استعداد مادری کردن، ذاتی است!

این روزها می بینیم حرف از مادری کردن زده می شود اما حرف ها یا ناقص است یا ناقص بیان می شود. این نوع از مادری کردن که فقط زن تمام انرژی و استعدادش را در خانه صرف کند کمبودهایی در خود دارد.

حتماً شما هم بسیاری از گل ها را دیده اید که در کنار زیبایی چشم نوازشان، ویژگی های دیگری مانند عطر و رنگ و خواص درمانی و خوراکی هم دارند، یعنی بعد از گذار از نخستین و ظاهری ترین ویژگی آن ها، می توان به موارد مهم تری که در ذات گل نهفته است رسید. درست مثل گل محمدی که علاوه بر ظاهر زیبا و بوی خوش، خواص درمانی برای از بین بردن حساسیت دارد.

مادر بودن هم یک استعداد است؛ یک استعداد درونی مانند زیباییِ گل. این استعداد زن است که مادر بشود اما در کنار سایر توانمندی هایی که دارد قرار گرفته است. در داستان های قرآن، زنان نقش برجسته ای دارند و این استعدادهای خاص آن هاست که نقششان را پر رنگ کرده است. در بعضی از داستان ها می بینید که این زن حاضر در آن واقعه است که داستان را پیش برده است و اتفاقات حول محور حضور او می چرخند. این نگاه خاص قرآن به حضور زنان، فرهنگ سازی می کند و جایگاه ویژه ای برای زن در نظر می گیرد. این نوع نگاه باید متوجه همه مسلمانان بشود.

این روزها می بینیم حرف از مادری کردن زده می شود اما حرف ها یا ناقص است یا ناقص بیان می شود. این نوع از مادری کردن که فقط زن تمام انرژی و استعدادش را در خانه صرف کند کمبودهایی در خود دارد. بهتر است بعد از سال های ابتدایی زندگی فرزندان - که دیگر همه نیازهایشان وابسته به مادر نیست - با همکاری مرد خانه وقت مادر طوری تقسیم شود که به کسب علم و بروز سایر استعدادهایش برسد.

در این جا خانواده همکاری کردن را می آموزد. در کنار هم یک سیستم را جلو می برند و با کارهای داخل خانه - که تا قبل از این همه روی دوش مادر بوده است - آشنا می شوند؛ این یعنی راهی برای رشد در همه ابعاد زندگی. این یعنی پیش به سوی زندگی متعالی.

در اسلام به زن با تمام توانایی هایش نگاه می شود. اسلام به تمام کارهایی که یک زن می تواند در کنار وظایف خانوادگی خود انجام دهد فرصت رشد می دهد و برای همین رشد برنامه ریزی می کند و چارچوب می بندد.

منبع: مادر بانو