این مرد بزرگ سراسر زندگی اش برای کودکان تلاش کرد
نی نی بان: یکی از ماندگارترین ترانه‌های فیلم «خواهران غریب» به کارگردانی کیومرث پوراحمد، ترانه معروف «صد دانه یاقوت» سروده مصطفی رحماندوست است که با صدای خسرو شکیبایی جاودانه شد.
کیومرث پوراحمد، فیلمساز برجسته و خلاق ایران ، در سال ۱۳۷۴ با اقتباس از رمان «خواهران غریب» اثر نویسنده آلمانی اریش کستنر، اثری ماندگار با همین نام خلق کرد. این فیلم که خسرو شکیبایی و افسانه بایگان نقش‌های اصلی آن را ایفا می‌کردند، موفق شد در چهاردهمین جشنواره فیلم فجر ، جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را برای کیومرث پوراحمد به ارمغان آورد. در میان لحظات زیبای این فیلم، ترانه‌ای خاطره‌انگیز با شعر «صددانه یاقوت» (انار)، سروده مصطفی رحماندوست، به یکی از نقاط قوت آن تبدیل شد. این ترانه همچنان در خاطر بسیاری از مردم ایران ماندگار است.
نحوه رضایت مصطفی رحماندوست برای استفاده از شعرش
مصطفی رحماندوست، شاعر بزرگ و صاحب‌نام همدانی ، در مصاحبه‌ای جذاب داستان چگونگی رضایت خود برای استفاده از شعر «صددانه یاقوت» در این فیلم را روایت کرده است. او خاطره‌ای از گفتگوی خود با کیومرث پوراحمد و بازیگر مطرح سینمای ایران، خسرو شکیبایی، بیان کرد که به این شرح است:
یک روز کیومرث پوراحمد با من تماس گرفت و گفت: «می‌خواهیم شعر صددانه یاقوت را در یکی از فیلم‌هایمان بخوانیم.»
من از او پرسیدم: «چه کسی قرار است این شعر را بخواند؟»
او با خونسردی جواب داد: «خسرو شکیبایی.»
من با نگرانی گفتم: «ای بابا، خسرو شکیبایی که تمام سین‌هایش را شین می‌گوید! »
تلاش خسرو شکیبایی برای دریافت رضایت
آقای پوراحمد پس از شنیدن این حرف، گوشی تلفن را به خسرو شکیبایی داد. خسرو شکیبایی، با صدایی مطمئن و البته صمیمی، به من گفت: «مصطفی، اجازه بده من این شعر را در فیلم بخوانم. قول می‌دهم که خوب بخوانم. »
بعد از شنیدن این حرف و با در نظر گرفتن علاقه و اشتیاق خسرو شکیبایی، من رضایت دادم که از شعرم در این فیلم استفاده شود.
این خاطره، نگاهی هنرمندانه به همکاری میان بزرگان سینما و ادبیات ایران را به نمایش می‌گذارد و بیانگر ارزش و احترامی است که هنرمندان ایران برای آثار یکدیگر قائل بوده‌اند.
