حالات روحی دوران بارداری، چقدر اهمیت داره؟

نقش خانواده و ارتباط محبت‎آمیز و سالم بین زن و شوهر، در تعیین سرنوشت روانی، عاطفی و جسمی فرزند بسیار تعیین‎کننده است تا جایی‎که می‎توان گفت شالوده تشکیل خانواده، محبت و تعلق اعضای آن به یکدیگر است. پدر و مادر، حتی قبل از ورود کودک و هنگام شکل‎گیری جنین، می‎توانند محیطی را به وجود آورند که فرزندشان احساس ایمنی و خواسته‎شدن داشته باشد تا بعدها نیز بتواند خوب رشد کند، یاد بگیرد و فردی مسئول، قابل احترام و دارای شخصیتی مثبت باشد. با توجه به این‎که تغییرات بدنی در طول ماه‎های بارداری، بر وضعیت روانی مادر مؤثر است، سهیم شدن و شراکت پدر در این زمینه و اختصاص زمان کافی، صرف انرژی و درک احساسات و موقعیت مادر توسط او، از اهمیت شایانی برخوردار است، یعنی در همه حال، خانم باردار نباید فشار همه این تغییرات را، به‎ویژه از نظر روانی، به تنهایی متحمل شود. در این شرایط، نقش پدر و همسر حتی بیش از گذشته، در درک موقعیت خانم باردار، از نظر همنوایی و همفکری احساس می‎شود. زن باردار به حمایت روانی و توجه عاطفی همسر خود بسیار نیاز دارد و بیش از او، جنین از این ارتباط، احساس صمیمیت و نزدیکی، عشق و محبت، بهره‎مند می‎شود.

مطالعات و بررسی‎های جدید نشان می‎دهند که هرچه زن و شوهر در دوران بارداری، با هم تفاهم بیشتری داشته باشند، با هم فکر کنند و تصمیم بگیرند، یکدیگر را از نظر روانی، بهتر درک کنند و به‎ویژه هرچه مرد از همسر خود حمایت نماید، وقت بیشتری را با او بگذارند، نگرانی‎های او را کاهش دهد، یار و کمک‎دهنده او باشد و اطرافیان را نیز به آرامش و مهربانی نسبت به وضعیت موجود دعوت کند، نه تنها دوران بارداری با آرامش و سلامتی بیشتری برای مادر سپری می‎شود، بلکه فرزند نیز در تمام مراحل قبل از تولد، حین بارداری و بعد از تولد، از آرامش و وضعیت روانی بهتری برخوردار خواهد بود. برخی تحقیقات نشان داده‎اند پدرانی که در دوره بارداری، با همسر خود همراهی و همفکری کرده‎اند، نقش حمایتی و محبت‎آمیزی داشته‎اند و در این مدت، خانواده آن‎ها از تشنج و اختلافات به دور مانده است، پذیرش بیشتر و عمیق‎تری نسبت به فرزند تازه‎وارد داشته‎اند و ارتباط بین پدر و مادر نیز بعد از تولد، از استحکام و قوام بیشتری برخوردار بوده است.در هر صورت، واقعیت این است که در طول دوره بارداری و در تمام مسائل هیجانی و عاطفی ناخواسته‎ای که مادر ممکن است تجربه کند، وجود همسر، اطرافیان و افرادی که آرامش‎دهنده، حمایت‎کننده، اطمینان‎دهنده و مهربان هستند، می‎تواند اثرات و علائم ناراحتی‎ها و اختلالات بعدی را در مادر و فرزند کاهش دهد و از پیامدهای منفی آن بکاهد.