علت شب ادراری در کودکان، سه سالگی
مبادا روزها “فرزند دلبندم” خطابش کنید و شب‌ها “احمق کودن” به او بگویید!
پرسش: دختری 3 سال ۶ ماه دارم که گاهی اوقات شب ادراری دارد چه کار کنیم؟
پاسخ: شب ادراری که به معنای ادرار کردن در خواب می باشد از جمله مشکلات اصلی اطفال به حساب می اید. . معمولاً این عمل به عمد نبوده و بخاطر تنبلی کودک نیست. یادگیری دستشوئی رفتن معمولاً در حوالی سن 4 سالگی رخ می دهد و این امر معمولاً با دوره ای از خیس کردن در طول روز یا شب دنبال می شود.
اگر خیس کردن رختخواب کماکان در سن 6 سالگی یا 7 سالگی رخ می دهد، باید حتماً با پزشک مشورت شود اگر خیس کردن در طول روز باشد و یا همراه با اختلالات روده ای باشد می تواند نشانگر یک مشکل جدی بوده و باید حتماً در این زمینه با پزشک مشورت نمود.
علل شب ادراری می تواند یکی از مسائل زیر باشد. زمانیکه مثانه پر و است کودک بیدار نشود. تولید مقادیر بیشتری ادرار در خواب در مقایسه با سایرین. داشتن مثانه ای که در مقایسه با سایر کودکان مقدار کمتری ادرار را در خود جای می دهد.
در اکثر موارد این اختلال یک مشکل ذهنی یا یادگیری نمی باشد و تنبیه کودک راه حل ان نیست و حتی ممکن است سبب مشکلات عاطفی نیز شود. در 5 سالگی ۱۵ درصد کودکان و در 6 سالگی ۱۰ درصد مبتلا به شب‌ادراری‌اند که ۶۰ درصد آن ها را نیز پسرها تشکیل می دهند.
اگر والدین کودک هر دو در زمان کودکی خود را خیس می کردند، شانس بروز این حالت در کودک ۷۰ درصد خواهد بود. و اگر یکی مبتلا بوده است شانس بروز ۴۰ درصد خواهد بود. دادن دارو به کودک کمتر از 6 سال یا 7 سال کار بیهوده و اشتباهی است. شب ادراری یک نوع بیماری نیست در نتیجه نیازی به دارو ندارد، اما اگر کودکتان از مرز 7 سالگی گذشت و باز هم دچار شب ادراری بود، توصیه می کنیم روش‌های دارویی را با مشاوره با پزشک به کار گیرید.
برای کودکانی که دچار مثانه ناقص هستند، داروهایی وجود دارد که در کامل شدن مثانه به انها کمک می کند، اما در مورد کودکانی که دچار مشکلات خوابند، درمان‌ها کاملاً رفتاری است. به هر حال درمان زمانی جواب می دهد که کودک، خود برای "مداوا شدن"، هیجان داشته باشد. وقتی خود او تصمیم گرفت باید بازی را شروع کنید!
به طور معمول شب ادراری در پی یک واقعه یا ناراحتی درونی حل نشده رخ می دهد. تولد یک خواهر یا برادر، طلاق، رفتن به مدرسه، اسباب کشی و… همگی از دلایل شب ادراری کودکانی هستند که تا مدت‌ها شب‌ها رختخوابشان تمیز بوده، ولی ناگهان همه چیز عوض می شود. متخصصان بیماری‌های کودکان، به این نوع شب ادراری، "شب ادراری ثانوی"می گویند.
برای یک مدت کوتاه شما می توانید از روش‌های کلاسیک استفاده کنید. برای مثال از ساعت ۱۸ به بعد به او نوشیدنی ندهید. فرمول همیشگی "دستشویی ، مسواک، بوس، لالا" را به او یاداوری کنید.
به او یاد دهید که باید در طول شب دستشویی‌اش را نگه دارد، نه اینکه او را تهدید به تنبیه کردن کنید و نه تحقیرش کنید.
شما باید حس مسئولیت را به او القا کنید. باید کاری کنید که این موضوع نه تنها دغدغه ذهنی شما، بلکه دغدغه ذهنی او شود. یک چراغ خواب روشن کنید تا او شب‌ها بدون ترس بتواند به دستشویی برود و شما را بیدار نکند.
روی یک تقویم، شب‌هایی را که دچار شب ادراری شده و شب‌هایی را که تمیز بوده با خود او علامت بزنید و او را تشویق کنید که این موضوع را خود حل کند. مبادا روزها "فرزند دلبندم" خطابش کنید و شب‌ها "احمق کودن" به او بگویید!
شب ادراری معمولاً خود به خود برطرف می گردد. اما تا زمانی که وجود دارد می تواند برای کودکتان ناراحت کننده و شرم اور باشد بنابراین حمایت و تشویق در طول این دوره مهم است. اطمینان بخشیدن به کودک از اینکه شب ادراری بخش عادی ای از رشد و نمو است و برای همیشه ادامه ندارد فکر خوبی است. اگر به کودکتان بگویید اعضای دیگر خانواده هم در زمان بچگی با این موضوع روبرو بودند برای کودک ارامش بخش ممکن است باشد.
ممکن است بخواهید به کودکتان یاد اوری کنید که پیش از خواب به دستشویی برود بعضی والدین سعی می کنند نیمه شب کودکشان را بیدار کنند اما اکثر مواقع به شب ادراری ختم نمی شود.
وقتی کودکتان بیدار می شود در حالیکه ملحفه اش خیس است به کودک در عوض کردن ملحفه کمک کنید . توضیح دهید نیازی به تنبیه نیست اما بخشی از این دوره است. ممکن است حتی با دانستن اینکه کودک کمک کند احساس بهتری پیدا کند.
پاسخ: شب ادراری که به معنای ادرار کردن در خواب می باشد از جمله مشکلات اصلی اطفال به حساب می اید. . معمولاً این عمل به عمد نبوده و بخاطر تنبلی کودک نیست. یادگیری دستشوئی رفتن معمولاً در حوالی سن 4 سالگی رخ می دهد و این امر معمولاً با دوره ای از خیس کردن در طول روز یا شب دنبال می شود.
اگر خیس کردن رختخواب کماکان در سن 6 سالگی یا 7 سالگی رخ می دهد، باید حتماً با پزشک مشورت شود اگر خیس کردن در طول روز باشد و یا همراه با اختلالات روده ای باشد می تواند نشانگر یک مشکل جدی بوده و باید حتماً در این زمینه با پزشک مشورت نمود.
علل شب ادراری می تواند یکی از مسائل زیر باشد. زمانیکه مثانه پر و است کودک بیدار نشود. تولید مقادیر بیشتری ادرار در خواب در مقایسه با سایرین. داشتن مثانه ای که در مقایسه با سایر کودکان مقدار کمتری ادرار را در خود جای می دهد.
در اکثر موارد این اختلال یک مشکل ذهنی یا یادگیری نمی باشد و تنبیه کودک راه حل ان نیست و حتی ممکن است سبب مشکلات عاطفی نیز شود. در 5 سالگی ۱۵ درصد کودکان و در 6 سالگی ۱۰ درصد مبتلا به شب‌ادراری‌اند که ۶۰ درصد آن ها را نیز پسرها تشکیل می دهند.
اگر والدین کودک هر دو در زمان کودکی خود را خیس می کردند، شانس بروز این حالت در کودک ۷۰ درصد خواهد بود. و اگر یکی مبتلا بوده است شانس بروز ۴۰ درصد خواهد بود. دادن دارو به کودک کمتر از 6 سال یا 7 سال کار بیهوده و اشتباهی است. شب ادراری یک نوع بیماری نیست در نتیجه نیازی به دارو ندارد، اما اگر کودکتان از مرز 7 سالگی گذشت و باز هم دچار شب ادراری بود، توصیه می کنیم روش‌های دارویی را با مشاوره با پزشک به کار گیرید.
برای کودکانی که دچار مثانه ناقص هستند، داروهایی وجود دارد که در کامل شدن مثانه به انها کمک می کند، اما در مورد کودکانی که دچار مشکلات خوابند، درمان‌ها کاملاً رفتاری است. به هر حال درمان زمانی جواب می دهد که کودک، خود برای "مداوا شدن"، هیجان داشته باشد. وقتی خود او تصمیم گرفت باید بازی را شروع کنید!
به طور معمول شب ادراری در پی یک واقعه یا ناراحتی درونی حل نشده رخ می دهد. تولد یک خواهر یا برادر، طلاق، رفتن به مدرسه، اسباب کشی و… همگی از دلایل شب ادراری کودکانی هستند که تا مدت‌ها شب‌ها رختخوابشان تمیز بوده، ولی ناگهان همه چیز عوض می شود. متخصصان بیماری‌های کودکان، به این نوع شب ادراری، "شب ادراری ثانوی"می گویند.
برای یک مدت کوتاه شما می توانید از روش‌های کلاسیک استفاده کنید. برای مثال از ساعت ۱۸ به بعد به او نوشیدنی ندهید. فرمول همیشگی "دستشویی ، مسواک، بوس، لالا" را به او یاداوری کنید.
به او یاد دهید که باید در طول شب دستشویی‌اش را نگه دارد، نه اینکه او را تهدید به تنبیه کردن کنید و نه تحقیرش کنید.
شما باید حس مسئولیت را به او القا کنید. باید کاری کنید که این موضوع نه تنها دغدغه ذهنی شما، بلکه دغدغه ذهنی او شود. یک چراغ خواب روشن کنید تا او شب‌ها بدون ترس بتواند به دستشویی برود و شما را بیدار نکند.
روی یک تقویم، شب‌هایی را که دچار شب ادراری شده و شب‌هایی را که تمیز بوده با خود او علامت بزنید و او را تشویق کنید که این موضوع را خود حل کند. مبادا روزها "فرزند دلبندم" خطابش کنید و شب‌ها "احمق کودن" به او بگویید!
شب ادراری معمولاً خود به خود برطرف می گردد. اما تا زمانی که وجود دارد می تواند برای کودکتان ناراحت کننده و شرم اور باشد بنابراین حمایت و تشویق در طول این دوره مهم است. اطمینان بخشیدن به کودک از اینکه شب ادراری بخش عادی ای از رشد و نمو است و برای همیشه ادامه ندارد فکر خوبی است. اگر به کودکتان بگویید اعضای دیگر خانواده هم در زمان بچگی با این موضوع روبرو بودند برای کودک ارامش بخش ممکن است باشد.
ممکن است بخواهید به کودکتان یاد اوری کنید که پیش از خواب به دستشویی برود بعضی والدین سعی می کنند نیمه شب کودکشان را بیدار کنند اما اکثر مواقع به شب ادراری ختم نمی شود.
وقتی کودکتان بیدار می شود در حالیکه ملحفه اش خیس است به کودک در عوض کردن ملحفه کمک کنید . توضیح دهید نیازی به تنبیه نیست اما بخشی از این دوره است. ممکن است حتی با دانستن اینکه کودک کمک کند احساس بهتری پیدا کند.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼