چگونه با فرزندانمان رفتار کنیم؟

روزنامه اطلاعات: هیچ پدر و مادری نیست که صبح از خواب برخیزد و بگوید که «امروز می‌خواهم زندگی فرزندم را تباه کنم». هیچ مادری نیست که به خود بگوید «من امروز می‌خواهم فریاد بکشم و فرزند خودم را تحقیر کنم» برعکس، اغلب مادران هر روز صبح تصمیم می‌گیرند که روز آرامی داشته باشند و فرزندان آنها احساس امنیت کنند. در اینجا به واکنش‌هایی که والدین در یک روز به کودک خود نشان می‌دهند پرداخته شده است. صبح به خیر

یک بچه مدرسه‌ای را نباید هر روز مادرش از خواب بیدار کند. بچه از مادری که او را از خواب شیرین بیرون می‌کشد و از صدای او که می‌گوید: «بلند شو، دیر شده» بیزار است. برای هر دو طرف بهتر است که بچه با صدای زنگ ساعت بیدار شود تا با صدای مادر. کودکی را که نمی‌تواند صبح زود با قیافه بشاش از خواب بیدار شود، نباید تنبل و بداخلاق نامید به جای اینکه با این بچه‌ها وارد جنگ شوید بهتر است اجازه دهید ۱۰ دقیقه بیشتر بخوابند و برای جبران، ۱۰ دقیقه ساعت را جلوتر کوک کنید. صحبت‌ها هم باید نشانگر هم دردی و درک باشد نه خشم و اهانت مثلاً بگوییم: «چقدر لذت دارد که آدم توی رختخواب بماند و خواب‌های شیرین ببیند. ۵ دقیقه دیگر هم لذت ببر» این جملات صبح را شیرین تر می‌کند. برعکس جملاتی مثل «بلند شو تنبل» جوی سرد و طوفانی را فراهم می‌آورد. البته باید به این نکته دقت داشت که جملاتی مثل: «تو چرا هنوز توی رختخوابی؟ آیا مریض هستی؟ و ...» هم به کودک تفهیم می‌کند اگر می‌خواهد مراقبت و محبت ببیند، باید مریض باشد .



صبحانه

صبحانه موقع خوبی نیست تا به کودک‌مان درس اخلاق و ادب بدهیم. بلکه موقع مناسبی است که کودک بفهمد خانه محیطی است شاد با غذاهایی خوب و دلچسب .



پوشاک

اکثر والدین هر روز بر سر بستن بند کفش کودک یک جنگ روزانه برپا می‌کنند. بهتر آن است که برای کودک کفش بدون بند بخریم یا این که بدون هیچ جنگی بند کفش او را ببندیم و مطمئن شویم که کودک به زودی بستن بند کفش خود را خواهد آموخت. به بچه‌ها نباید مثل آقا کوچولو و خانم کوچولو لباس پوشاند .

لباس آنها نباید مثل لباس بزرگترها فقط در‌اندازه‌های کوچک‌تر باشد. آنها بچه‌اند و لباس بچه گانه باید راحت باشد. نباید خیلی نگران تمیز نگه داشتن لباس آنها بود. آزادی کودک برای دویدن، توپ بازی و پریدن باید به مرتب نگه داشتن لباس ارجح باشد .

یک دوجین تی شرت ارزان قیمت که احتیاج به اتو هم ندارد، در سلامت روان مادر و کودک بسیار موثر است .



رفتن به مدرسه

می‌توان انتظار داشت که صبح‌ها کودک به علت عجله، برخی وسایل خود را جا بگذارد .

در این حال گفتن به فرض «عینکت اینجاست» به کودک بسیار مفیدتر از این است که بگوییم «اگه کله ات به گردنت نچسبیده بود. حتماً آن را هم جا می‌گذاشتی ». یا گفتن عبارت «ساعت ۱۲ می‌بینمت» بسیار آموزنده‌تر از این است که بگوییم « بعد از مدرسه در خیابان ول نگرد و فوراً به خانه برگرد .»



بازگشت از مدرسه

بهتر است هنگام بازگشت کودک، مادر در خانه باشد و از او استقبال کند. اگر مادر نمی‌تواند در خانه باشد، گذاشتن نوشته‌ای که در آن کودک متوجه شود مادر کجا رفته بسیار مفید است. مادر می‌تواند به جای سوالات با پاسخ مشخص مانند « مدرسه چطور بود؟» یا «امروز چه کار کردی؟» سوال‌هایی مطرح کند که نشانگر درک درست از مشکلات مدرسه رفتن است مثل «به نظر می‌رسد روز سختی داشتی؟ ».



بازگشت پدر

وقتی پدر از محل کار به منزل می‌آید، برای مدت کوتاهی به آرامش نیاز دارد. تا خود را از مسائل دنیای کار دور کند. کودکان از زمان طفولیت باید این موضوع را بیاموزند .



انجام دادن تکالیف

برخورد والدین با مساله تکالیف مدرسه باید از کلاس اول طوری باشد که این مساله صرفاً مربوط به کودک و معلم اوست .

والدین نباید به خاطر تکالیف شب مرتب به کودک نق بزنند و هر شب این تکالیف را بررسی کنند. وقتی والدین این مسئولیت انجام تکالیف را برعهده بگیرند، کودک هم به سادگی این تکالیف را به آنها واگذار می‌کند و والدین هیچ گاه از این مسئولیت رهایی نمی‌یابند و حتی تکالیف مدرسه ممکن است تبدیل به سلاحی شود که کودک با آن از والدین انتقام می‌گیرد. بزرگترین ارزش تکالیف در این است که کودک عادت کند به تنهایی کاری را انجام دهد. بعضی کودکان دوست دارند هنگام انجام تکالیف نزدیک یکی از والدین باشند. لذا می‌توان به آنها اجازه استفاده از میز آشپزخانه یا ناهارخوری را داد. بعضی اوقات کودکان وقتی درس می‌خوانند سر خود را می‌خارانند یا ته مداد را می‌جوند، تذکرات ما فقط فکر آنها را خراب می‌کند .



پول تو جیبی

در خانواده‌های امروزی والدین دادن پول تو جیبی را مانند غذا و لباس ضروری می‌دانند. ولی باید توجه داشت پول تو جیبی وسیله‌ای است آموزشی با هدف معین، یعنی پیدا کردن تجربه در استفاده از پول با حس انتخاب خود و قبول مسئولیت. بنابراین دخالت زیاد در چگونه خرج کردن پول باعث می‌شود هدف اصلی این کار از بین برود. تنها کاری که ما باید انجام دهیم این است که مشخص کنیم این پول چه مخارجی را در بربگیرد. هرچه کودک بزرگتر شود، میزان پول و مسئولیت‌های وابسته به آن هم افزایش می‌یابد .

استفاده غلط از مقرری دور از انتظار نیست. اگر کودک به دفعات ولخرجی کرده و تمام پول خود را خرج کرده، بهتر است مقرری او را در طی چند قسط در اختیار او قرار دهیم. هرگز نباید از مقرری به عنوان ابزاری برای اطاعت و پیشرفت کودک استفاده کرد .



تماشای تلویزیون

تمام کودکان علاقه دارند دنیای پیرامون خود را بشناسند. تلویزیون فرصتی برای آنها فراهم می‌کند تا دانش خود درباره جهان را افزایش دهند. با توجه به تاثیری که تلویزیون روی کودک دارد، والدین نباید از برنامه‌ریزی کردن برای تماشای تلویزیون احساس خجالت کنند .

چرا که والدین دوست ندارند دزدها و جنایتکاران از طریق تلویزیون وارد منزل آنها شده و بر کودکان آنها تاثیر بگذارند .



کارهای خانه

جلب همکاری کودکان در تمیز کردن خانه، تقریباً ناممکن است اما یکی از مهمترین وظایفی است که باید آموخته شود. برای تفهیم ضرورت انجام این کار از فریاد و کتک خودداری کنید. زورگویی چیزی به دانش کودک اضافه نخواهد کرد. سعی کنید فرزندتان وظایفی را که در خانه دارد درک کند. بنابراین درخواست خود را واضح بیان کنید .

کودک خود را به خاطر مرتب کردن و کمک کردن تحسین کنید. این کار نباید فقط لفظی باشد بلکه او را د ر آغوش بگیرید و در حضور دیگران ببوسید .



دوستان و همبازی‌ها

ما با آزادی انتخاب دوستان موافق هستیم. اما خیلی اوقات فرزندان ما با دوستانی معاشرت دارند که ما دوست نداریم. دوستان باید اثر مفید و تصحیح کننده‌ای بر هم داشته باشند .

بعضی روابط هم باید نهی شود. به هر علتی که از دوست فرزندتان خوشتان نمی‌آید، یک نکته را باید در نظر داشته باشید که رفاقت مثل عشق و عاشقی از آن مقوله‌هایی است که هر چه صریح تر جلویش را بگیرید، تندتر و آتشی تر می‌شود. بهترین کار حفظ خونسردی است .

کودکان به همه نوع رفیقی نیاز دارند. مطمئن باشید رفیقی که با اصول تربیتی آنها مطابقت نداشته باشد را به مرور کنار خواهند گذاشت .