با کودکان بازیگوش چگونه رفتار کنیم؟

شهرزاد: زمان که به کودک اجازه می‌دهیم مهارت‌های جدیدی را بیاموزد و به شیوه زندگی تازه‌ای قدم بگذارد با مشکلات جدیدی نیز رو به رو خواهیم شد زیرا کسب مهارت‌های جدید با دشواری‌های مخصوص به خود همراه است. در این گروه سنی کودکان نمی‌توانند سرعت عمل داشته باشند. زمان بندی و تنظیم یک برنامه روزانه فشرده برای آنان مفهومی نخواهد داشت. بازیگوشی کودکان راهی غیر مستقیم است برای جلب توجه والدین، یاری خواستن از آنان و تقاضای محبت بیشتر.

اگر فرزند شما تقاضای کمک می‌کند بهتر است به جای این که او را وادار کنید که کارش را انجام دهد به او کمک کنید، اما مراقب باشید! آیا او به کمک شما نیاز دارد؟ به طور مثال اگر فرزند چهار تا شش ساله شما برای بستن بند کفش خود از شما کمک می‌خواهد به او کمک کنید، اما اگر روی صندلی نشسته و از شما می‌خواهد که کفش او را برایش ببرید تا بپوشد، تسلیم نشوید، حتی اگر وضعیت را بدتر کند. زیرا در مدت کوتاهی او به کودکی تنبل و وابسته به شما تبدیل خواهد شد.

راه حل دیگری که برای حل مسئله بازیگوشی کودکان مطرح می‌شود این است که وقت بیشتری در اختیارشان بگذارید تا کارهای روزانه را به موقع انجام دهند. اگر لازم است می‌توانید یک جدول مصور تهیه کنید. تصاویری از کارهایی که از صبح تا شب باید انجام دهد تهیه کنید. مثل لباس پوشیدن، غذا خوردن، مسواک زدن، کتاب خواندن و ... و روی یک پوستر بزرگ بچسبانید. می‌توانید از فرزند خود عکس بگیرید و آن‌ها را در جدول مصور بچسبانید. در یک طرف جدول عکس ماه و ستاره بچسبانید که شب را نشان بدهد و در طرف دیگر عکس خورشید را بچسبانید تا نشان دهنده صبح و کارهای ویژه آن باشد.

روزهای اول که کودک به جدول نگاه می‌کند ممکن است کمی گیج شود، اما به تدریج با مسئولیت‌های خود آشنا خواهد شد. می‌توانید شب قبل لباس‌های او را مرتب کنید. در این مرحله باز هم بر تحسین کردن و جایزه دادن تأکید می‌کنیم. بداخلاقی و ترشرویی والدین تأثیر خوبی نخواهد گذاشت.

مهمترین نکته‌ای که والدین باید به آن توجه کنند این است که انجام کارهای روزانه و مسئولیت‌های جزئی، بخش اصلی زندگی یک کودک چهار تا شش ساله را تشکیل نمی‌دهند بلکه بازی کردن، جالب توجه‌ترین بخش زندگی او به شمار می رود.

او از بازی کردن با کودکان دیگر و با کسانی که به چیزهایی نیاز دارند که او نیاز دارد و چیزهایی را دوست می دارند که او دوست دارد لذت می برد. بازی کردن با کودکان دیگر در این سن بسیار با اهمیت است.

همیشه به خاطر داشته باشید که کودک به خودی خود از احساسات همسن و سال‌های خود اطلاعی ندارد، نیاز به همکاری و همدردی و کمک به آنان را درک نمی کند. او باید این نوع مهارت‌ها را از بزرگترها بیاموزد. مهارت‌هایی که به او کمک می‌کند تا به یک موجود اجتماعی تبدیل شود. در این بخش هم تشویق و تحسین کودک راه مناسبی برای آموزش مهارت‌هاست. کودک نیاز به راهنمایی‌های شما و تمرین بیشتر دارد.

همکاری کردن با دیگران، رعایت نوبت در بازی‌ها و رفتار عادلانه داشتن و حفظ آرامش مهارت هایی هستند که باید یاد گرفت و تنها یک اشاره کوچک شما کافی است ولی باید صبر کنید و تمرین داشته باشید تا به نتایج مطلوب برسید. تا سن پنج سالگی کودکان می‌توانند مهارت‌های پایه را برای بازی‌های کودکانه یاد بگیرند به ویژه آنان که از سال‌های قبل با بچه‌های هم سن و سال خود بازی می‌کردند. در هر صورت همه آموزش‌ها نیاز به فرصت کافی دارند.

بیشتر والدین امروزه احساسات خود را مانند اضطراب داشتن، نگران بودن، عجله داشتن و ... در رفتار با کودکان خود منعکس می سازند. بیشتر والدین توقع دارند که فرزندانشان پیش از آن‌که آمادگی کافی را کسب کند فرد مسئولی باشند .

از فرزندانشان می‌خواهند که خوش اخلاق و مؤدب باشند، با بچه های دیگر مشغول بازی شوند، همکاری داشته باشند، مفید باشند، سریع راه بروند، سریع صحبت کنند و بالاخره به سرعت رشد کنند و بزرگ شوند.

در حالی که کسب همه مهارت‌های فوق نیاز به فرصت کافی دارند. دانشمندان معتقدند که بزرگ شدن فرآیندی آرام‌تر و پربارتر از آن چیزی است که واقعاً هست. بهتر است که فشارها را از روی فرزندانمان برداریم و به آن‌ها فرصت کافی بدهیم تا بتوانند به آرامی و با کاردانی در مراحل رشد خود قدم بردارند.