برنامه کودک پلنگ صورتی، تاریخچه‌اش را بدانید

روزنامه جام جم: مجموعه «پلنگ صورتی» یکی از کارتون های پرطرفدار شبکه پویا است. این مجموعه اولین بار در دهه ۶۰ میلادی توسط یک کمدین انگلیسی تولید شد.

اگر چه پیترسلرز با آن بارانی سفیدرنگ مسخره خود جان تازه ای به شخصیت «پلنگ صورتی» در دنیای سینما داد و در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی در مجموعه فیلم دنباله دار پلنگ صورتی در نقش بازرس کلوزو ایفای نقش کرده ولی شهرت پلنگ لاغر و قدبلند صورتی کارتونی تلویزیونی پلنگ صورتی بسیار بیشتر از این کمدین کهنه کار انگلیسی است.

از بلیک ادواردز، کمدی ساز معروف سینما به عنوان پدر معنوی سینمایی پلنگ صورتی اسم می برند، زیرا وی کارگردان تعداد زیادی (موفق، پرفروش و منتقدپسند) از فیلم های سینمایی پلنگ صورتی است. ولی شاید کمتر کسی از بین تماشاگران تلویزیون، نام خالقان اصلی مجموعه کمدی و انیمیشن پلنگ صورتی را بداند یا به خاطر داشته باشد.

برای تماشاگران رسانه تلویزیون آنچه از کلیت این مجموعه به یاد آورده می شود، چهره خمار و نگاه احمقانه و سراسر پرسش پلنگ صورتی است که در هر اپیزود آن یکسری دسته گل بانمک به آب می دهد. شاید خود خالقان این مجموعه کلاسیک و پربیننده تلویزیونی هم ترجیح بدهند تماشاگران تلویزیونی چهره پلنگ صورتی را به یاد داشته باشند تا نام فیلم هایی را که براساس این شخصیت ساخته شده است.

مجموعه تلویزیونی ـ انیمیشنی پلنگ صورتی اولین بار در دهه ۶۰ میلادی تولید شد و به روی آنتن رفت و خیلی سریع تبدیل به یکی از محبوب ترین و پربیننده ترین کارهای تلویزیونی شد. استقبال تماشاگران از بازیگوشی های خنده دار پلنگ صورتی کارتونی به قدری بالا بود که منتقدان تلویزیونی بسرعت به آن لقب یک اثرانیمیشن کلاسیک تلویزیونی دادند.

تهیه کننده این مجموعه واحد تلویزیونی کمپانی متروگلدوین مایر (ام جی ام) بود که تولید آن را به درخواست و اصرار دیوید اچ دپاتیه در دستور کار قرار داد. دپاتیه و فریتس فرلنگ، دو خالق اصلی مجموعه انیمیشنی پلنگ صورتی هستند. مسئولان کمپانی ام جی ام در آن زمان بر این باور بودند کسی از بین بینندگان کودک و نوجوان تلویزیونی، از یک شخصیت کارتونی و ماجراجویی های وی استقبال نخواهد کرد. به همین دلیل، زمانی که پخش مجموعه با استقبال بالای عموم تماشاگران ـ نه فقط کودکان و نوجوانان که همچنین تماشاگران بزرگسال ـ روبه رو شد، مسئولان این کمپانی تعجب و شگفتی خود را از این استقبال پنهان نکردند.

هنری ماچینی آهنگساز هم آهنگ ویژه ای برای متن این مجموعه تصنیف کرد که خیلی زود شهرت جهانی پیدا کرد و ورد زبان عموم مردم و تماشاگران شد.

تهیه کننده مجموعه کارتونی پلنگ صورتی واحد تلویزیونی کمپانی متروگلدوین مایر (ام جی ام) بود که تولید آن را به درخواست و اصرار دیوید اچ دپاتیه در دستور کار قرار داد. دپاتیه و فریتس فرلنگ، دو خالق اصلی مجموعه انیمیشنی پلنگ صورتی هستند که منتقدان تلویزیونی بسرعت به آن لقب یک اثر کلاسیک تلویزیونی دادند

اولین اپیزود پلنگ صورتی، ششم سپتامبر ۱۹۶۹ به روی آنتن رفت و تماشاگران تلویزیون، موجود بدقواره ای را در نقش اصلی قصه دیدند که حتی طریقه درست راه رفتن را نیز نمی دانست! این حیوان صورتی رنگ در خونسردی کامل و بدون این که حالت چهره اش در موقعیت های گوناگون تغییر کند، دست به کارهایی ابلهانه می زندکه باعث خنده می شود.

این پلنگ خونسرد هیچ تلاشی نمی کند که کارهایش را درست انجام دهد و تضاد بین واقعیت موجود و اقدامات عجیب و غریب او، موقعیت های خنده دار و جذابی خلق می کند که تماشاگران را طرفدار اقدامات غیرقابل توجیه این شخصیت می کند. تولید و پخش این مجموعه انیمیشن تا سال ۱۹۷۹ (به مدت ۱۰ سال) ادامه پیدا کرد و در تمام این سال ها، شخصیت پلنگ صورتی به عنوان شخصیت اصلی با ماجراجویی های مختلف و متفاوتی دست و پنجه نرم کرد.

در تمام این مدت شروع مجموعه با یک صحنه زنده (و نه انیمیشن) بود که در دل آن، شخصیت کارتونی پلنگ صورتی از داخل یک ماشین واقعی پیاده شده و راهی ماجراجویی های تازه خود می شود. موفقیت این مجموعه به قدری بالا بود که برای اولین بار در تاریخ رسانه تلویزیون آمریکا، دو شبکه تلویزیونی اقدام به پخش آن کردند.

اولین اپیزود پلنگ صورتی که به روی آنتن رفت، شخصیت بازرس را نشان می دهد که به واسطه ورود پلنگ صورتی، به صورت ساندویچ شده درمی آید. در اولین اپیزودهای مجموعه، پلنگ صورتی و بازرس دو شخصیت مستقل بودند که هریک ماجراجویی های خاص خود را به صورت مستقل و مجزا داشتند، اما بتدریج این دو شخصیت وارد دنیای یکدیگر شده و در ارتباط باهم قرار گرفتند.

در تمام اپیزودهای ۳۰ دقیقه ای مجموعه، ماروین میلر به عنوان راوی ماجرا حضور داشت و بیرون از کادر دوربین به توصیف رویدادهای قصه می پرداخت. صحبت مستقیم و رودرروی او با پلنگ صورتی ـ و واکنش های این شخصیت به حرف های او ـ از جمله ابتکارات تازه ای بود که بسیار به مذاق تماشاگران خوش آمد. نوآوری دیگر این مجموعه، این بود که در لابه لای قصه های پلنگ صورتی و بازرس، قطعات کوتاهی گنجانده شد که اختصاص به شخصیت های جدید و مستقل داشت. شخصیت هایی مثل مورچه خوار هم به واسطه مجموعه پلنگ صورتی به چهره هایی محبوب و سرشناس درآمدند.

در سال ۱۹۷۶، زمان اپیزودهای مجموعه از نیم ساعت به ۹۰ دقیقه افزایش یافت و این مساله، حکایت از موفقیت کلان آن می کرد. این بار، بخش های زنده هم به انیمیشن اضافه شد. لنی شولتز، کمدین سرشناس تلویزیونی در قسمت زنده مجموعه، شوخی ها، نامه ها و دیدگاه های تماشاگران را با بیانی جذاب می خواند.

اما اضافه شدن بخش زنده به پلنگ صورتی با استقبال روبه رو نشد و مدتی بعد دوباره این مجموعه در سال ۱۹۷۷ به حال و هوای ۳۰ دقیقه ای و کاملا انیمیشنی خود برگشت. از همان ابتدای پخش پلنگ صورتی، پس از اقدامات خنده دار شخصیت های مختلف قصه صدای خنده دسته جمعی در فضا طنین انداز می شد. این اقدامی بود که در آن دوران بسیاری از مجموعه های کمدی و کودکانه تلویزیونی انجام می دادند، اما پلنگ صورتی آن را به شکل تازه ای به تماشاگران تلویزیونی ارائه کرد.

اپیزودهای مختلف پلنگ صورتی خیلی زود در اواخر دهه ۷۰ میلادی به صورت ویدئوهای پرطرفدار وارد بازار ویدئو شدند. رسانه تلویزیون بیشتر کشورهای جهان هم همزمان با پخش آن در شبکه های NBC و ABC اقدام به خرید و پخش آن کردند. این مجموعه از دهه ۸۰ تا امروز، بارها و بارها از شبکه های تلویزیونی کشورهای مختلف جهان به روی آنتن رفته و منتقدان تلویزیونی از آن به عنوان یک اثر ماندگار یاد می کنند.