کودک و طلاق والدین، بهترین و بدترین سن فرزند

بسیاری از زوجین برای آن که تصمیم خود برای جدایی را عملی کنند به دنبال شناسایی بهترین سن بچه ها برای طلاق می باشند. طلاق مسئله ای پیچیده برای فرزندان است. طلاق در سنین پایین ممکن است باعث آسیب دیدن دلبستگی و ضربه های روحی و در سنین بیشتر باعث بی اعتمادی یا تخریب باورهای فرزندتان نسبت به زندگی شود. اما اغلب والدین جدای از مشکلات میان خود به دنبال راهی برای ایمن کردن فرزندانشان در مقابل آسیب های طلاق هستند. اما آیا می توان بهترین و بدترین سن بچه ها برای طلاق را تعیین کرد؟ در این مقاله به این موضوع که در هر سنی طلاق چه تاثیری روی بچه می­ گذارد پرداخته ایم تا بتوانید مناسب ترین سن فرزندتان را برای جدایی انتخاب کنید.

در چه صورتی طلاق برای بچه خوب است؟

در ابتدا باید بدانید که طلاق هیچوقت برای فرزند شما نمی ­تواند اتفاق خوبی باشد. اما پذیرش طلاق از طرف کودک می توان میزان آسیب ها را کاهش دهد. اما پیش از طلاق برای آن که بتوانید بهترین انتخاب را برای آینده فرزندتان داشته باشید، باید بررسی کنید که ادامه زندگی با وجود مشکلات چه عواقبی دارد. آیا طلاق می تواند محیطی امن به کودکتان دهد؟ آیا برآورده کردن نیازهای کودک بعد از طلاق با مشکل رو به رو نمی شود؟ اگر بودنتان کنار هم، عذاب آور تر از طلاق است، جدایی راه مناسبی است؟ از آن جا که بررسی همه جوانب به تنهایی میسر نیست، مشاوره طلاق می تواند به شما برای رسیدن به یک تصمیم منطقی راهنمایی ارائه دهد.

آماده طلاق هستید؟

برای آنکه بدانید طلاق می تواند راهی مناسب برای شما و فرزندانتان باشد، باید از مسائل طلاق و قوانین مربوط به آن اطلاع داشته باشید. پس پیش از آن که به تصمیم به طلاق خود را اجرا کنید به مسائل زیر توجه نمایید:

۱- درباره مسائل حقوقی حضانت فرزند مطالعه داشته باشید.

۲- باید قبل از جدایی فرزندتان تا حدی از لزوم جدایی قانع کرده باشید.

۳- هرگز درگیری های خود را در مقابل کودک مطرح نکنید.

۴- در تمام مراحل، حضور یک روانشناس متخصص ضروری است.

۵- فرای مشکلات درباره تربیت فرزند با والد دیگر به توافق برسید.

۶- به فرزندان خود این اطمینان را بدهید که حتی اگر از هم دور باشید، شما همیشه یک خانواده می­ مانید و همیشه آنها را دوست خواهید شد. دوست نداشته شدن برای یک کودک، تلخ ترین حس دنیاست.

بهترین و بدترین سن فرزند برای طلاق والدین

در حال حاضر هیچ تحقیق منسجمی درباره اینکه چه سنی برای طلاق بهتر است انجام نشده است. هر سنی شرایط خاص و بحران های خاص خود را دارد که والدین باید نسبت به آن اشراف داشته باشند. در صورتی که بحران های هر سن حل شده باشد و فرزندتان پختگی لازم برای پذیرش طلاق را خواهد داشت، در این شرایط می توانید با او وارد مذاکره شوید. ویژگی ها و آسیب هایی که ممکن است در هر سن به فرزند طلاق برسد را باهم بررسی می­کنیم:

کودکان زیر 3 سال:

جدایی برای کودکان زیر 3 سال، مانند اضطراب جدایی است. یعنی از دست دادن مراقب و کسی که نیازهای کودک را برطرف می­ کند. مهمترین بحران این دوره، اعتماد در برابر بی اعتمادی است. کودک دنبال فهمیدن این است که به چه کسی و در چه صورتی باید اعتماد کند. طلاق با درگیری و تنش برای این کودکان ممکن است باعث اختلال و سردرگمی در اعتماد آنها شود، ممکن است عوارضی مثل شب ادراری، لکنت زبان، اختلال خواب و تیک های عصبی را برای او به همراه داشته باشد.

اگر والدین در این دوران تصمیم به جدایی دارند و نمی ­توانند همدیگر را بخاطر فرزندشان تحمل کنند، باید بسیار مراقب باشند که کودک از نظر عاطفی لطمه نخورد و شاهد درگیری های آن ها نباشد. توجه به او کم نشود تا اضطراب جدایی شدت پیدا نکند. قبل و بعد از خواب مراقب او تغییر نکند و به مرور زمان به داشتن یک مراقب عادت کند.

سن 3 تا 6 سالگی:

کودک در این سن از نظر شناختی و ارتباطی به سطح بهتری رسیده است. اگر جدایی والدین بدون درگیری و تنش باشد و برنامه مهدکودک، مراقبت از کودک و ارتباط او با والدین حفظ شود، کودک از نظر رشدی می ­تواند روند مثبتی داشته باشد و عزت نفس او نیز از بین نرود. بحران مهم در این دوران، همین اعتماد به نفس و استقلال کودک است که باید حفظ شود.

کودکان ممکن است با مشاهده درگیری های والدین، به دوره قبلی، یعنی نوزادی برگردند، حرف نزنند، به توالت نروند، کابوس شبانه ببینند و انگشت خود را بمکند.

در این سن کودکان توانایی پذیرش و درک این موضوع را دارند که شب هایی را نزد والد دیگر سپری خواهند کرد. قوانین منظم و تقریبا یکسان در هر خانه و توسط هر کدام از والدین، می­ تواند بسیار مفید باشد.

سن 7 تا 12 سال (سنین مدرسه):

ارتباط با همسالان و درک نظم اجتماعی برای کودک در این سن به وجود می ­آید. در این سن ممکن است در ابتدا کودک، احساس غم و اندوه شدید و دلتنگی داشته باشد و این احساس در سنین بالاتر دبستان و با مقایسه خود و همسالانش، به خشم و نفرت تبدیل شود. کودک در این دوره ممکن است بخاطر جدایی والدین خود را مقصر بداند. والدین باید هرچه سریع تر جلوی گسترش یافتن این احساس گناه را در فرزندشان بگیرند.

در این سن باید از کودک نظراتش را بپرسید و به او احترام بگذارید. در این سن باید دقت کنید که فرزندان را به عنوان جاسوس بکار نگیرید و هرگز والد دیگر را در چشم او خراب نکنید. او خود را مقصر تمام اتفاقات می­ داند و این مسئله آینده او را از بین خواهد برد.

سنین نوجوانی و بلوغ:

دوره بلوغ تقریبا حساس ترین و بحرانی ترین سن برای جدایی است. بحران هویت در دوران نوجوانی به همراه مسئله جدایی می­ تواند به کلی باعث تخریب هویت فرزندتان شود. نوجوان در این سن دارای خود مختاری بوده و طالب استقلال می­ باشد. حتی ممکن است بخواهد از هر دوی شما جدا شود.

در این سن باید با استدلال و صحبت، فرزندتان را برای جدایی آماده کرده و توافق او را جلب کنید.

در صورت طلاق مسائلی مثل سوءمصرف مواد، خودکشی، افت تحصیلی و رفتارهای پرخطر جنسی ممکن است در نوجوانان به وجود بیاید، پس والدین باید شدیدا مراقب این مسائل باشد.

توجه: سن بلوغ فرزند، بحرانی ترین زمان برای جدایی والدین است. بهره گیری از مشاوره خانواده می تواند به حل مسائل زناشویی شما کمک شایانی بکند.

سنین پس از 18 سالگی:

در سنین بعد از 18 سالگی و دانشگاه، معمولا طلاق های کمتری برای والدین اتفاق می ­افتد، مگر اینکه مساله بزرگی به وجود بیاید. ممکن است خطای یکی از والدین یا هردو، باعث تخریب تمام باورها و آموزه هایی باشد که آنها در این سالها به فرزند خود یاد داده اند. در این سن، فرزندان توانایی پذیرش بسیاری از مسائل را دارد؛ اما نمی­ توانید مثل دوران کودکی روی او کنترلی داشته باشید. چون او شما را گناهکار می­داند و ممکن است به توصیه های شما بی توجه باشد.

نکته آخر

در انتهای این مطلب باید ذکر کنیم که حتما مشاوره های پیش از ازدواج را جدی گرفته و شناخت کافی از همسر آینده خود به دست آورید. همچنین در جریان زندگی و در مشکلاتتان، با یک روانشناس و متخصص مسائل خانواده در ارتباط باشید. اگر قبل از داشتن فرزند، لحظه ای حس کردید که شما باهم نمی­سازید و اختلافات بنیادی دارید یا ممکن است که زندگیتان به جدایی ختم شود، هرگز بچه دار نشوید.