بغل کردن کودک، چه فوایدی دارد؟

از آن هنگام که جان بالبی، روانشناس و روانپزشک شهیر انگلیسی، در حدود نیم سده پیش، از اثرات حیرت انگیز "احساس دلبستگی"(attachment feeling ) سخن به میان آورد تاکنون پژوهش های پرشماری پیرامون نقش "بغل کردن " و نوازش کودکان در شکل گیری دلبستگی در آنان و دیگر آثار سودمند این رفتار عاطفی والدین صورت گرفته است.
یافته ها آشکار ساخته اند که بغل کردن و نوازش صمیمانه و عمیق کودکان،بویژه در دوران نخست کودکی(از تولد تا ۶ سالگی)،نه تنها شرط ضروری شکل گیری "احساس دلبستگی ایمن"در تمامی کودکان است بلکه عامل بی بدیلی است که به "رشد عاطفی"، تحول ذهنی و شکل گیری طبیعی و بهنجار پایه های اولیه شخصیت آنان یاری می رساند.
در سیره و روش و منش نبی مکرم اسلام نیز همواره بر نوازش ، توجه و بوسیدن کودکان تاکید گردیده است و جلوه های محبت و مهرورزی ایشان نسبت به کودکان زبانزد بوده است.
افزون بر آن ، در سالیان اخیر ، عصب شناسان شواهدی به دست داد ه اند که نشان می دهد نوازش عمیقِ کودک توسط والدین، رشد عصبی و هورمونی کودک را تسریع می بخشد و به رشد بیولوژیک او یاری می رساند.
از آن گذشته، پژوهش های اخیر حکایت از آن دارند که نوازش خالصانه و بغل کردن صمیمانه کودکان آنان را در برابر انواع آسیب های اجتماعی و روانی در سالهای بعد ، "واکسینه" می سازد و از همین روی آن دسته از کودکانی که به کرات از سوی والدین خویش مورد نوازش قرار گرفته اند، در نوجوانی و جوانی بسیار کمتر از آنهایی که از سوی والدین خود مورد بی توجهی و"غفلت" (neglect) قرار گرفته اند، در دام انواع آسیب های روانی و اجتماعی(از اعتیاد و سو استفاده از مواد گرفته تا بیماری اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی) گرفتار می شوند.
افزون بر آن ،انبوه پژوهش های طولی و تجارب بالینی نشان از آن دارد که بین تجربه نوازش عاطفی در دوران کودکی و صمیمیت و رضایت زناشویی در بزرگسالی رابطه معنا داری وجود دارد.
به دیگر سخن،آن دسته از زن و شوهر هایی که در کودکی از سوی والدین خویش به صورت مستمر نوازش شده اند در بزرگسالی "عشقِ عمیق تری " را تجربه می کنند.چه،آنگونه که استرنبرگ (نظریه پرداز عشق) نشان داده است "عشقِ کاملِ بزرگسالی ریشه در دلبستگی حاصل از نوازش ِ خردسالی دارد".
در تبیین اثرات شگفت بغل کردن و نوازش کودکان، میتوان چند نکته را برجسته ساخت.نخست آنکه نوازش کردن "نیاز به پذیرش" را در کودکان برآورده می سازد و باافزایش هورمون اکسی توسین ، حس تعلق و تعهد رابالا میبرد
دوم آنکه بغل کردن ،همانگونه که در سطور بالا گفته شد با تولید هورمونهایی درمغز همچون اندروفین ، سروتونین و دوپامین به نضجِ عواطف و نظام شناختی کودک و شکل گیری طبیعی سیستم های عصبی و هورمونی یاری میرساند و باایجاد شور ونشاط و کاهش استرس و همچنین تقلیل درد و رفع خلا های روانی وعاطفی ، اعتمادبنفس فرد را بالا میبرد.
رشد بهنجار زیستی و عاطفی و ذهنی نیز به نوبه خود "تاب آوری" فرد(Resilience) را در گستره زندگی بهبود می بخشد و او را در برابر آسیب ها مصون می سازد و نهایتا نوازش شدن در کودکی این احساس را در فرد ایجاد می کند کهچ "دنیا در مجموع جای امن و خوبی است و لاجرم باید با سالم زیستن ، زندگی را در آغوش کشید".
پس کودکانِ خود ( مخصوصا دختر بچه ها ) را درآغوش بکشید و صمیمانه ببوسید تا از آسیبهای نگران کننده اجتماعی درآینده مصون شوند.