قصه کودک شب، اولین روز سال نو

کاج خیلی دلش میخواست بچه ها را از نزدیک ببیند و با آ نها دوست شود. تا اینکه یک روز پیرمردی با یک گاری کهنه و قدیمی از کنارش رد شد. پیرمرد از گاری پیاده شد. نگاهی به سرتاپای کاج انداخت، تبرش را آورد و کاج را قطع کرد و آن را با خودش به خانه برد.

هوا سرد و برفی بود. بر گهای کاج از برف سفید پرشده بودند. پیرمرد برگ های درخت را تکان داد و کاج را باخودش به اتاق برد. بچه ها با خوشحالی دورتا دور کاج جمع شدند. با یک تکه چوب یک پایه درست کردند و کاج را روی آن گذاشتند.گرمای شومینه بدن کاج را گرم کرده بود. کاج از اینکه میدید بچه ها با دیدنش خوشحالند، لبخند زد. حالا دیگر بچه ها را از نزدیک دیده بود و گرمای خانه شان را حس کرده بود.


بچه ها گوی های رنگی و لوازم تزئینی زیادی با خودشان آوردند و به کاج وصل کردند. پیرمرد یک ستاره بزرگ طلایی را روی نوک بالاترین شاخه کاج گذاشت.فردای آن روز جشن بزرگی برپا شد.

هدیه های زیادی دورتادور کاج را پرکرده بود. بچه ها با لباس های نو و زیبا آواز می خواندند. همه جا از صدای خنده و شادی آن ها پر شده بود. کاج دیگر حوصله اش سر نمی رفت و کلی دوست پیدا کرده بود که همه دوستش داشتند. بچه ها دور کاج جمع شدند. هدیه ها یشان را برداشتند و همراه کاج عکس یادگاری انداختند.

چون آن روز، اولین روز سال نو بود.

کاج با صدای چوبی اش گفت: «خدایا شکرت. به آرزوم رسیدم. حالا دیگر یک عالمه دوستهای خوب دارم. »

دختر کوچکی که پهلوی کاج ایستاه بود صدای کاج را شنید. با تعجب به کاج نگاه کرد. کاج چشمکی زد و خندید.