌تر می‌شود، ممکن است علائم دیگری از بیش‌فعالی را نشان دهد که عبارتند از:

• ممکن است متوجه شوید که کودک نوپا در تمرکز کردن مشکل دارد.
• ممکن است متوجه شوید که کودک نوپای شما نمی‌تواند یک‌جا بنشیند و بیش از حد فعال است.
• ممکن است متوجه شوید که کودک نوپای شما نسبت به سایر کودکان هم‌سن خود تکانشگرتر است.

  بیشتر بخوانید: وابستگی نوزاد به پدر، چه علتی دارد؟

علل و عوامل خطر بیش فعالی

بیش‌فعالی فقط یک علت ندارد و معمولا چندین عامل به طور همزمان باعث می‌شوند که کودک به این اختلال مبتلا شود. برخی از این علل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اگر فرزند شما بیش‌فعالی داشته باشد، ۲۵درصد احتمال دارد که یکی از والدین هم به این مشکل دچار باشند. اگر یکی از فرزندان شما بیش‌فعال باشد، احتمالا خواهر یا برادر دیگر او نیز همین اختلال را دارد.

1- ژنتیک

بیش‌فعالی اغلب در خانواده‌ها ایجاد می‌شود، بنابراین ژنتیک ممکن است در آن موثر باشد . مثلا اگر فرزند شما بیش‌فعالی داشته باشد، 25درصد احتمال دارد که یکی از والدین هم به این مشکل دچار باشند. اگر یکی از فرزندان شما بیش‌فعال باشد، احتمالا خواهر یا برادر دیگر او نیز همین اختلال را دارد.

2- عملکرد مغز

نواحی مختلف مغز، توانایی ما را برای توجه و تمرکز کنترل می‌کنند. افراد مبتلا به بیش‌فعالی ممکن است سطوح پایین‌تری از عملکرد را در این مناطق از مغز نشان دهند.

3- جراحت سر

اگر به سر کودک، کودک آسیب قابل توجهی ایجاد شده باشد، ممکن است باعث بیش‌فعالی شود.

بیشتر بخوانید: روانشناسی رشد نوزادان، همه آنچه نیاز است

4- محیط قبل از تولد و نارس بودن

آنچه در دوران بارداری و زایمان اتفاق می‌افتد می‌تواند خطر بیش‌فعالی را در کودک افزایش دهد. والدینی که الکل می‌نوشند یا سیگار می‌کشند، احتمال بیشتری دارد که فرزند مبتلا به بیش‌فعالی داشته باشند. نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند هم بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

والدینی که الکل می‌نوشند یا سیگار می‌کشند، احتمال بیشتری دارد که فرزند مبتلا به بیش‌فعالی داشته باشند. نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند هم بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

5- سرب و سایر سموم

در موارد نادر، قرار گرفتن کودک در معرض سموم محیطی (به‌ویژه قرار گرفتن در معرض سرب) می‌تواند خطر ابتلا به بیش‌فعالی را افزایش دهد. آلرژی‌های غذایی، رنگ‌های غذایی و شکر، خطر ابتلا به بیش‌فعالی را افزایش نمی‌دهند.

تشخیص بیش فعالی در نوزادان

حتی اگر علائم احتمالی را مشاهده کنید، بیش‌فعالی نوزاد تشخیص داده نخواهد شد. مهم‌ترین دلیل این است که نوزادان در چند سال اول تولد، تغییر می‌کنند و رشد می‌یابند، بنابراین علائمی مانند بی‌قراری، گریه بیش از حد ، یا هر رفتار آزاردهنده دیگر ممکن است با گذشت زمان کاهش یابد.
اگر چه در این سن هنوز نمی‌توان بیش‌فعالی کودک را حتی با علائم احتمالی تشخیص داد، اما همچنان باید هر گونه نگرانی را که در مورد علائم کودک دارید، با پزشک متخصص اطفال در میان بگذارید تا بتواند همانطور که کودک بزرگتر می‌شود، بر علائم او نظارت داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اوتیسم نوزادان چیست؟

بیش فعالی اکثر کودکان در مدرسه ابتدایی تشخیص داده می شود

اگر علائم کودک با بزرگ‌تر شدن ادامه پیدا کند، می‌توانید او را برای تشخیص احتمالی بیش‌فعالی نزد پزشک ببرید. این علائم معمولا پس از چهار سالگی کودک، خود را نشان می‌دهند و بسیاری از بچه‌ها تا قبل از ورود به مقطع ابتدایی علائم بیش‌فعالی را نشان نمی‌دهند.
برای تشخیص بیش‌فعالی، کودک باید توسط متخصص اطفال یا روانشناس کودک مورد ارزیابی قرار بگیرد. معیارهای خاصی برای تشخیص بیش‌فعالی کودکان وجود دارد که عبارتند از:

• اگر کودک بین 4 تا 17 سال دارد، باید حداقل 6 نشانه بیش‌فعالی را نشان بدهد. علائم شامل علائم خاص تکانشگری ، بی‌توجهی و بیش‌فعالی است.
• این علائم باید حداقل در دو موقعیت که شامل مدرسه، خانه و هنگام فعالیت‌های اجتماعی است، بروز کند.
• علائم باید بیش از ۶ ماه طول کشیده باشد.
• علائم باید اختلالات قابل توجهی در زندگی فرزندتان ایجاد کند.

  پیشنهاد ویژه نی نی بان: آشنایی با پزشکان متخصص اطفال

درمان بیش فعالی در نوزادان

ممکن است نوزادان از نظر بیش‌فعالی تحت نظر باشند، اما نمی‌توان آن را تشخیص داد یا درمان کرد. اگر در نهایت نوزاد، مبتلا به بیش‌فعالی تشخیص داده شود، یک برنامه درمانی توسط تیم مراقبت از او طراحی خواهد شد. هنگامی که این اختلال در کودک تشخیص داده شد، درمان‌های رایج عبارتند از:

• حمایت از والدین به طوری که بتوانند محیط و ساختاری ایجاد کنند که نیازهای فرزندشان را پشتیبانی کند.
• قرار دادن کودک در محیط‌های تحصیلی متناسب به گونه‌ای که نیازهای او برآورده شود.
• داروهای محرک روانی (مانند ریتالین، آدرال و دگزدرین)، در درمان بیش‌فعالی بسیار موثر هستند.

خلاصه

اگر یکی از فرزندانتان یا خودتان به بیش‌فعالی مبتلا باشید، شما هم مانند هر پدر و مادر دیگری ممکن است شک کنید که آیا نوزادتان هم بیش‌فعالی دارد، یا نه. شاید هم شما متوجه علائم آزاردهنده‌ای در کودک خود شده‌اید و نمی‌دانید که آیا آن‌ها نشانه‌های بیش‌فعالی هستند یا نه.
در حالی که نمی‌توان بیش‌فعالی را در نوزادان تشخیص داد، برخی از علائم ممکن است حتی در نوزادان نیز وجود داشته باشدکه شامل تاخیر زبانی و حرکتی است. اگر حس کردید که نوزادتان علائم این اختلال را دارد، او را نزد پزشک متخصص اطفال یا روانشناس ببرید تا اقدامات لازم برای درمان صورت بگیرد.

برای یافتن متخصصان مورد نظر خود به کلینیک نی نی بان سر بزنید.