علت در رفتگی لگن در نوزادان، چه عواملی است؟
مفصل هیپ یکی از پیچیده‌ترین مفاصل بدن است که با توجه به نوع گستردگی حرکات و نیز تحمل وزن بدن در صورت بروز بیماری و عدم درمان به موقع و مؤثر آن می‌تواند مشکلات عدیده‌ای را برای فرد در سنین بالاتر ایجاد کند.
یکی از مشکلاتی که به طور مادرزادی ممکن است نوزادان را گرفتار کند، در رفتگی مفصل لگن (محل مفصل شدن استخوان ران با حفره ی استخوان لگن) است.اگر نوزاد شما دچار این مشکل باشد، مهم است که این عارضه را در همان ابتدای زندگی تشخیص داد و درمان کرد.
این عارضه ممکن است در ابتدا مشکل مشهودی ایجاد نکند، بنابراین دکتر با معاینه، مفصل لگن را در هر بار ویزیت مورد بررسی قرار می دهد تا زمانی که نوزاد به راه بیفتد.دکتر برای معاینه ی مفصل لگن نوزاد، به آرامی استخوان های ران را فشار می دهد و می کشد تا ببیند آیا این استخوان در حفره لگن لق می زنند یا نه. هنگامی که سن نوزاد بالاتر رفت، دکتر دو ران او را به طرفین باز می کند تا ببیند آیا این استخوان ها به راحتی باز می شوند یا نه.اگر مشکل مفصل لگن جدی باشد یا در ویزیت بعدی دکتر همچنان باقی مانده باشد، دکترتان ممکن است شما را به یک ارتوپد اطفال ارجاع دهد. ارتوپد اطفال پزشکی است که در مشکلات استخوان و مفاصل کودکان تخصص دارد.ممکن است پزشک برای بررسی مفصل لگن از سونوگرافی استفاده کند. همچنین در حدود سه ماهگی نوزاد ممکن است رادیوگرافی با اشعه ایکس استفاده شود.
علائم دررفتگی مادرزادی مفصل ران:
علائم در رفتگی مادرزادی سر استخوان ران در بچه ها بسته به سن بچه متفاوت است. این علائم را معمولا در دو محدوده سنی قبل و بعد از سه ماهگی تعریف میکنند.در ناحیه کشاله ران همه نوزادان چین های پوستی بطور طبیعی وجود دارد. در این بیماری این چین ها ممکن است در دو طرف غیر قرینه بوده و چین های کشاله ران در طرف دررفته بیشتر باشد.مفصل ران نوزاد دچار محدودیت حرکت شده و بخصوص دو ران بچه خوب از هم باز نمیشوند و مادر ممکن است نتواند ران های نوزاد را برای تعویض پوشک خوب از هم باز کند.تست ارتولانی و بارلو Ortolani and barlow's test : این تست ها به توسط پزشک انجام میشوند. پزشک نوزاد را به پشت بر روی تخت خوابانده و با گرفتن ران و ساق نوزاد، مفصل ران را با فشار دست جا میندازد و با برداشته شدن فشار مفصل دوباره در میرود.مفصل هیپ یکی از پیچیده‌ترین مفاصل بدن است.
تشخیص بیماری در رفتگی مفصل لگن:
DDH را در نوزادان می‌توان به چند طریق تشخیص داد که بر مبنای معاینه بالینی و مشاهده ظاهری کودک صورت می‌گیرد. از جمله این روش ها تست‌های ارتولانی، بارلو و گالزی می‌باشد.
تست ارتولانی:
دررفتگی در دوره نوزادی با تست ارتولانی تایید میشود. برای انجام این تست کودک را در وضعیت خوابیده به پشت قرار می‌دهیم. با یک دست لگن را و با دست دیگر زانو را به طور کامل نگه می‌داریم و هیپ را در ۹۰ درجه خم می‌کنیم. نوک انگشت اشاره و میانی روی تروکانتر بزرگ و شست در سطح زانو قرار می‌گیرد. با ابداکشن آرام هیپ با عبور سر فمور از لبه ی خلفی استابولوم و عبور آن به داخل حفره، کلانک ( clunck ) شنیده یا لمس میشود (کلانک‌وروی). سپس با ادداکشن هیپ سر فمور از استابولوم خارج میشود (کلانک خروجی) و مجددا" کلانک شنیده یا لمس میشود.
تست بارلو:
با تست بارلو می‌توان تعیین کرد که آیا مفصل هیپ قابل دررفتن است یا نه و در واقع نوعی تست تحریکی دررفتگی می‌باشد. همانند تست ارتولانی طفل باید بدون اینکه گریه کند روی تخت صاف و سفتی بخوابد و معاینه آرام صورت گیرد . هر دو هیپ را خم می‌کنیم. سمت مورد معاینه در 45 درجه فلکشن و کمی ادداکشن و سمت مقابل در 90 درجه فلکشن و کمی ابداکشن باشد. در این وضعیت هیپ بیشتر ناپایدار است.نوک انگشت اشاره و میانی در سطح خارجی ران روی تروکانتر بزرگ و نوک انگشت شست در قسمت میانی ران در سمت داخل قراردارد. با فشار به سمت خلف و خارج سعی در دررفتگی هیپ می‌نماییم. در مواردی که هیپ قابل دررفتن باشد سر فمور به طور کامل با ایجاد کلانک از حفره خارج میشود (کلانک خروجی). با حذف فشار شست و فلکشن و ابداکشن هیپ، سر فمور با ایجاد کلانک وارد حفره میشود (کلانک ورودی).
تست گالزی:
در این تست نیز کودک روی یک سطح صاف به پشت می‌خوابد به طوریکه زانوها و هیپ در هر طرف به صورت فلکشن باشند و کف هر دو پا باید روی سطح قرار بگیرد. در این صورت پای سمت مبتلا پایین‌تر از سمت دیگر قرار می‌گیرد.از دیگر راه های تشخیص می توان به نوع راه رفتن در کودکان با سن بیشتر اشاره کرد که در حالت دو طرفه کودک به صورت Waddling gait و در حالت یک طرفه به صورت Telendelenburg gait راه می‌روند.قرینه نبودن چین های کشاله ران در دو طرف یکی از علائم دررفتگی مفصل ران می باشد.
درمان در رفتگی مادرزادی لگن:
اغلب موارد در رفتگی مادرزادی مفصل لگن با استفاده از یک بریس نرم درمان می شوند. این بریس زانوهای نوزاد را در حالت باز شده به طرفین و خم شده روی قفسه سینه نگه می دارد. اگر نوزاد شما با این بریس تحت درمان باشد، پزشک مفصل لگن او را هر یک تا دو هفته معاینه می کند، تا ببیند آیا مفصل لگن در جای خود ثابت شده است یا نه.هنگامی که مفصل لگن جا افتاد، نوزاد باید 2 تا 3 ماه دیگر این بریس را داشته باشد. در مجموع ممکن است لازم باشد نوزاد برای 3 تا 6 ماه به طور شبانه روزی این بریس را پوشیده باشد.5 درصد نوزادان مبتلا به عارضه ی در رفتگی لگن به درمان های بیشتری از بریس نیاز دارند. ممکن است لازم باشد، پای آن ها گچ گرفته شود و عد‌ه ای هم نهایتا نیاز به جراحی برای تثبیت مفصل لگن پیدا می کنند.اگر بستگان شما در هنگام نوزادی به این مشکل مفصل لگن مبتلا بوده اند، به پزشک تان بگویید. حتی اگر لگن نوزاد شما طبیعی به نظر برسد، ممکن است پزشک برای اطمینان آن را با سونوگرافی یا رادیوگرافی با اشعه ایکس مورد بررسی قرار دهد.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بالای 1.5 سالگی
در سنین بالای یک و نیم سالگی در اکثر مواقع برای درمان از عمل جراحی کمک گرفته میشود. در این سنین عمل جراحی به منظور جااندازی باز مفصل دررفته انجام میشود چون معمولا جااندازی بسته دررفتگی در این سنین امکانپذیر نیست.در سنین بالای یک و نیم سالگی معمولا شکل استخوان های لگن هم تغییر میکند و بغیر از جااندازی باز دررفتگی، در بسیاری اوقات نیاز به جراحی بر روی استخوان هم وجود دارد بدین صورت که پزشک جراح، استخوان لگن را در نواحی خاصی میشکند و آنها را در وضعیت مناسبی قرار میدهد تا در وضعیت جدید جوش بخورند و شکل تغییر یافته استخوان های اطراف مفصل ران طبیعی تر شود. به این نوع عمل جراحی استخوانی، عمل استئوتومی سالتر Salter osteotomy میگویند.اگر تشخیص و درمان بیماری بعد از دو سالگی انجام شود احتمال اینکه حفره استابولوم شکل طبیعی خود را بدست آورد کم است و معمولا بیمار در سنین بالاتر، زودتر از معمول دچار استئوآرتریت (سائیدگی مفصل) ران میشود.
این عارضه ممکن است در ابتدا مشکل مشهودی ایجاد نکند، بنابراین دکتر با معاینه، مفصل لگن را در هر بار ویزیت مورد بررسی قرار می دهد تا زمانی که نوزاد به راه بیفتد.دکتر برای معاینه ی مفصل لگن نوزاد، به آرامی استخوان های ران را فشار می دهد و می کشد تا ببیند آیا این استخوان در حفره لگن لق می زنند یا نه. هنگامی که سن نوزاد بالاتر رفت، دکتر دو ران او را به طرفین باز می کند تا ببیند آیا این استخوان ها به راحتی باز می شوند یا نه.اگر مشکل مفصل لگن جدی باشد یا در ویزیت بعدی دکتر همچنان باقی مانده باشد، دکترتان ممکن است شما را به یک ارتوپد اطفال ارجاع دهد. ارتوپد اطفال پزشکی است که در مشکلات استخوان و مفاصل کودکان تخصص دارد.ممکن است پزشک برای بررسی مفصل لگن از سونوگرافی استفاده کند. همچنین در حدود سه ماهگی نوزاد ممکن است رادیوگرافی با اشعه ایکس استفاده شود.
علائم دررفتگی مادرزادی مفصل ران:
علائم در رفتگی مادرزادی سر استخوان ران در بچه ها بسته به سن بچه متفاوت است. این علائم را معمولا در دو محدوده سنی قبل و بعد از سه ماهگی تعریف میکنند.در ناحیه کشاله ران همه نوزادان چین های پوستی بطور طبیعی وجود دارد. در این بیماری این چین ها ممکن است در دو طرف غیر قرینه بوده و چین های کشاله ران در طرف دررفته بیشتر باشد.مفصل ران نوزاد دچار محدودیت حرکت شده و بخصوص دو ران بچه خوب از هم باز نمیشوند و مادر ممکن است نتواند ران های نوزاد را برای تعویض پوشک خوب از هم باز کند.تست ارتولانی و بارلو Ortolani and barlow's test : این تست ها به توسط پزشک انجام میشوند. پزشک نوزاد را به پشت بر روی تخت خوابانده و با گرفتن ران و ساق نوزاد، مفصل ران را با فشار دست جا میندازد و با برداشته شدن فشار مفصل دوباره در میرود.مفصل هیپ یکی از پیچیده‌ترین مفاصل بدن است.
تشخیص بیماری در رفتگی مفصل لگن:
DDH را در نوزادان می‌توان به چند طریق تشخیص داد که بر مبنای معاینه بالینی و مشاهده ظاهری کودک صورت می‌گیرد. از جمله این روش ها تست‌های ارتولانی، بارلو و گالزی می‌باشد.
تست ارتولانی:
دررفتگی در دوره نوزادی با تست ارتولانی تایید میشود. برای انجام این تست کودک را در وضعیت خوابیده به پشت قرار می‌دهیم. با یک دست لگن را و با دست دیگر زانو را به طور کامل نگه می‌داریم و هیپ را در ۹۰ درجه خم می‌کنیم. نوک انگشت اشاره و میانی روی تروکانتر بزرگ و شست در سطح زانو قرار می‌گیرد. با ابداکشن آرام هیپ با عبور سر فمور از لبه ی خلفی استابولوم و عبور آن به داخل حفره، کلانک ( clunck ) شنیده یا لمس میشود (کلانک‌وروی). سپس با ادداکشن هیپ سر فمور از استابولوم خارج میشود (کلانک خروجی) و مجددا" کلانک شنیده یا لمس میشود.
تست بارلو:
با تست بارلو می‌توان تعیین کرد که آیا مفصل هیپ قابل دررفتن است یا نه و در واقع نوعی تست تحریکی دررفتگی می‌باشد. همانند تست ارتولانی طفل باید بدون اینکه گریه کند روی تخت صاف و سفتی بخوابد و معاینه آرام صورت گیرد . هر دو هیپ را خم می‌کنیم. سمت مورد معاینه در 45 درجه فلکشن و کمی ادداکشن و سمت مقابل در 90 درجه فلکشن و کمی ابداکشن باشد. در این وضعیت هیپ بیشتر ناپایدار است.نوک انگشت اشاره و میانی در سطح خارجی ران روی تروکانتر بزرگ و نوک انگشت شست در قسمت میانی ران در سمت داخل قراردارد. با فشار به سمت خلف و خارج سعی در دررفتگی هیپ می‌نماییم. در مواردی که هیپ قابل دررفتن باشد سر فمور به طور کامل با ایجاد کلانک از حفره خارج میشود (کلانک خروجی). با حذف فشار شست و فلکشن و ابداکشن هیپ، سر فمور با ایجاد کلانک وارد حفره میشود (کلانک ورودی).
تست گالزی:
در این تست نیز کودک روی یک سطح صاف به پشت می‌خوابد به طوریکه زانوها و هیپ در هر طرف به صورت فلکشن باشند و کف هر دو پا باید روی سطح قرار بگیرد. در این صورت پای سمت مبتلا پایین‌تر از سمت دیگر قرار می‌گیرد.از دیگر راه های تشخیص می توان به نوع راه رفتن در کودکان با سن بیشتر اشاره کرد که در حالت دو طرفه کودک به صورت Waddling gait و در حالت یک طرفه به صورت Telendelenburg gait راه می‌روند.قرینه نبودن چین های کشاله ران در دو طرف یکی از علائم دررفتگی مفصل ران می باشد.
درمان در رفتگی مادرزادی لگن:
اغلب موارد در رفتگی مادرزادی مفصل لگن با استفاده از یک بریس نرم درمان می شوند. این بریس زانوهای نوزاد را در حالت باز شده به طرفین و خم شده روی قفسه سینه نگه می دارد. اگر نوزاد شما با این بریس تحت درمان باشد، پزشک مفصل لگن او را هر یک تا دو هفته معاینه می کند، تا ببیند آیا مفصل لگن در جای خود ثابت شده است یا نه.هنگامی که مفصل لگن جا افتاد، نوزاد باید 2 تا 3 ماه دیگر این بریس را داشته باشد. در مجموع ممکن است لازم باشد نوزاد برای 3 تا 6 ماه به طور شبانه روزی این بریس را پوشیده باشد.5 درصد نوزادان مبتلا به عارضه ی در رفتگی لگن به درمان های بیشتری از بریس نیاز دارند. ممکن است لازم باشد، پای آن ها گچ گرفته شود و عد‌ه ای هم نهایتا نیاز به جراحی برای تثبیت مفصل لگن پیدا می کنند.اگر بستگان شما در هنگام نوزادی به این مشکل مفصل لگن مبتلا بوده اند، به پزشک تان بگویید. حتی اگر لگن نوزاد شما طبیعی به نظر برسد، ممکن است پزشک برای اطمینان آن را با سونوگرافی یا رادیوگرافی با اشعه ایکس مورد بررسی قرار دهد.
درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بالای 1.5 سالگی
در سنین بالای یک و نیم سالگی در اکثر مواقع برای درمان از عمل جراحی کمک گرفته میشود. در این سنین عمل جراحی به منظور جااندازی باز مفصل دررفته انجام میشود چون معمولا جااندازی بسته دررفتگی در این سنین امکانپذیر نیست.در سنین بالای یک و نیم سالگی معمولا شکل استخوان های لگن هم تغییر میکند و بغیر از جااندازی باز دررفتگی، در بسیاری اوقات نیاز به جراحی بر روی استخوان هم وجود دارد بدین صورت که پزشک جراح، استخوان لگن را در نواحی خاصی میشکند و آنها را در وضعیت مناسبی قرار میدهد تا در وضعیت جدید جوش بخورند و شکل تغییر یافته استخوان های اطراف مفصل ران طبیعی تر شود. به این نوع عمل جراحی استخوانی، عمل استئوتومی سالتر Salter osteotomy میگویند.اگر تشخیص و درمان بیماری بعد از دو سالگی انجام شود احتمال اینکه حفره استابولوم شکل طبیعی خود را بدست آورد کم است و معمولا بیمار در سنین بالاتر، زودتر از معمول دچار استئوآرتریت (سائیدگی مفصل) ران میشود.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼