درمان آنورگاسمی ثانویه، علت اصلی را دریابید

آنورگاسمی که بعضاً تحت عنوان سندرم کوفیان نیز شناخته می شود- اختلالی در عملکرد جنسی است که با عدم توانایی مداوم در رسیدن به ارگاسم؛ پس از یک تحریک جنسی کافی مشخص می گردد و باعث ناراحتی شخصی فرد می شود. این بیماری در مردان کمتر از زنان شایع است و به ویژه در آقایان جوان بسیار نادر است. آنورگاسمی مردان ارتباط تنگاتنگی با دیر انزالی دارد- شرایطی که در مردان سالخورده شایع تر است.

اگرچه آمارها متفاوت است، با این حال؛ مطالعه ای نشان داد که تقریباً ۹ درصد از مردان مورد بررسی؛ در آخرین مقاربت جنسی خود به ارگاسم نرسیده اند. گفته می شود، آنورگاسمی نباید با اختلال نعوظ (عدم توانایی در رسیدن به نعوظ) یا عدم تمایل جنسی اشتباه گرفته شود، اگرچه این شرایط ممکن است وجود داشته باشد.

آنورگاسمی مردان چگونه بروز می کند؟

ارگاسم مرد یک فرآیند پیچیده عصبی است که از فعالیت جنسی (لمس فیزیکی) و برانگیختگی (آگاهی شناختی) حاصل می شود. انزال و ارگاسم مبتنی بر یک تعامل پیچیده بین سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی است و با درگیر شدن چندین انتقال دهنده عصبی از جمله دوپامین، نوراپی نفرین، سروتونین، استیل کولین، گاما آمینوبوتیریک اسید و اکسید نیتریک صورت می گیرد. مسیرهای هورمونی که ممکن است بر روند انزال تأثیر بگذارند، شامل اکسی توسین، پرولاکتین، هورمون تیروئید، گلوکوکورتیکوئیدها و هورمون های جنسی می باشد.

در مردان، هورمون تستوسترون، که در بیضه ها تولید می شود، میل جنسی را تحریک می کند و منجر به برانگیختگی، نعوظ و در نهایت ارگاسم می شود. بعضی اوقات، مردان برای رسیدن به ارگاسم تنها به تحریک بدنی نیاز دارند (زنان به طور معمول برای رسیدن به اوج جنسی به تحریک جسمی و روحی نیاز دارند).

انزال مرد با خروج منی صورت می گیرد که از سلول های اسپرم و مایع منی تشکیل شده است. مایع منی حاوی فسفریل کولین- آنزیمی که به باروری کمک می کند- و فروکتوز- که اسپرم را تغذیه می کند- است. متوسط ​​حجم منی که توسط یک مرد سالم خارج می شود، در حدود یک قاشق چای خوری است.

مراحل ارگاسم در مردان

به طور کلی، چهار مرحله برای انزال مردان وجود دارد، برانگیختگی، پلاتو، ارگاسم و فرونشینی. مرحله ارگاسم از خروج منی و انزال تشکیل شده است، که در آن انقباضات عضله آلت تناسلی، مقعد و عضلات پرینال به بیرون کشیدن مایع منی از بدن کمک می کنند.

در طول ارگاسم، سامانه پاداش مغز (مخچه، آمیگدال، هسته اکومبنس و ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺗﮕﻤﻨﺘﻮم ﺷﮑﻤﯽ) با عصب شیمیایی پر شده و باعث ایجاد واکنش عاطفی شدید در ارتباط با ارگاسم می شود. در همین زمان، قشر اوربیتوفرونتال جانبی واقع در پشت چشم چپ به طور کامل خاموش می شود. این بخشی از مغز است که در قضاوت و خود کنترلی نقش اصلی دارد، که این ممکن است توضیح آن باشد که چرا مردم اغلب ارگاسم را به عنوان حالت اوج کامل توصیف می کنند که جز آن هیچ چیز دیگری برایشان اهمیتی ندارد.

علائم شایع آنورگاسمی مردان

شایع ترین و بارزترین علامت آنورگاسمی مرد؛ ناتوانی در دستیابی به ارگاسم است. با این حال، در واقع چهار نوع آنورگاسمی مردانه وجود دارد:

آنورگاسمی اولیه، مرد هرگز به اوج نمی رسد.

آنورگاسمی ثانویه، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم به دلیل یک عامل خارجی.

آنورگاسمی موقعیتی، ارگاسم فقط در شرایط خاص، از جمله در هنگام رابطه جنسی دهانی یا استمناء قابل دستیابی است.

آنورگاسمی عمومی، عدم توانایی در داشتن ارگاسم اگرچه تحریکات جنسی کافی دارید و به لحاظ جنسی برانگیخته اید.

علل رایج آنورگاسمی مردان

آنورگاسمی مردانه؛ فراتر از مسائل مربوط به بالا رفتن سن؛ ممکن است علل روانی و فیزیولوژیکی بسیاری داشته باشد.

روان شناسی

این ها می توانند نقش اساسی و در بعضی موارد؛ منحصر به فردی در اختلال عملکرد جنسی داشته باشند. اضطراب مادام العمر با شماری از شرایط روانی از جمله ترس، اضطراب، خصومت و مشکلات، در ارتباط بوده است.

اضطراب از عملکرد جنسی؛ می تواند مردان هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد و به عنوان محتمل ترین علت روانی آنورگاسمی ذکر می شود. همچنین با اختلال در نعوظ می تواند تشدید شود، شرایطی که بیشتر، در مردان سالخورده مشاهده می شود. در مقابل، اضطراب از عملکرد جنسی با تحریکات استرسی شدید، قبل و در طول رابطه جنسی می تواند منجر به اختلال در نعوظ شود.

نگرش های منفی؛ در مورد رابطه جنسی معمولاً از اوایل کودکی شروع می شود و بعضی اوقات با تربیت مذهبی سرکوبگر و اضطراب والدین، گره می خورد.

هراس یا فوبیای ریشه دار. به عنوان مثال، های فوبیا، که ترس از لمس است و بیماری جنون هراسی، که ترس تعمیم یافته از مقاربت جنسی است، ممکن است منجر به آنورگاسمی شود.

در آنورگاسمی ثانویه، علل روان شناختی بعضاً موقعیتی توصیف می شود. شما ممکن است بتوانید با شریک زندگی خود به ارگاسم برسید، اما نه با دیگری، یا تنها در شرایط خاصی بتوانید ارگاسم داشته باشید. به عنوان مثال، اگر شما و شریک زندگی تان در تلاش برای بچه دار شدن باشید، استرس ممکن است منجر به آنورگاسمی شود.

فیزیولوژیکی

شرایط پزشکی مانند دیابت، فشار خون بالا و تستوسترون پایین (هیپوگنادیسم) ممکن است منجر به آنورگاسمی شود. مردانی که جراحی پروستات (پروستاتکتومی) انجام داده اند نیز ممکن است در رسیدن به ارگاسم دچار مشکل شوند. سایر دلایل فیزیولوژیکی عبارت اند از:

فقدان مادرزادی رفلکس bulbo cavernosus (که در آن اسفنکتر مقعد در حین انزال منقبض می شود)

مولتیپل اسکلروزیس

دیابت، به ویژه نوروپاتی دیابتی

داروها، از جمله SSRI ها، روان گردان ها و مواد مخدر، ممکن است عملکرد جنسی و ارگاسم را در مردان مختل کنند. در یک مطالعه که اثرات جنسی داروهای ضد افسردگی را تقریباً روی ۲۰۰۰ بیمار مرد ارزیابی کرد، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم در مردانی که SSRIs مصرف کرده بودند هفت برابر بیشتر بود.

علل ثانویه آنورگاسمی مردان

علل ثانویه آنورگاسمی مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشروبات الکلی

سندرم کوائد Equina، یک بیماری نادر است که در آن الیاف عصبی قرار گرفته در قسمت انتهایی نخاع تحریک می شوند

عوارض ناشی از جراحی دستگاه تناسلی

اختلالات غدد درون ریز که بر تعادل هورمونی تأثیر می گذارند

سوء مصرف مواد افیونی، به ویژه هروئین

پرتودرمانی پروستات

آسیب نخاعی

فشار خون بالای درمان نشده

تشخیص آنورگاسمی مردان به چه صورت است؟

اولین قدم برای مقابله با آنورگاسمی مردانه، مشورت با پزشک برای تشخیص دقیق است. این به طور معمول مستلزم یک سابقه کامل پزشکی یا روانی- جنسی و معاینه فیزیکی است و باید شامل یک بحث در مورد سابقه اجتماعی یا مذهبی شما و داروهایی باشد که شما مصرف می کنید (و در گذشته مصرف می کردید) و همچنین ارزیابی زمان آنورگاسمی مربوط به زمان شروع مصرف داروها باشد.

پزشک یا متخصصی که ممکن است به آن مراجعه کرده باشید، ممکن است یک تست آزمایشگاهی را برای کمبود تستوسترون، کم کاری تیروئید؛ هیپرپرولاکتینمی (که هنگامی می تواند اتفاق بیفتد که غده هیپوفیز، پرولاکتین زیادی تولید کند)، عملکرد غدد درون ریز، سطح هورمون تیروئید و حساسیت آلت تناسلی- مخصوصاً در مردانی که خطر از دست دادن احساس آلت بخصوص در شرایطی که بیماری خاصی مانند دیابت داشته باشند- تجویز کند. بیوتزیومتری؛ آستانه حسی تحریک لمس لرزشی را بررسی می کند. تست پوستی سمپاتیک؛ جریان وابران سمپاتیک به پوست دستگاه تناسلی را ارزیابی می کند. نهایتا، آزمایش قوس رفلکس ساکرال شاخه های حرکتی و حسی ریشه های عصبی و عصب گودال را بررسی می کند.

روش خودارضایی یکی دیگر از تحقیقات مفید است زیرا استمناء مکرر یا روش های خودارضایی ایدیوسنکراتیک ممکن است منجر به آنورگاسمی شود. همچنین ممکن است بحث در مورد وضعیت روابط خود و میزان رضایت فرد در روابط اصلی خود (در صورت داشتن) و نقش عوامل استرس زای خارجی مفید باشد.

درمان های موثر آنورگاسمی مردان

آنورگاسمی مردان ممکن است شما را از چند جهت به نزد شماری از متخصصان سوق دهد. پزشک اصلی که باید اولین پزشک متخصصی باشد که شما مشورت می کنید، ممکن است شما را به یک متخصص ارولوژی، روانشناس یا روان درمان یا سایر متخصصان ارجاع دهد.

درمان به علت اصلی آنورگاسمی فرد بستگی دارد و با یافته های تشخیصی و ارزیابی دقیق هدایت می شود:

اگر علت آنورگاسمی؛ عدم تعادل هورمونی باشد، ممکن است جایگزین درمانی تستوسترون برای تان معرفی شود؛ یا ممکن است برای ارزیابی بیشتر به متخصص غدد مراجعه کنید.

اگر اعتقاد بر این باشد که علت آن مربوط به دارو است، ممکن است تغییر داروها یا دارو/ الکل درمانی برایتان توصیه شود.

جایگزین درمانی تستوسترون یا استفاده از داستینکس (کابرگولین)- که یک محرک دوپامین است- می تواند پاسخ هورمونی در مردان مبتلا به آنورگاسمی را تغییر دهد.

اختلالات خلقی، مانند افسردگی و اضطراب، ممکن است نیاز به درمان و دارودرمانی داشته باشد (اگرچه برای به حداقل رساندن عوارض جانبی جنسی مرتبط با درمان باید احتیاط لازم را به عمل آورد.

روان درمانی ممکن است به غلبه بر اضطراب عملکرد جنسی کمک کند یا به آسیب های گذشته یا اخیر، جنسی و غیر جنسی بپردازد.

مشاوره زوجین ممکن است به رفع هرگونه مشکلات مربوط به رابطه کمک کند.

مشاوره با یک متخصص روان درمانی می تواند به طور مستقیم مسائل جنسی خاصی را برطرف کند که در توانایی شما در رسیدن به ارگاسم دخیل اند.

نکته مهم درباره مصرف داروها جهت درمان آنورگاسمی در مردان

متاسفانه، داروهای اختلال نعوظ مشهوری چون ویاگرا (سیلدنافیل) و سیالیس (تادالافیل) نمی توانند مشکلات ارگاسم را برطرف کنند، زیرا عملکرد آن ها؛ افزایش جریان خون به آلت است. آن ها میل جنسی را تقویت نمی کنند و به طور معمول در صورت عدم تحریک جنسی عملکرد درخوری ندارند. با این حال، برخی از مردان با ماساژ دیجیتال پروستات قادر به تقویت نعوظ و ارگاسم هستند. این تکنیکی است که در آن یک انگشت قبل و یا در طول رابطه جنسی به رکتوم وارد می شود تا به صورت دستی غده پروستات را تحریک کند. برخی از غده هایی به سایز گردو که در قسمت جلویی رکتوم قرار دارند، از نظر برخی، نقطه G مردانه محسوب می شوند.

در برخی موارد، اگر به پروستاتکتومی رادیکال، ترومای شدید لگنی و یا مولتیپل اسکلروزیس پیشرفته مبتلا شده باشید، ممکن است درمان مؤثری برای آنورگاسمی شما وجود نداشته باشد. در این موارد، موثرترین راه برای مقابله با آنورگاسمی ممکن است تمرکز بر افزایش لذت جنسی و افزایش صمیمیت جنسی باشد، حتی اگر نتوانید به ارگاسم برسید. یک روان شناس یا روان درمانگر می تواند به شما کمک کند تا شرایط خود را بپذیرید و علی رغم آنورگاسمی، شیوه زندگی سالم جنسی را پیش بگیرید.

مقابله با آنورگاسمی مردان

آنورگاسمی مردان مانند هر اختلال در عملکرد جنسی دیگری، می تواند تاثیر چشمگیری بر زندگی جسمی، روانی و عاطفی فرد داشته باشد. مهم ترین قدم؛ شناسایی مشکل است نه اینکه اجازه دهید تا شرم شما را گرفتار کند یا عزم شما برای تشخیص و مقابله با آن را مبهم کند. حمایت، چه روانی و چه به لحاظ پزشکی بسیار مهم است، بنابراین با موفقیت با آنورگاسمی مقابله کرده و بهترین درمان ممکن را برگزینید.

سخن پایانی

همه ما انسان های پیچیده ای هستیم و در بحبوحه هایی از زندگی خود؛ نسبت به سلامت و عملکرد جنسی خود حساس یا آسیب پذیریم. داشتن یک بیماری مرتبط با اختلال عملکرد جنسی می تواند در اولین ترس ها و تجربیات زندگی ما قرار بگیرد. خوشبختانه، ما در عصر دسترسی به درمان های عالی پزشکی، رویکردهای دارویی و آگاهی روان شناختی زندگی می کنیم، هر یک یا همه این موارد می توانند فرد را در مسیر رفع آنورگاسمی راهنمایی کنند.