توجه بیش از حد به کودک، مضر است؟

به طور معمول والدین دوست دارند به فرزندشان توجه کنند. اما توجه بیش از حد هم می تواند برای کودکان مضر باشد.

نکته ی اول:

کودکان عاشق توجه اند و به آن نیاز دارند. بعضی کودکان بیش از بقیه به آن نیاز دارند.

نکته ی دوم:

توجه بیش از حد به فرزند، باعث می شود رفتاری که موجب این توجه شده را دائما تکرار کند.

نکته ی سوم:

اگر کودکانی که به دنبال توجه اند گونه ی مثبت آن را دریافت نکرده، اما گونه ی منفی آن را دریافت کنند، ممکن است بعد از مدتی مشتاق شوند تا بیشتر توجه منفی به خود جلب کنند.

این جمله بدان معنی است که اگر شما تنها به رفتار های آزار دهنده واکنش نشان می دهید، حتی اگر این واکنش و توجه به صورت خشم یا موعظه باشد، به آن ها آموزش داده اید که آن رفتار ها را بیشتر و پر رنگ تر تکرار کنند.

برای مثال، کودک لجباز شما از انجام کاری که از او خواسته اید سر باز می زند. شما عصبانی شده و با خشم زیاد او را مورد توجه قرار می دهید. احتمال دارد این کار کودکتان را تشویق کند که رفتار متعصبانه را تکرار کند.

البته این دلیل نمی شود که بگوییم به طور میانگین کودکی که خواستار توجه بیش از حد است، از عصبانیت لذت می برد. اکثر کودکان آن را ناراحت کننده و استرس آور می یابند. اما این ذهن ناخود آگاه کودک است که به دنبال این توجه است. به دنبال اینکه با انجام کاری، والدین به طوری از پیش تعیین شده واکنش نشان بدهند.

نکته ی چهارم:

احتمال دارد والدین نیز به دادن توجه منفی به رفتار های نامتعارف کودکشان عادت کنند. آن ها می توانند به عصبانیت و رفتار های منتقدانه ی خود معتاد شوند.

هنگامی که والدین به طور مداوم از دست فرزند خود عاصی هستند، ممکن است به راحتی این عصبانیت را برای خود به یک عادت تبدیل کنند. به طور مدام آن ها را مورد انتقاد قرار داده، بهشان اعتماد نکنند و حس کنند رفتار های کودکشان برای آن ها آزار دهنده و تحریک کننده است. این عادت می تواند در هر رابطه ی نزدیکی مانند رابطه ی زناشویی، خواهر برادری یا والد و فرزندی بوجود بیاید. اما در رابطه ی والد و فرزند، این عادت می تواند بسیار مخرب باشد.

کودکان این پیام ها و رفتار هایی را که در والدین می بینند در خود ثبت می کنند. پس اگر مدام مورد سرزنش والدین خود قرار بگیرند، حس می کنند که همان کودک شیطان و اذیت کننده ای هستند که به آن ها گفته می شود.

حال پاسخ چیست؟

راه حل ساده است. برای کمک به آن ها در کاهش تمایل به دریافت انرژی منفی، کودکان باید میزان زیادی توجه مثبت دریافت کرده و توجه منفی دریافت نکنند.

پس اگر صاحب کودکی هستید که به طور مداوم نافرمانی کرده و عصبانی است:

- تا حد امکان توجهتان را به رفتار های نا خوشایندش کم کنید.

- یک استراتژی ثابت برای مقابله با این نوع رفتار ها داشته باشید.

- از بحث کردن یا تماس چشمی زیاد دوری کنید.

- آرام اما محکم باشید.

- در نظر داشته باشید که فرزندتان همواره در حال تلاش برای آزار شما نیست. آن ها تنها دارند به گونه ای عمل می کنند که ذهن ناخودآگاهشان، که توسط رفتار های شما آموزش دیده، بهشان می گوید.

- از اشتباهات کوچک چشم پوشی کنید. تنها به بدترین رفتار ها، واکنش از قبل تعیین شده تان را نشان دهید. می توانید پس از آن که کودکتان توانست بر رفتار های پر دردسرش غلبه کند، به رفتار های آزار دهنده ی جزئی تر بپردازید.

- در نهایت برای کار های مثبتی که می کنند به آن ها کلی توجه مثبت نشان دهید. برای مثال، هنگامی که به کاری که از آن ها خواستید عمل می کنند یا با خواهر و برادرشان به آرامی بازی می کنند یا به موقع برای مدرسه آماده می شوند، آن ها را تشویق کنید. این کار بسیار اهمیت دارد. مخصوصا اگر سعی دارید تا عادت بد نیاز به توجه منفی را از سرشان بیاندازید.

- علاوه بر تعریف های کلامی یا لمسی، می توانید سیستمی مناسب به سن فرزندتان برای تشویق وی داشته باشید. برای مثال با فرزندتان به فعالیت های جذاب مانند کارت یا توپ بازی بپردازید.

با تاکید و تداوم در انجام این استراتژی های کوچک،‌ می توانید اعتماد به نفس کودکتان را افزایش داده و رابطه ی خود و فرزندتان را بهبود بخشید.

منبع: سرسره