تقویت حافظه نوزادان، فعالیت‌های موثر
در بدو تولد، نوزاد دنیای اطرافش را از طریق هوشیار شدن حواسش و محبتی که از پدر و مادرش دریافت می‌کند، کشف می‌کند.
• دالی موشی
هدف: تقویت حافظه، افزایش مهارت های تمیز شنیداری، آموزش علت و معلول
در همۀ فرهنگ ها بازی دالی موشه کردن وجود دارد که نه تنها کودکان از آن لذت می برند بلکه حافظۀ کودکان را نیز تقویت می کند. این فعالیت به ویژه برای نوزادان مفید است زیرا آنها معمولاً روی چهرۀ افراد تمرکز می کنند.
این تمرین ساده کمک می کند تا توانایی تمیز صداها را در نوزاد افزایش دهید. همچنین به نوزاد کمک می کند تا بتواند به واج های زبان مادری خود توجه کند. این کار موجب می شود که شنوایی کودک تقویت شود و بعدها در زمینۀ درک زبان و مهارت های کلامی بیشتر پیشرفت کند.
فعالیت
کنار تخت کودک بایستید. به کودک لبخند بزنید و توجه او را به خود جلب کنید. وقتی که کودک در حال نگاه کردن به شماست، چهرۀ خود را با یک بالش رنگی بپوشانید. پس از چند ثانیه، بالش را از جلوی صورت خود بردارید و با شور و اشتیاق تمام بگویید: دالی موشه!
همان طور که کودک از این بازی لذت می برد، صورت خود را بپوشانید و بپرسید: مامان کجاست؟ بابا کجاست؟ و سپس بالش را از جلوی صورت خود بردارید و بگویید: مامان اینجاست.
می توانید بالش را از بالا به پایین یا از چپ به راست حرکت دهید تا بازی برای کودک جذاب تر شود. به طور مرتب جای خود را تغییر دهید و به طرف دیگر تخت کودک بروید. این بازی را به مدت چند دقیقه انجام دهید و وقتی که کودک علاقۀ خود را به بازی از دست داد آن را متوقف کنید.
مرحلۀ بعدی
فعالیت: در 6 تا 9 ماهگی توانایی حرکتی کودک بیشتر می شود و می تواند فعالانه در بازی شرکت کند. وقتی که کودک روی صندلی پایه بلند نشسته است، پارچه ای را جلوی صورت خود بگیرید و روبه روی کودک بایستید. دوباره بپرسید: مامان کجاست؟ بابا کجاست؟
این بار خودتان پارچه را کنار نزنید بلکه صبر کنید تا کودک پارچه را کنار بزند. وقتی که پارچه را کنار زد و شما را دید بگویید: مامان اینجاست.
با این فعالیت ساده و جالب، علت و معلول را به کودک آموزش می دهید. او یاد می گیرد که می تواند محیط را دستکاری کند. کودک از طریق این فعالیت ها دنیای اطراف خود را می شناسد. این نخستین درس فیزیک است. این فعالیت در زمینه های رفتاری به او کمک می کند.
کودک به زودی متوجه می شود که اگر به شیوۀ خاصی رفتار کند، افراد نیز به گونۀ خاصی عمل خواهند کرد؛ مثلاً اگر گریه کند او را بغل می کنند یا اگر غان و غون کند به او لبخند می زنند.
• دستکاری اشیاء
هدف: بهبود هماهنگی دست و چشم
در حدود سه ماهگی، کودک به اندازه ای مهارت حرکتی دارد که می تواند با اشیاء بازی کند. در این زمان، کودک مفهوم دستکاری محیط را به خوبی یاد گرفته و آموخته است که چگونه با حرکت دادن دست بندی که در دستش است با دستکاری اشیاء متحرک، صدا ایجاد کند.
اکنون کودک می تواند اشیاء و اسباب بازی های مختلف را فعالانه دستکاری کند. کودک با اشیاء بازی می کند، اشیاء را احساس می کند، آنها را حرکت می دهد و می آموزد که رفتارش در محیط تاثیر می گذارد. این فعالیت ها، فعالیت های دستکاری نامیده می شود.
فعالیت های دستکاری به کودک کمک می کنند تا روابط فیزیکی را زودتر بفهمد و مفاهیمی مثل مقایسۀ اندازه ها را یاد بگیرد. مقایسۀ اندازه ها زیربنای یادگیری مهارت های ریاضی است.
فعالیت
کودک را بر روی شکم بخوابانید و اجازه دهید تا اسباب بازی ها را وارسی کند و با خزیدن، خود را به آنها برساند. سه یا چهار اسباب بازی نرم را در کف اتاق بگذارید، مثل توپ نرم، چند مکعب نرم، حیوان های کوچک پشمالو و نرم.
اسباب بازی ها را در دستان کودک نگذارید. اجازه دهید تا کودک خودش آنها را بگیرد، این کار به تعادل و هماهنگی دست و چشم کمک می کند.
معمولاً به والدین آموزش داده می شود تا نوزاد خود را بر روی شکم قرار ندهند تا نوزاد دچار سندرم مرگ ناگهانی نشود. با وجود این، یافته های پژوهشی نشان می دهند کودکانی که هیچوقت روی شکم خود دراز نکشیده اند ممکن است در خزیدن یا راه رفتن تاخیر داشته باشند.
نوزاد را بر روی شکمش قرار دهید و مراقبش باشید تا بتوانید بازی کند و مهارت های حرکتی خود را بهبود دهد. اگر کودک روی شکم به خواب رفت، فوراً او را به پشت بخوابانید.
پس از اینکه کودک به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی شکم خود دراز کشید و بازی کرد، تو را به پشت بخوابانید. کودک سه تا شش ماهه از خوابیدن به پشت لذت می برد. تو می تواند اسباب بازی ها را بردارد و از زاویه های مختلف نگاه کند.
• ردیابی شیء
هدف: تقویت حافظه، بهبود مهارت های عددی، بهبود مهارت های تمیزی
دیدگاه نوزاد دربارۀ جهان با دیدگاه کودک یک ساله کاملاً متفاوت است. در زمان تولد، نوزادان در منطبق کردن عدسی چشم خود با اشیاء مشکل دارند و تنها می توانند چیزهایی را به خوبی ببینند که 20 تا 30 سانتیمتر با چشم آنها فاصله داشته باشند.
آنها به سختی می توانند شکل ها یا لبه های اشیاء را تشخیص دهند، در حالی که مجذوب شکل های بیضوی می شوند، مثل چهرۀ انسان. در اغلب موارد، آنها فقط می توانند رنگ های اصلی و براق را تشخیص دهند.
پس از تولد بینایی به سرعت رشد می کند. در پایان سال اول زندگی، بینایی تقریباً کامل می شود. بهبود بینایی، مانند سایر کارکردهای مغزی، به فرآیند هرس سیناپسی بستگی دارد. اگر مسیرهای عصبی بینایی به موقع و به اندازه تحریک نشوند، بینایی به خوبی رشد نمی کند، حتی اگر ساختار چشم یا عصب بینایی سالم باشد.
در حدود شش ماهگی، کنترل حرکات چشم از ساقۀ مغز به مراکز عالی مغز منتقل می شود. بنابراین، کودک می تواند حرکات چشم خود را به طور ارادی کنترل کند. این پیشرفت نشانۀ افزایش چشمگیر کارکرد حافظه است.
کودک تا حدود شش ماهگی نمی تواند اشیاء را در ذهن خود مجسم کند و به دنبال آنها بگردد. در نظر کودک سه ماهه، هرچه که دیده نشود وجود ندارد. کودک نمی تواند فکر کند که خرس عروسکی من کجاست؟
این تمرین ساده به کودک یاد می دهد چشمانش را به طرف محرک بینایی بچرخاند.
فعالیت
برای انجام این فعالیت به سه مکعب رنگی براق . سه توپ نیاز دارید (اندازۀ آنها حدود ۷ سانتیمتر باشد). به یاد داشته باشید که نوزاد می تواند رنگ های اصلی (قرمز، زرد، آبی) را به خوبی ببیند.
چهرۀ خود را در حدود ۶۰ سانتیمتری چهرل کودک قرار دهید و لبخند بزنید. نوزادان حالت چهرۀ انسان را می فهمند. لبخند شما به کودک می فهماند که این کار سرگرم کننده و لذت بخش است.
یک توپ یا مکعب را در فاصلۀ ۲۵ سانتیمتری چهرۀ کودک قرار دهید . بگذارید تا کودک به مدت چند ثانیه روی شیء تمرکز کند. سپس به ارامی شیء را حدود ۱۵ سانتیمتر به گوشۀ پایین سمت چپ حرکت دهید. کودک متوجه می شود که شیء در جای قبلی نیست . به دنبال آن می گردد و سرانجام آن را پیدا می کند.
پس از اینکه کودک شیء را در محل جدید پیدا می کند، بگذارید چند ثانیه بر شیء تمرکز کند و سپس آن را حدود ۱۵ سانتیمتر به گوشۀ پایین سمت راست حرکت دهید و صبر کنید تا کودک دوباره شیء را پیدا کند.
می توانید این فعالیت را با دوشیء یکسان اما رنگ های متفاوت انجام دهید.
هدف: تقویت حافظه، افزایش مهارت های تمیز شنیداری، آموزش علت و معلول
در همۀ فرهنگ ها بازی دالی موشه کردن وجود دارد که نه تنها کودکان از آن لذت می برند بلکه حافظۀ کودکان را نیز تقویت می کند. این فعالیت به ویژه برای نوزادان مفید است زیرا آنها معمولاً روی چهرۀ افراد تمرکز می کنند.
این تمرین ساده کمک می کند تا توانایی تمیز صداها را در نوزاد افزایش دهید. همچنین به نوزاد کمک می کند تا بتواند به واج های زبان مادری خود توجه کند. این کار موجب می شود که شنوایی کودک تقویت شود و بعدها در زمینۀ درک زبان و مهارت های کلامی بیشتر پیشرفت کند.
فعالیت
کنار تخت کودک بایستید. به کودک لبخند بزنید و توجه او را به خود جلب کنید. وقتی که کودک در حال نگاه کردن به شماست، چهرۀ خود را با یک بالش رنگی بپوشانید. پس از چند ثانیه، بالش را از جلوی صورت خود بردارید و با شور و اشتیاق تمام بگویید: دالی موشه!
همان طور که کودک از این بازی لذت می برد، صورت خود را بپوشانید و بپرسید: مامان کجاست؟ بابا کجاست؟ و سپس بالش را از جلوی صورت خود بردارید و بگویید: مامان اینجاست.
می توانید بالش را از بالا به پایین یا از چپ به راست حرکت دهید تا بازی برای کودک جذاب تر شود. به طور مرتب جای خود را تغییر دهید و به طرف دیگر تخت کودک بروید. این بازی را به مدت چند دقیقه انجام دهید و وقتی که کودک علاقۀ خود را به بازی از دست داد آن را متوقف کنید.
مرحلۀ بعدی
فعالیت: در 6 تا 9 ماهگی توانایی حرکتی کودک بیشتر می شود و می تواند فعالانه در بازی شرکت کند. وقتی که کودک روی صندلی پایه بلند نشسته است، پارچه ای را جلوی صورت خود بگیرید و روبه روی کودک بایستید. دوباره بپرسید: مامان کجاست؟ بابا کجاست؟
این بار خودتان پارچه را کنار نزنید بلکه صبر کنید تا کودک پارچه را کنار بزند. وقتی که پارچه را کنار زد و شما را دید بگویید: مامان اینجاست.
با این فعالیت ساده و جالب، علت و معلول را به کودک آموزش می دهید. او یاد می گیرد که می تواند محیط را دستکاری کند. کودک از طریق این فعالیت ها دنیای اطراف خود را می شناسد. این نخستین درس فیزیک است. این فعالیت در زمینه های رفتاری به او کمک می کند.
کودک به زودی متوجه می شود که اگر به شیوۀ خاصی رفتار کند، افراد نیز به گونۀ خاصی عمل خواهند کرد؛ مثلاً اگر گریه کند او را بغل می کنند یا اگر غان و غون کند به او لبخند می زنند.
• دستکاری اشیاء
هدف: بهبود هماهنگی دست و چشم
در حدود سه ماهگی، کودک به اندازه ای مهارت حرکتی دارد که می تواند با اشیاء بازی کند. در این زمان، کودک مفهوم دستکاری محیط را به خوبی یاد گرفته و آموخته است که چگونه با حرکت دادن دست بندی که در دستش است با دستکاری اشیاء متحرک، صدا ایجاد کند.
اکنون کودک می تواند اشیاء و اسباب بازی های مختلف را فعالانه دستکاری کند. کودک با اشیاء بازی می کند، اشیاء را احساس می کند، آنها را حرکت می دهد و می آموزد که رفتارش در محیط تاثیر می گذارد. این فعالیت ها، فعالیت های دستکاری نامیده می شود.
فعالیت های دستکاری به کودک کمک می کنند تا روابط فیزیکی را زودتر بفهمد و مفاهیمی مثل مقایسۀ اندازه ها را یاد بگیرد. مقایسۀ اندازه ها زیربنای یادگیری مهارت های ریاضی است.
فعالیت
کودک را بر روی شکم بخوابانید و اجازه دهید تا اسباب بازی ها را وارسی کند و با خزیدن، خود را به آنها برساند. سه یا چهار اسباب بازی نرم را در کف اتاق بگذارید، مثل توپ نرم، چند مکعب نرم، حیوان های کوچک پشمالو و نرم.
اسباب بازی ها را در دستان کودک نگذارید. اجازه دهید تا کودک خودش آنها را بگیرد، این کار به تعادل و هماهنگی دست و چشم کمک می کند.
معمولاً به والدین آموزش داده می شود تا نوزاد خود را بر روی شکم قرار ندهند تا نوزاد دچار سندرم مرگ ناگهانی نشود. با وجود این، یافته های پژوهشی نشان می دهند کودکانی که هیچوقت روی شکم خود دراز نکشیده اند ممکن است در خزیدن یا راه رفتن تاخیر داشته باشند.
نوزاد را بر روی شکمش قرار دهید و مراقبش باشید تا بتوانید بازی کند و مهارت های حرکتی خود را بهبود دهد. اگر کودک روی شکم به خواب رفت، فوراً او را به پشت بخوابانید.
پس از اینکه کودک به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی شکم خود دراز کشید و بازی کرد، تو را به پشت بخوابانید. کودک سه تا شش ماهه از خوابیدن به پشت لذت می برد. تو می تواند اسباب بازی ها را بردارد و از زاویه های مختلف نگاه کند.
• ردیابی شیء
هدف: تقویت حافظه، بهبود مهارت های عددی، بهبود مهارت های تمیزی
دیدگاه نوزاد دربارۀ جهان با دیدگاه کودک یک ساله کاملاً متفاوت است. در زمان تولد، نوزادان در منطبق کردن عدسی چشم خود با اشیاء مشکل دارند و تنها می توانند چیزهایی را به خوبی ببینند که 20 تا 30 سانتیمتر با چشم آنها فاصله داشته باشند.
آنها به سختی می توانند شکل ها یا لبه های اشیاء را تشخیص دهند، در حالی که مجذوب شکل های بیضوی می شوند، مثل چهرۀ انسان. در اغلب موارد، آنها فقط می توانند رنگ های اصلی و براق را تشخیص دهند.
پس از تولد بینایی به سرعت رشد می کند. در پایان سال اول زندگی، بینایی تقریباً کامل می شود. بهبود بینایی، مانند سایر کارکردهای مغزی، به فرآیند هرس سیناپسی بستگی دارد. اگر مسیرهای عصبی بینایی به موقع و به اندازه تحریک نشوند، بینایی به خوبی رشد نمی کند، حتی اگر ساختار چشم یا عصب بینایی سالم باشد.
در حدود شش ماهگی، کنترل حرکات چشم از ساقۀ مغز به مراکز عالی مغز منتقل می شود. بنابراین، کودک می تواند حرکات چشم خود را به طور ارادی کنترل کند. این پیشرفت نشانۀ افزایش چشمگیر کارکرد حافظه است.
کودک تا حدود شش ماهگی نمی تواند اشیاء را در ذهن خود مجسم کند و به دنبال آنها بگردد. در نظر کودک سه ماهه، هرچه که دیده نشود وجود ندارد. کودک نمی تواند فکر کند که خرس عروسکی من کجاست؟
این تمرین ساده به کودک یاد می دهد چشمانش را به طرف محرک بینایی بچرخاند.
فعالیت
برای انجام این فعالیت به سه مکعب رنگی براق . سه توپ نیاز دارید (اندازۀ آنها حدود ۷ سانتیمتر باشد). به یاد داشته باشید که نوزاد می تواند رنگ های اصلی (قرمز، زرد، آبی) را به خوبی ببیند.
چهرۀ خود را در حدود ۶۰ سانتیمتری چهرل کودک قرار دهید و لبخند بزنید. نوزادان حالت چهرۀ انسان را می فهمند. لبخند شما به کودک می فهماند که این کار سرگرم کننده و لذت بخش است.
یک توپ یا مکعب را در فاصلۀ ۲۵ سانتیمتری چهرۀ کودک قرار دهید . بگذارید تا کودک به مدت چند ثانیه روی شیء تمرکز کند. سپس به ارامی شیء را حدود ۱۵ سانتیمتر به گوشۀ پایین سمت چپ حرکت دهید. کودک متوجه می شود که شیء در جای قبلی نیست . به دنبال آن می گردد و سرانجام آن را پیدا می کند.
پس از اینکه کودک شیء را در محل جدید پیدا می کند، بگذارید چند ثانیه بر شیء تمرکز کند و سپس آن را حدود ۱۵ سانتیمتر به گوشۀ پایین سمت راست حرکت دهید و صبر کنید تا کودک دوباره شیء را پیدا کند.
می توانید این فعالیت را با دوشیء یکسان اما رنگ های متفاوت انجام دهید.
منبع:
کودک آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼