رفتار با کودکان بیش فعال(۲)
یکی از اشتباهاتی که والدین می کنند این است که انتظار دارند یک کودک سرسخت را وادار کنند تا همه خواسته های والدین را بدون چون و چرا بپذیرد به این دلیل که انها والدینش هستند.
علائم و نشانه های اختلال نقص توجه - بیش فعالی می تواند والدین را با چالش های بسیاری مواجه کند. این کودکان اغلب وسایلشان را گم می کنند، در انجام و پیگیری تکالیف مشکل دارند، و هنگامی که نیاز است تا برنامه ای را مدیریت کنند یا گزینه ای را انتخاب کنند دچار پریشانی می شوند. تکانشگری از دیگر چالش های مربوط به این اختلال است که منجر به مخالفت و درگیری کودکان با والدین می گردد. چرا که آنها نسبت به محرکها بیش از حد حساس هستند و نسبت به شکست و ناکامی واکنش نامناسبی نشان می دهند. در نتیجه والدین ممکن است زمان دشواری را پشت سر بگذارند تا بتوانند یک ساختار بدون فشار و استرس را در خانه ایجاد کنند. در مطلب پیش ۶ مورد از این نکات طلایی را یادآور شدیم، در ادامه به موارد دیگر می پردازیم:
۷- از ایجاد شورش با یک کودک خودسر و سرسخت اجتناب کنید
یکی از اشتباهاتی که والدین می کنند این است که انتظار دارند یک کودک سرسخت را وادار کنند تا همه خواسته های والدین را بدون چون و چرا بپذیرد به این دلیل که انها والدینش هستند. باید این را بپذیریم که برخی از کودکان بسیار شکایت و اعتراض و حتی حاضرجوابی می کنند و والدین باید این را بدانند و درک کنند که کودکان نیاز دارند تا ناکامی خود را به شیوه ای ابراز کنند بخصوص زمانی که مجبور می شوند تا از استاندارها و قوانین منطقی ما پیروی کنند.
۸- باید بدانید که کودکتان، رفتارهای ناخوشایند و نادرست را به عمد انجام نمی دهد
والدین بسیاری از کودکان ADHD ، درباره علت بدرفتاری های کودکانشان فرضیه های نادرست و اشتباهی را دارند. در واقع کودکان بسیار هدف گرا هستند و هرکاری را انجام می دهند به این امید که به نتیجه و هدفی که بدنبال ان هستند دست یابند و به همین دلیل است که برای انجام هرکاری مقاومت یا از انجام ان اجتناب می کنند.( مانند انجام تکالیف یا به رختخواب رفتن).
9- در زمان و موقعیت مناسب از کودکتان طرفداری و حمایت کنید
انطباق و سازش قطعی برای کودکان ADHD ممکن است ضروری باشد و این مستلزم این است که توانایی های کودکتان را بشناسید و گسترش دهید. برای مثال اگر انتظار دارید کودکتان بتواند کتابی را روان بخواند و یاد بگیرد مستلزم این است که به او زمان دهید، توجه کنید واو را باور داشته باشید.
۱۰- پایدار و مقاوم باشید
کودکان مبتلا به ADHD نیاز دارند بصورت مداوم با عواقب و پیامد یک رفتارمواجه شوند تا بتوانند از آن تجربه درس بگیرند. اگر یک تکنیک را یک یا دو بار به کار بردید و نتیجه ای نگرفتید به این معنا نیست که ان روش کاملا غیرموثر است. بلکه تنها لازم است تا تکرار و تمرین بیشتری داشته باشید.
11- در هر زمان فقط یک موضوع را مد نظر قرار دهید تا از عهده آن برایید
بنابراین بسیار مهم است که مسائل را اولویت بندی کنید و از مهمترین آنها شروع کنید و در جریان کار اجازه بدهید تا موارد کم اهمیت تر به طور موقت جریان داشته باشد تا بعد که نوبت به انها می رسد.
۱۲- درباره توجه و ADHD آموزش ببینید
دانستن این که علائم ADHD چه تاثیری بر روی کودکتان دارد بسیار حائز اهمیت است. شما ممکن است تصور کنید که کودکتان به عمد لجبازی می کند و یا رفتار خاصی را انجام می دهد اما ممکن است ان رفتار نشانه ای از ADHD باشد. والدین می توانند این اطلاعات را از روانشناسان، متخصصان و دیگر منابع از قبیل کتابها کسب کنند.
13- به کودکتان کمک کنید تا خود را با تغییرات سازگار کند
کودکان مبتلا به ADHD در انتقال و تغییر عملکردهای ذهنی از قبیل تغییر یا انتقال پردازش های شناختی مشکلاتی دارند بخصوص اگر در یک فعالیت بیش از حد تمرکزکنند. بنابراین استفاده از تکنیک هایی می تواند در حل این مشکل سودمند باشد . مثلا در هر زمان از آنها بخواهیم که فقط یک کار را انجام دهند و بعد از آنکه به اتمام رساندند کار بعدی را به انها بگوییم. یعنی همزمان دو یا سه دستور به آنها ندهیم.
۱۴- برای اینکه پدر و مادر شده اید و با کودکتان هستید جشن بگیرید
والدینی که کودکان مبتلا به ADHD دارند معمولا احساس ناامیدی می کنند، و گاهی حل مشکلات را غیرمحتمل و نشدنی می پندارند.اما اجازه ندهید که این اختلال مانع از این شود که از پدر و مادر شدنتان لذت نبرید. وقتی که لطافت طبع و بذله گویی والدین به انتها می رسد کمک کمتری هم می توانند به کودکشان کنند. در این زمان بهتر است لحظه تولد کودکتان را به یاد آورید و او را در آغوش بگیرید. پیشنهاد می گردد این خودگویی ها را با خود داشته باشید:
- من از اینکه صاحب فرزند هستم شاکر و سپاسگزارم.اگرچه مسولیت بزرگی است اما پاداش بزرگتری است.
- بخاطر داشتن چنین کودکانی شاکرهستم، آنها دوست داشتنی و با استعداد هستند.
- من به کودکم یاد می دهم و کودکم به من.
15- روی توانایی ها و نقاط قوت کودکتان تمرکز کنید
به جای اینکه کودک رابه کارهایی که نمی تواند انجام دهد وادار و ترغیب کنید بهتر است بر آنچه او توانایی دارد متمرکز شوید. به یاد داشته باشید که هر کودکی باتدبیر، خلاق و منحصربفرد است. بهتر است در هرکاری تعادل را برقرار کنید.
۱۶- برخی از ضعف های خودتان را کم کنید
پرورش یک کودک مبتلا به ADHD که دربرگیرنده نشانه های تکانشگری، لجبازی، خودکنترلی ضعیف است یکی از بزرگترین وظایف چالش برانگیز است . بنابراین لازم است که سخت تلاش کنید، ناامید نشوید، خودتان را مقصر رفتارهای کودکتان ندانید.
۷- از ایجاد شورش با یک کودک خودسر و سرسخت اجتناب کنید
یکی از اشتباهاتی که والدین می کنند این است که انتظار دارند یک کودک سرسخت را وادار کنند تا همه خواسته های والدین را بدون چون و چرا بپذیرد به این دلیل که انها والدینش هستند. باید این را بپذیریم که برخی از کودکان بسیار شکایت و اعتراض و حتی حاضرجوابی می کنند و والدین باید این را بدانند و درک کنند که کودکان نیاز دارند تا ناکامی خود را به شیوه ای ابراز کنند بخصوص زمانی که مجبور می شوند تا از استاندارها و قوانین منطقی ما پیروی کنند.
۸- باید بدانید که کودکتان، رفتارهای ناخوشایند و نادرست را به عمد انجام نمی دهد
والدین بسیاری از کودکان ADHD ، درباره علت بدرفتاری های کودکانشان فرضیه های نادرست و اشتباهی را دارند. در واقع کودکان بسیار هدف گرا هستند و هرکاری را انجام می دهند به این امید که به نتیجه و هدفی که بدنبال ان هستند دست یابند و به همین دلیل است که برای انجام هرکاری مقاومت یا از انجام ان اجتناب می کنند.( مانند انجام تکالیف یا به رختخواب رفتن).
9- در زمان و موقعیت مناسب از کودکتان طرفداری و حمایت کنید
انطباق و سازش قطعی برای کودکان ADHD ممکن است ضروری باشد و این مستلزم این است که توانایی های کودکتان را بشناسید و گسترش دهید. برای مثال اگر انتظار دارید کودکتان بتواند کتابی را روان بخواند و یاد بگیرد مستلزم این است که به او زمان دهید، توجه کنید واو را باور داشته باشید.
۱۰- پایدار و مقاوم باشید
کودکان مبتلا به ADHD نیاز دارند بصورت مداوم با عواقب و پیامد یک رفتارمواجه شوند تا بتوانند از آن تجربه درس بگیرند. اگر یک تکنیک را یک یا دو بار به کار بردید و نتیجه ای نگرفتید به این معنا نیست که ان روش کاملا غیرموثر است. بلکه تنها لازم است تا تکرار و تمرین بیشتری داشته باشید.
11- در هر زمان فقط یک موضوع را مد نظر قرار دهید تا از عهده آن برایید
بنابراین بسیار مهم است که مسائل را اولویت بندی کنید و از مهمترین آنها شروع کنید و در جریان کار اجازه بدهید تا موارد کم اهمیت تر به طور موقت جریان داشته باشد تا بعد که نوبت به انها می رسد.
۱۲- درباره توجه و ADHD آموزش ببینید
دانستن این که علائم ADHD چه تاثیری بر روی کودکتان دارد بسیار حائز اهمیت است. شما ممکن است تصور کنید که کودکتان به عمد لجبازی می کند و یا رفتار خاصی را انجام می دهد اما ممکن است ان رفتار نشانه ای از ADHD باشد. والدین می توانند این اطلاعات را از روانشناسان، متخصصان و دیگر منابع از قبیل کتابها کسب کنند.
13- به کودکتان کمک کنید تا خود را با تغییرات سازگار کند
کودکان مبتلا به ADHD در انتقال و تغییر عملکردهای ذهنی از قبیل تغییر یا انتقال پردازش های شناختی مشکلاتی دارند بخصوص اگر در یک فعالیت بیش از حد تمرکزکنند. بنابراین استفاده از تکنیک هایی می تواند در حل این مشکل سودمند باشد . مثلا در هر زمان از آنها بخواهیم که فقط یک کار را انجام دهند و بعد از آنکه به اتمام رساندند کار بعدی را به انها بگوییم. یعنی همزمان دو یا سه دستور به آنها ندهیم.
۱۴- برای اینکه پدر و مادر شده اید و با کودکتان هستید جشن بگیرید
والدینی که کودکان مبتلا به ADHD دارند معمولا احساس ناامیدی می کنند، و گاهی حل مشکلات را غیرمحتمل و نشدنی می پندارند.اما اجازه ندهید که این اختلال مانع از این شود که از پدر و مادر شدنتان لذت نبرید. وقتی که لطافت طبع و بذله گویی والدین به انتها می رسد کمک کمتری هم می توانند به کودکشان کنند. در این زمان بهتر است لحظه تولد کودکتان را به یاد آورید و او را در آغوش بگیرید. پیشنهاد می گردد این خودگویی ها را با خود داشته باشید:
- من از اینکه صاحب فرزند هستم شاکر و سپاسگزارم.اگرچه مسولیت بزرگی است اما پاداش بزرگتری است.
- بخاطر داشتن چنین کودکانی شاکرهستم، آنها دوست داشتنی و با استعداد هستند.
- من به کودکم یاد می دهم و کودکم به من.
15- روی توانایی ها و نقاط قوت کودکتان تمرکز کنید
به جای اینکه کودک رابه کارهایی که نمی تواند انجام دهد وادار و ترغیب کنید بهتر است بر آنچه او توانایی دارد متمرکز شوید. به یاد داشته باشید که هر کودکی باتدبیر، خلاق و منحصربفرد است. بهتر است در هرکاری تعادل را برقرار کنید.
۱۶- برخی از ضعف های خودتان را کم کنید
پرورش یک کودک مبتلا به ADHD که دربرگیرنده نشانه های تکانشگری، لجبازی، خودکنترلی ضعیف است یکی از بزرگترین وظایف چالش برانگیز است . بنابراین لازم است که سخت تلاش کنید، ناامید نشوید، خودتان را مقصر رفتارهای کودکتان ندانید.
پ
منبع:
نی نی سایت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼