از وضعیت جفت خلفی چه می دانید؟

1- جفت خلفی (Posterior) :
محل لانه گزینی جفت ، در دیواره پشتی رحم است
2- جفت قدامی (Anterior):
محل لانه گزینی جفت ، در دیواره ی جلویی رحم است .
3- جفت فوندال(Fondal) :
یعنی جفت در بالاترین قسمت رحم لانه گزینی کرده است .
4- جفت جانبی (Lateral) :
وقتی جفت در قسمت چپ یا راست رحم باشد
5- جفت پایین (Low lying):
یعنی جفت در قسمت تحتانی رحم لانه گزینی کرده است .

علائم نشان دهنده قرار گرفتن جنین در وضعیت خلفی
لمس
وقتی که شما برای انجام کنترل در دوره بارداری نزد پزشکتان می­روید، پزشک شکم شما را لمس می­کند تا ببینید جنین در چه موقعیتی قرار گرفته است
سونوگرافی معمولا بعد از هفته ۲۰ ام بارداری ، انجام نمی شود زیرا جنین به حد کافی بزرگتر شده و پزشک با لمس شکم متوجه موقعیت سر و لگن او می­شود.
پزشک یا مامای شما همچنین می تواند اندازه کودک و حرکت نوزاد رو به لگن را چک کند. جنین معمولاً در هفته 34 بارداری یا پس از آن در وضعیت زایمانی قرار می­گیرد
خودتان کنترل کنید
هنگامی که برهنه هستند، خود را در آینه نگاه کنید. این کار را از هفته ۳۴ بارداری شروع کرده و جلوی آینه شکم و پهلوهای خود را روزانه کنترل کنید.
اگر شکمتان در تمام زوایا از دنده­‌ها تا لگن گرد است، نشان دهنده این است که کودک در وضعیت صحیحی قرار گرفته است.
اگر شکم شما در قسمت زیر دنده­‌ها پرتر است و یک شیب ملایم به سمت پایین دارد، می­تواند نشان دهنده موقعیت خلفی جنین باشد.
همچنین این وضعیت باعث ایجاد کمردرد فراوان در هفته­‌های پایانی بارداری می­شود. فشار به روده ها نیز علامت دیگری از وضعیت خلفی جنین است.
تکرر ادرار نشانه خوبی ست که نشانگر این است که کودک شما در وضعیت بدنی صحیحی قرار گرفته است

چگونه موقعیت جنین را در رحم تغییر دهیم
چند دلیل برای ایجاد وضعیت­های مختلف کودک در رحم وجود دارد. یکی روشی است که شما می­نشینید یا دراز می­کشید و دیگری به اندازه و شکل لگن مربوط است.
این وضعیت­های بدنی را امتحان کنید
- روی یک صندلی بنشینید. کف پای خود را بر روی زمین نگه داشته و زانو­های خود را باز کنید. به جلو خم شده و پایین شکم خود را بین زانوهایتان قرار دهید.
- روی یک توپ پیلاتس بنشینید.
- استراحت­های مکرر در بین کارتان داشته باشید. از میز کار خود بلند شده و کمی پیاده روی کنید.
- در هنگام نشستن یک بالش زیر باسن خود بگذارید تا لگن در سطح بالاتری بماند.
- روی یک بالش بر روی زانوهای خود بایستید و لگن خود را به سمت پایین فشار دهید.
- چهار دست و پا روی کف زمین قرار گرفته و لگن خود را بالا و پایین ببرید.
- از چند بالش هنگام دراز کشیدن استفاده کنید و یک بالش زیر یکی از پاهایتان بگذارید.
- هنگامی که در استخر هستید، رو به پایین شناور شوید.
از این وضعیت­ها اجتناب کنید
- تکیه بر صندلی های نرم
- انداختن پاها روی هم هنگام نشستن
- خم کردن زیاد زانوها
- خوابیدن به پشت
حرکاتی که به تغییر وضعیت جنین در رحم کمک می­کند
چند حرکت وجود دارد که می تواند به چرخش یک نوزاد که در موقعیت خلفی قرار گرفته، کمک کند.
روی کف زمین به صورت چهار دست و پا قرار بگیرید و لگن خود را بالا و پایین ببرید.
همچنین می­توانید به صورت چهار دست و پا روی کف اتاق راه بروید. این ورزش را می­توانید دو بار در روز و هر بار به مدت 10 دقیقه انجام دهید.
اگر نزدیک زایمان هستید
اگر نزدیک تاریخ مقرر زایمان شده­‌اید و پزشکتان اظهار کرده که نوزاد در وضعیت خلفی قرار گرفته است،
هنوز هم گزینه­‌هایی برای تغییر وضعیت نوزاد وجود دارد.
پرستاران در بخش زایمان می­توانند روش­هایی جهت دراز کشیدن و یا حرکت­‌هایی را بیاموزند که برای تغییر وضعیت نوزاد کمک کننده است.
تا آنجا که می­توانید بر روی پهلوی راست بخوابید، زیرا خوابیدن به پشت ممکن است باعث ماندن جنین بر وضعیت خلفی می­شود.
هنگامیکه انقباضات رحمی دارید به سمت جلو خم شوید. شما می­توانید روی توپ تولد یا همسرتان خم شوید
از همسرتان بخواهید تا کمرتان را ماساژ دهد تا درد کمتری حس کنید.
چهار دست و پا روی کف زمین قرار بگیرید و لگن خود را بالا و پایین ببرید.
از بی­حسی اپیدورال استفاده نکنید زیرا شل شدن برخی عضلات از تغییر وضعیت کودک پیشگیری می­کند و همچنین ممکن است نیاز به انجام مداخلات بیشتر را افزایش ­دهد.
اگر در طی زایمان قصد استراحت دارید، فقط به پهلوی چپ دراز بکشید، در این صورت فضای بیشتری در اختیار کودکتان برای چرخش قرار می­گیرد.
پزشک می­تواند با استفاده از سونوگرافی و از روی شکم اقدام به تغییر وضعیت نوزاد کند، به عنوان آخرین چاره می­توان از جراحی سزارین استفاده کرد.

اگر بچه در زمان تولد به شکل خلفی به‌دنیا بی‌آید، چه تاثیری در زایمان خواهد داشت؟
مادرانی که سر فرزندشان در زمان تولد رو به بالا است، باید فشار بیشتری برای زایمان تحمل کنند معمولا برای تحریک انقباضات به پیتوسین احتیاج دارند و در زایمان واژینال یا سزارین خطر بیشتری را متحمل می‌شوند. هم‌چنین، احتمال خون‌ریزی پس از زایمان نیز در این مادران بیشتر است.
احتمال اپیزیاتومی و پارگی شدید پرینه در مادرانی که وضعیت قرارگیری فرزندشان به‌صورت خلفی است و زایمان واژینال را تجربه می‌کنند بیشتر از مادرانی است که صورت فرزندشان رو به پایین است. هم‌چنین، وضعیت قرارگیری خلفی احتمال وقوع مشکلات کوتاه مدت برای بچه را نیز به‌همراه دارد. این مشکلات عبارتند از بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی نوزادان و طولانی شدن مدت زمان بستری.

اگر طی زایمان، بچه به‌جهت خلفی قرار گرفته باشد، آیا مادر درد شدیدی در ناحیه‌ی پشت و کمر خواهد داشت؟
درد شدید در ناحیه‌ی پشت که بسیاری از زنان در هنگام زایمان تجربه می‌کنند تا مدت‌ها به‌حالت سر رو به بالای جنین نسبت داده می‌شد. اما تحقیقات با استفاده از سونوگرافی نشان داده‌اند که این فرضیه احتمالا غلط است. در پژوهشی که در سال ۲۰۰۵ انجام شد، شدت درد در حدود ۷۰۰ نفر از زنان در حال زایمان بررس شد. بیش از یک چهارم آن‌ها درد پشت را تجربه کرده بودند اما مادرانی که فرزند آن‌ها به‌صورت رو به بالا در رحم قرار گرفته بودند به درد در ناحیه‌ی پشت اشاره‌ای نکردند. متاسفانه، این پژوهش اطلاعاتی درباره‌ی میزان درد مادران پس از زایمان در دست ندارد چرا که ۹۰ درصد از آن‌ها برای کنترل درد از اپیدورال استفاده کردند.

آیا مادر می‌تواند در عدم وقوع وضعیت قرارگیری خلفی دخالت داشته باشد؟
ممکن است تا به حال شنیده باشید که قرار گرفتن روی دست‌ها و زانو‌ها در ماه‌های آخر بارداری یا در زمان زایمان می‌تواند به چرخش جنین در رحم کمک کند، اما پژوهش‌ها نشان می‌دهند که قرار گرفتن در وضعیت چهار دست و پا از احتمال وقوع قرارگیری خلفی جنین جلوگیری نمی‌کند. البته اگر درد در ناحیه‌ی پشت دارید می‌توانید این پوزیشن را امتحان کنید. پژوهش‌ها حاکی از آن است که قرار گرفتن در حالت چهار دست و پا در زمان پیش از زایمان می‌تواند درد ناحیه‌ی پشت را کاهش دهد.
پژوهش انجام شده در سال ۱۹۸۳ نشان داد که مادرانی که فرزندان‌شان در ۳۷ هفتگی به‌صورت خلفی در رحم قرار گرفته بودند، به مدت ده دقیقه حالت چهار دست و پا را امتحان کردند و توانستند حداقل به مدت کوتاهی به چرخش نوزاد کمک کنند. اما پژوهشی که پس از آن انجام شد (که طی آن یک گروه از مادران پس از ۳۷ هفتگی، تمرین‌های لگنی آرام را به مدت ده دقیقه و به‌صورت چهار دست و پا و دو بار در روز انجام دادند و گروه دیگر تمرین خاصی انجام ندادند) نشان داد که درصد برابری از زنان (حدود ۸ درصد) در هر دو گروه نوزاد خود را در جهت خلفی به‌دنیا آوردند.
در پژوهش دیگری، در طول روند زایمان، مادران به‌طور متناوب حرکت چهار دست و پا را تمرین کردند و مشخص شد که بدین ترتیب تعداد نوزادانی که با وضعیت قرارگیری خلفی متولد می‌شوند کاهش نمی‌یابد. البته میزان درد در ناحیه‌ی پشت به میزان چشم‌گیری کاهش یافت. برخی پژوهش‌ها ارتباطی میان استفاده از اپیدورال در زمان زایمان و جهت‌گیری خلفی بچه در هنگام تولد یافتند. اما مشخص نیست که آیا استفاده از اپیدورال منجر به قرارگیری بچه به‌صورت خلفی و ایجاد درد شدید در هنگام زایمان می‌شود، یا این‌که قرارگیری بچه به‌صورت خلفی منجر به مصرف اپیدورال می‌شود. یک پژوهش نیز نشان داده است که درصد زنانی که از اپیدورال استفاده می‌کنند ارتباط معناداری با موقعیت قرارگیری نوزاد در رحم و هنگام تولد ندارد.
در آخر، برخی از پزشکان سعی می‌کنند به‌صورت دستی باعث چرخش بچه در هنگام تولد شوند. به محض اتساع کامل واژن، پزشک از این طریق به سر بچه دسترسی پیدا می‌کند و سعی می‌کند آن‌را بچرخاند. ممکن است در روند این کار، مادر مجبور به تحمل چند انقباض رحمی دیگر شود و گاهی هم این روش اثربخش نیست.