ژنتیک برای کودکان، چه تاثیری بر رشدشان دارد؟

در حالی که بیشتر افراد تمایل دارند بلوک های ساختاری، اساسی یکسان داشته باشند ، این اجزاء را می توان به صورت نامحدودی در کنار هم قرار داد. شخصیت کلی خود را در نظر بگیرید. چه میزان از بدن شما که امروز هستید با توجه به پیشینه ژنتیکی شما شکل گرفته و نتیجه زندگی شما از تجربیات تان چقدر است؟
صدها سال فیلسوفان و روانشناسان در پی یافتن پاسخ این سوال هستند. و غالباً از آن به عنوان ماهیت در مقابل بحث پرورش صحبت می شود. امروزه، اکثر محققان قبول دارند که رشد کودک مستلزم تعامل پیچیده ای از طبیعت و تغذیه است. اگرچه برخی از جنبه های توسعه ممکن است به شدت تحت تأثیر زیست شناسی باشد، اما تأثیرات زیست محیطی نیز نقش مهمی در این زمینه دارند. به عنوان مثال، زمان شروع بلوغ تا حد زیادی نتیجه وراثت است اما عوامل محیطی مانند تغذیه نیز می توانند تأثیرگذار باشند. از اولین لحظه های زندگی، بین وراثت و محیط تعامل برقرارمیشود. تا چگونه فرزندانی متولد شوند. در حالی که دستورالعمل های ژنتیکی که فرزندان از والدین خود به ارث می برند، نقشه راه را برای توسعه تعیین می کنند، محیط می تواند بر نحوه بیان، شکل یا رویداد تأثیر بگذارد. تعامل پیچیده طبیعت و تغذیه فقط درمقاطع زمانی مشخص رخ نمی دهد. بلکه پایدار و همیشگی است.
اولین مراحل رشد در همان آغاز رشد، سلول تولید مثل مرد یا اسپرم، به غشای محافظ خارجی سلول تولید مثل زن یا تخمک نفوذ میکند. اسپرم و تخمک هر یک حاوی کروموزوم هایی هستند که به عنوان یک طرح برای زندگی انسان عمل می کنند. ژنهای موجود در این کروموزومها از یک ساختار شیمیایی موسوم به DNA (اسید دیوکسیریبونوکلئیک) تشکیل شده است که حاوی کد ژنتیکی یا دستورالعملهایی است که تمام زندگی یک شخص را تشکیل می دهد. به غیر از اسپرم و تخمدان، تمام سلول های بدن حاوی ۴۶ کروموزوم هستند. همانطور که ممکن است حدس بزنید، اسپرم و تخمدان هر کدام فقط حاوی ۲۳ کروموزوم هستند. این تضمین می کند که وقتی دو سلول به هم برخورد می کنند. ارگانیسم جدید حاصل ۴۶ کروموزوم صحیح است. بنابراین دستورالعمل های ژنتیکی منتقل شده از هر دو والدین بر رشد کودک و صفات مورد نظرشان تأثیر می گذارد.
چگونگی تاثیر محیط بر بیان ژن در ابتدا برای درک موضوع، باید بین وراثت ژنتیکی کودک بیان واقعی ژن ها تمییز قائل شویم. ژنوتیپ به کلیه ژنهایی که یک شخص به ارث برده است اشاره دارد. فنوتیپی نحوه بیان این ژن ها است. فنوتیپ می تواند شامل خصوصیات جسمی مانند قد و رنگ یا چشم و همچنین صفات غیرفیزیکی مانند کمرویی و برونگرایی باشد. در حالی که ژنوتیپ یک طرح برای رشد کودکان میباشد، نحوه قرارگیری این بلوک های ساختمانی، نحوه بیان این ژن ها را تعیین می کند. در واقع مانند ساخت یک خانه به نظر می‌رسد. همین طرح می تواند منجر به طیف وسیعی از خانه های مختلف شود که کاملاً مشابه به نظر می رسند اما بر اساس انتخاب مواد و رنگ مورد استفاده، در ساخت و ساز تفاوت های مهمی دارند.
عواملی که دربیان ژن ها تاثیر گذارند اینکه یک ژن بیان شود یا خیر، تعامل ژن با ژنهای دیگر و تعامل مداوم بین ژنوتیپ و محیط بستگی دارد.
فعل و انفعالات ژنتیکی ژنها گاهی می توانند حاوی اطلاعات متناقضی باشند و در بیشتر موارد، یک ژن در نبرد برای تسلط برنده خواهد شد. برخی از ژن ها به روش افزودنی عمل می کنند. به عنوان مثال، اگر یکی از والدین کودک بلند قد و دیگری کوتاه قد باشد، کودک ممکن است با اختلاف میانگین دارای قدی متوسط شود. در موارد دیگر، برخی ژنها از یک الگوی مغلوب پیروی می کنند. رنگ چشم یکی از نمونه های ژن مغلوب است. ژن چشمهای قهوه ای غالب است و ژن چشمهای آبی رو به زوال است. بنابر این چنین خانواده ای کودک چشم قهوه ای خواهند داشت.
فعل وانفعالات ژن و محیط محیطی که کودک زمانی که در رحم مادر است ، در معرض آن قرار میگیرد در تمام طول زندگی اومی تواند بر نحوه بیان ژن تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض داروهای مضر هنگامی که کودک دررحم مادر است، می تواند تأثیر چشمگیری در رشد بعدی کودک داشته باشد. قد نمونه مثبتی از یک ویژگی ژنتیکی است که می تواند تحت تأثیر عوامل محیطی باشد.
ناهنجاری های ژنتیکی دستورالعملهای ژنتیکی غیرقابل نفوذ نیستند و می توانند در بعضی مواقع از بین بروند. بعضی اوقات با ایجاد اسپرم یا تخمک، ممکن است تعداد کروموزومها به طور یکنواخت تقسیم شود و باعث شود ارگانیسم، بیش از 23 کروموزوم معمولی داشته باشد. هنگامی که یکی از این سلول های غیر طبیعی به یک سلول عادی می پیوندد، زایگوت حاصل از آن تعدادی کروموزوم های ناهموار خواهد داشت.
محققان نشان می دهند که تقریبا نیمی از تمام زایگوتهایی که تشکیل می شوند بیش از ۲۳ کروموزوم دارند، اما بیشتر اینها به طور خودجوش سقط می شوند و هرگز در یک نوزاد، تمام مدت رشد نمی کنند.در بعضی موارد، نوزادان با تعداد غیرطبیعی کروموزوم به دنیا می آیند. در هر حالت، نتیجه نوعی سندرم است که مجموعه ای از ویژگی های متمایز را دارد. از آنچه گفته شد، واضح است که ژنتیک تأثیر زیادی در چگونگی رشد کودک دارد. با این حال، به یاد داشته باشید که ژنتیک فقط یک قطعه از معمای پیچیده ای است که زندگی کودک را تشکیل می دهد. متغیرهای محیطی از جمله فرزندپروری، فرهنگ، آموزش و روابط اجتماعی نیز نقش اساسی دارند.