پای بی‌قرار دارم من!

سندرم «پای بی‌قرار» هنوز برای بسیاری شناخته شده نیست و آن را با لرزش عصبی و یا تکان دادن پاها از روی عادت اشتباه می‌گیرند.

شایع بودن، این عارضه اغلب درست تشخیص داده نمی‌شود و درک درستی از آن وجود ندارد. بنابراین پزشکانی که به درمان این عارضه مشغول‌اند، تاکید دارند که افزایش آگاهی‌ها دراین‌باره بسیار ضروری است.

آنچه باید درباره پای بی‌قرار بدانید

بسیاری از مردم از این اختلال آگاهی ندارند و سندرم پای بی‌قرار را با لرزش عصبی و از روی عادت پا اشتباه می‌گیرند.

سندرم پای بی‌قرار یک مشکل واقعی است و پزشکان از این شکایت دارند که باید به‌طور مرتب به مردم یادآوری کنند سندرم پای بی‌قرار واقعا وجود دارد. در حالیکه برخی از افراد نا آگاه، می‌گویند سندرم پای بی‌قرار را شرکت‌های داروسازی ساخته‌اند تا داروهای بیشتری بفروشند.

سندرم پای بی‌قرار می‌تواند به‌قدری شدید باشد که شما نتوانید بخوابید. این موضوع بر کیفیت زندگی و حالت روانی فرد درگیر تاثیر می‌گذارد.

دلیل اصلی: کمبود آهن

سطح آهن در بدن افراد مبتلا به سندرم پای بی‌قرار اغلب پایین است و در نتیجه مصرف آهن، وضعیتشان بهبود می‌یابد.

حتی افرادی که سطح آهن خونشان در محدوده طبیعی قرار دارد، لازم است از مکمل‌های آهن بیشتری بهره‌مند شوند و آهن درمانی کنند.

برخی افراد به سطح بسیار بالایی آهن نیاز دارند که رسیدن به آن تنها با رژیم غذایی یا مکمل دشوار است. بر همین اساس ممکن است برای آن‌ها از تزریق آهن استفاده شود.

با این حال مکمل‌های آهن یا غذاهای غنی از آهن همه را درمان نمی‌کنند. چون این روش درمانی محدودیت‌هایی دارد.

مصرف داروهای خاص، عامل سندرم پای بی‌قرار

برخی از داروها از جمله داروهای ضدافسردگی، داروهای تیروئید، داروهای ضدروان‌پریشی و داروهای مسکن می‌توانند باعث تحریک یا تشدید سندرم پای بی‌قرار شوند.

به نظر می‌رسد برخی از این تداخل‌ها حول تعادل دوپامین در بدن می‌چرخند.

آنتی‌هیستامین‌ها هم می‌توانند تعادل دوپامین را تغییر دهند. اگر شما برای تسکین آلرژی به آنتی‌هیستامین‌ها وابسته‌اید، دارویی را انتخاب کنید که خواب‌آور نباشد.

افسردگی مهم‌تر از پای بی‌قرار

البته حل این مسئله در مورد داروهای ضدافسردگی کمی سخت‌تر است. اگر داروی ضد افسردگی روی شما خوب جواب داده و نمی‌خواهید تغییری ایجاد کنید، پس تغییرش ندهید، زیرا درمان افسردگی پیچیده‌تر و مهم‌تر است.

اما اگر سندرم پای بی‌قرار شما تحت کنترل بود و وقتی شما یک داروی ضد افسردگی جدید شروع کردید، باعث تحریک آن شد، شاید بتوانید دارو را تغییر دهید.

پای زنان بی‌قرارتر است

برخی تحقیقات نشان داده است که زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به سندرم پای بی‌قرارند و دلیل آن «تا حد زیادی ناشناخته» است.

یک نظریه این است که هورمون جنسی استروژن بر انتقال دوپامین و گلوتامات (یک انتقال‌دهنده عصبی که در عملکرد مغز دخالت دارد) تاثیر می‌گذارد و در برخی زنان موجب بروز سندرم پای بی‌قرار می‌شود. از دست دادن خون در دوران قاعدگی نیز ممکن است در این موضوع نقش داشته باشد، زیرا به از دست دادن آهن منجر می‌شود.

افزایش پای بی‌قرار در سن بالا

این مشکل در کودکان هم مشاهده شده است اما سندرم پای بی‌قرار معمولا در افراد ۴۵ سال به بالا شایع‌تر است و موارد ابتلای قبل از ۴۵ سالگی زودرس نامیده می‌شوند.

سندرم پای بی‌قرار ممکن است با سایر مشکلات سلامتی مانند نوروپاتی، بیماری نخاعی و بیماری کلیوی که با افزایش سن بروز می‌کنند، مرتبط باشد.

پتوهای سنگین راه چاره پای بی‌قرار

پتوهای سنگین می‌توانند به برخی افراد کمک کنند، اما این فقط در حد توصیه عمومی و مبتنی بر تجربه شخصی است و پشتوانه تحقیقی و علمی ندارد.

در مواردی هم، تحریک مکانیکی مانند ماساژ سخت و پتوهای سنگین این حس غیرعادی را در پاهای بسیاری از مبتلایان از بین می‌برد.

تغذیه پای بی‌قرار

از مصرف برخی مواد مانند کافئین، الکل، تنباکو و شکر قبل از خواب پرهیز کنید، زیرا همین عوامل محرک کافی‌اند تا مشکل شما را بیشتر کنند.

در نهایت، پزشکان تاکید می‌کنند که سندرم پای بی‌قرار واقعی و مهم است و باید در صورت مواجهه با علائم، از پزشک کمک گرفت.

بسیاری از افراد مدت طولانی بابت آن عذاب می‌کشند و فکر می‌کنند این رنج برای همیشه ادامه خواهد داشت، اما این درست نیست و پزشکان می‌توانند مشکل را در اغلب موارد درمان و یا کنترل و کم کنند.