کنترل عصبانیت در کودکان، صبور باشید

در مورد پسر شما قضاوت مشکل است. می‌توانید قبل از شروع مدارس با یک متخصص یا گفتار درمانگر مشورت کنید و او را تحت نظر قرار دهید تا در املانویسی دچار مشکل نشود.

۲-پسر یک سال و ۴ ماهه‌ای دارم که حدود ۲ هفته است ناخودآگاه انگشت شستش را به دهان می‌برد و سعی در کندن ناخنش دارد.

هر قدر که سعی می‌کنم از کارش جلوگیری کنم موفق نمی‌شوم. خواهش می‌کنم مرا راهنمایی کنید. می‌ترسم به این کار ادامه دهد و عادت به جویدن ناخن پیدا کند.

قبل از هرچیز باید بدانم فرزند دلبند شما شیر می‌خورد یا شیشه یا پستانک؟ یا از شیر گرفته شده؟.... دندان درآورده (چندتا)؟... صحبت می‌کند یا خیر؟... شما شاغلید یا خیر؟... بکن نکن (یادعوا) زیاد می‌کنید یا خیر؟.... پاسخ به هر کدام از این سوالات می‌تواند دلیل عصبی شدن پسرتان باشد.

برای جلوگیری از عادت ناخن جویدن می‌توانید فعلا از داروخانه‌ها لاک تلخ تهیه کنید، ولی برای پیشگیری از مشکلات بعدی توصیه می‌کنم حتما با روان‌شناس کودک مشورت کنید.

۳- دختر 2 سال و 3 ماهه‌ای دارم که بیشتر اوقات وسایل را در هر شرایط ناراحتی وشادی پرتاب می‌کند! مثلا از ماشین عینک آفتابی مامانش را بیرون انداخت و خیلی چیزهای دیگر را هم به همین ترتیب. راهنمایی‌ام کنید.

معمولا از ۳ سالگی لجبازی یا منفی کاری کودکان آغاز می‌شود که به شیوه‌های گوناگون آن را نشان می‌دهند، مثل پرت کردن اشیا، ناسزا گفتن، زدن اطرافیان و.... اینگونه رفتار‌ها یا به معنی جلب توجه و ابراز وجود است یا یک رفتار تقلیدی است که از کسی آموخته و به این وسیله شما را عصبانی می‌کند.

در هر صورت برایش توضیح دهید که این کار اشتباه است و متناسب با خسارتی که وارد می‌کند، باید پاسخگو باشد. این به معنی تنبیه کلامی یا بدنی نیست بلکه به معانی محرومیت از تشویق است، مثلا‌‌ همان زمان ماشین را متوقف کنید و اگر به مهمانی، پارک یا خرید می‌رفتید برگردید تا رفتار بدش خاموش شود.

بعد از چند بار تکرار این شیوه محرومیت اینگونه رفتار‌ها خاموش می‌شود ولی لازم است برای راهنمایی بیشتر در موقعیت‌های مشابه از یک روان‌شناس کودک مشورت بگیرید.

۴-دختر ۴ ساله‌اى دارم. همسرم او را جورى بار آورده که خیلى به مادربزرگش وابسته است. جورى که اگر یک ماه هم من را نبیند اصلا سراغ من را هم نمى‌گیرد. با این‌که رفتار خوبى با او دارم. چه کار کنم که کمى هم دلش براى من تنگ شود.

وابستگی کودکان در این سنین بیشتر به افرادی است که نیازهای آن‌ها را (از قبیل نیازهای عاطفی یا مادی، مراقبت‌های قبل و بعد از بیماری و...) به موقع و به جا برآورده می‌کنند.

د ر حقیقت وقت بیشتری برای‌شان صرف می‌کنند. احتمالا دختر شما مادربزرگ مهربانی دارد که برایش قصه می‌گوید یا حتی شب‌ها در کنارش می‌خوابد که او سراغ شما را هم نمی‌گیرد. قطعا اگر وقت بیشتری در کنارش باشید این مشکل حل خواهد شد.

۵- یک دختر ۳ سال و نیمه دارم که به شدت از حمام می‌ترسد و به هیچ وجه حاضر نیست حمام برود. همیشه به زور او را به حموم می‌بریم و کلی جیغ و داد و گریه می‌کند. از 6 ماهگی به بعد اینجوری شد. چکارکنم بتوانم او را حمام ببرم؟

احتمالا عاملی در حمام باعث ترسش شده و این ترس تاکنون ادامه پیدا کرده که با قشقرق راه انداختن یعنی جیغ و داد و گریه می‌خواهد از حمام رفتن سر باز زند.

بهتر است شما در ابتدا محیط حمام را برایش جذاب کنید مثل آب بازی یا استخر رفتن و بعد از حمام حتما تشویقش کنید تا حمام رفتن برایش جذاب شود و حکم بازی‌های کودکانه را پیدا کند، به طوری که خودش درخواست کند که به حمام برود، سپس به تدریج از تشویق‌ها کم کنید و به داد و فریادش توجه نکنید.

یعنی جایی که بهداشتش به خطر می‌افتد با قاطعیت حمامش کنید تا این رفتار قشقرق راه انداختن نیز به تدریج خاموش شود و دختر عزیزتان به ترس از حمام غلبه کند.

۶-دختر ۴ ساله و نیمه‌ من مانند بچه صحبت می‌کند و وقتی از او تعریف می‌کنیم حرکاتی انجام می‌دهد که دوست ندارم. هنوز هم دست در دهانش می‌کند و پدرش برای هر کاری به او تذکر می‌دهد. باید چگونه با او رفتار کنیم چون دختر بسیار حساسی است و سر کوچک‌ترین مسئله گریه می‌کند.

به نظر می‌رسد دختر شما رفتارهایی انجام می‌دهد که متناسب با سنش نیست و می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد، از قبیل: لوس بودن، اضطراب داشتن (به هر دلیلی)، وسواس و دقت زیاد هر یک از والدین، تولد فرزند جدید یا تنها بودن بیش از حد، افسردگی و... که برای پیدا کردن هر کدام از این دلایل و راهنمایی شما به اطلاعات بیشتری نیاز دارم و توصیه می‌کنم با مشاور خانواده مشورت کنید.

۷-پسر ۲۰ ماهه‌ای دارم که بدون دلیل و گاهی برای ابراز علاقه برادر ۷ساله خود را می‌زند که این باعث تنفر در پسر بزرگم شده و او نیز به شدت به حسابش می‌رسد و من به ناچار باید برخورد شدیدی با هر دوی آن‌ها داشته باشم باید چه راهی را در پیش بگیرم.

متاسفانه پسرکوچک شما این رفتار را به صورت تقلیدی آموخته است و برای ابراز علاقه برادرش را می‌زند، ولی با رفتار خشن‌تری از طرف برادرش و شما روبه‌رو می‌شود و این چرخه معیوب همین‌طور ادامه پیدا می‌کند.

پس ابتدا خودتان خشونت وتنبیه بدنی را برای هردو فرزند دلبندتان کنار بگذارید تا بهترین الگو برای آن‌ها باشید، چرا که برخورد شدید و تنبیه بدنی نه تنها سودمند نیست، بلکه نتیجه عکس دارد و این شما هستید که در حال حاضر کاملا آن را تجربه می‌کنید.

توصیه می‌کنم برای حفظ بیشتر آرامش‌تان از کسی کمک بگیرد تا وقت داشته باشید با هر دوی آن‌ها بازی کنید و بدون خشونت در کنارشان بمانید تا این رفتار در آن‌ها نیز خاموش شود.