درمان با ایمپلنت و نکات مهم در این مورد
یک مورد بسیار مهم در درمان بیماران با مشکلات لثه‌ای مراجعه مرتب پس از تکمیل درمان است. در صورت غفلت و سهل انگاری، بیماری دوباره عود خواهد کرد و حتی در بعضی مواقع شدیدتر از دفعه اول خواهد بود.
ارتباط بین فاز نگهدارنده و شرایط لثه و ایمپلنت
1) بیماران با درگیری محدود به بافت لثه
2) درگیری پیشرفته تر و فراتر از لثه و شامل بافت های نگهدارنده دندان از جمله استخوان که در نهایت منجر به لقی و از دست رفتن دندان می شود.
در گروه اول عموما درمان جرم گیری و آموزش بهداشت و انجام آن توسط بیمار منجر به بهبود و حل شدن مشکل می شود اما در گروه دوم پس از درمان و جرم گیری و کنترل بهداشت توسط بیمار، بعد از چند هفته بیمار وارد فاز دوم درمان می شود که شامل انواع درمان های جراحی جهت بهبود شرایط لثه و ساختارهای نگهدارنده دندان است.
اما نکته بسیار مهم که اغلب توسط بیمار و حتی گاهی درمانگر فراموش می شود این نکته است که هر دو گروه پس از تکمیل درمان و تثبیت شرایط لثه ای و ساختارهای نگهدارنده، به مراجعات مرتب بعدی جهت حفظ این نتایج نیاز دارند که در صورت غفلت و سهل انگاری، بیماری دوباره عود خواهد کرد و حتی در بعضی مواقع شدیدتر از دفعه اول خواهد بود.
لذا توجه ویژه به این مرحله از درمان که به عنوان فاز نگهدارنده از آن نام برده می شود کلید موفقیت درازمدت درمان های لثه ای و ساختارهای نگهدارنده دندان است.
به طور خلاصه می توان گفت که جهت دستیابی به موفقیت درمان های لثه ای نیازمند مثلثی هستیم که راس های آن، تکمیل درمان، کنترل بهداشت توسط بیمار و مراجعات مرتب بعدی است و در صورت عدم توجه و دقت در هر کدام از این فرایند ها نتیجه درمان محکوم به شکست خواهد بود.
نکته آخر اینکه فاز نگهدارنده برای هر بیمار بسته به شرایط بیماری شامل: شدت بیماری، وضعیت سیستمتیک بیمار، توانایی و همکاری بیمار در کنترل بهداشت متفاوت خواهد بود و از هر یک تا دو ماه مراجعه تا سالی یک بار ممکن است به صورت تخصصی برنامه ریزی شود.
حفظ شرایط ایمپلنت
با توجه به اینکه درمان ایمپلنت به عنوان یک درمان روزمره در بسیاری از مراکز درمانی به طور روتین انجام می شود، سوال بسیاری از افراد این است که ایمپلنت ممکن است دچار بیماری شود یا نه؟ از آنجایی که جنس ایمپلنت های دندانی با دندان متفاوت است، لذا آنها دچار پوسیدگی نمی شوند که این یک امتیاز برای ایمپلنت ها محسوب می شود، ولی به علت مجاورت آن ها با بافت لثه و استخوان جهت جلوگیری از ایجاد مشکلات مرتبط با لثه و استخوان نیازمند توجه ویژه به چند نکته هستیم:
- شرایط استخوان و بافت لثه ای اطراف ایمپلنت در زمان قرار دهی آن سالم و کافی باشد.
در بسیاری مواقع در صورت عدم کفایت این مجموعه بافتی، درمان های پیوند استخوان و پیوند لثه می تواند به بهبود و ارتقاء آن کمک کند. - قرار دهی ایمپلنت در موقعیت سه بعدی مناسب با زاویه مطلوب جهت قرار دهی روکش روی آن باشد. که دستیابی به نکات یک و دو نیازمند تبحر و علم کافی توسط عمل کننده است.
- فرم روکش ایمپلنت مناسب باشد.
- کنترل بهداشت توسط بیمار کافی باشد.
شماری از مراجعین با تصور اینکه ایمپلنت یک جایگزین مصنوعی دندان بوده و نیاز به نیاز به کنترل بهداشتی شامل مسواک، نخ و مسواک های بین دندانی ندارد از این امر مهم غافل می شوند. در صورتی که حفظ بهداشت اطراف ایمپلنت توسط بیمار یکی از کلیدی ترین معیارها جهت حفظ درازمدت ایمپلنت است.
نکته نهایی اینکه مراجعات مرتب بعدی از هر ۶ ماه در دو سال اول تا سالی یکبار جهت بررسی شرایط لثه ای و استخوانی اطراف ایمپلنت لازم است، تا در صورت وقوع مشکل در این بافتها هر چه سریعتر نسبت به درمان و رفع بیماری از این بافت ها اقدام شود. تشخیص زودهنگام این مشکلات نقش حیاتی در مرتفع کردن این موارد دارد و به راحتی قابل کنترل بوده و در مقابل عدم تشخیص و درمان زودهنگام می تواند منجر به از بین رفتن ایمپلنت شود. در نهایت و با توجه به موارد گفته شده، در صورت در نظر گرفتن تک تک آنها، می توانیم از ماندگاری دراز مدت ایمپلنت های خود آسوده خاطر باشیم.
پیوند استخوان
یک سوال متداول که بسیاری از مراجعین از ما می پرسند این است که این دندان یا دندان ها را سالها قبل کشیده ام آیا امروز می توانم با ایمپلنت جایگزین کنم و آیا استخوان من تحلیل نرفته است.
در پاسخ به این سوال باید خاطرنشان کنیم که اگر چه زمان خارج کردن دندان در صورت عدم وجود عفونت فعال و گسترده و وجود استخوان کافی می تواند یکی از بهترین زمان ها برای قرار دهی ایمپلنت باشد ولی با امکانات و تکنیک های گسترده ای که امروزه در اختیار داریم محدودیت چندانی در قرار دهی ایمپلنت در افرادی که سالها قبل دندان از دست دادند، نداریم.
در حدود ۲۰ درصد این افراد با وجود گذشت زمان طولانی از کشیدن دندان هنوز استخوان مطلوب جهت قرار دهی ایمپلنت حتی بدون نیاز به پیوند استخوان وجود دارد که به راحتی و بدون نیاز به درمان و هزینه اضافی قابل انجام است.
اما در گروه دوم که شامل حدود 75% موارد است، استخوان دچار تحلیل شده اما هنوز امکان قراردهی ایمپلنت وجود دارد، اما به انجام پیوند استخوان جهت بهبود حجم استخوان محل نیاز است. در این موارد بسته به میزان اولیه استخوان ممکن است تکنیک های مختلف پیوند استخوان از جمله فقط استفاده از پودر استخوان و یا استفاده همزمان پودر استخوان و غشای مخصوص جهت حفظ ذرات در محل و کمک به استخوانی شدن مورد نیاز باشد که قطعا با افزایش نیاز به استخوان سازی موارد مورد نیاز پیشرفته تر شده و هزینه درمان افزوده خواهد شد.
در نهایت حدود 5 درصد افراد ممکن است حجم استخوان کافی جهت ایمپلنت گذاری نداشته باشند، که در این موارد امکان پیوند استخوان با انواع تکنیک ها، وجود داشته و حدود 5 تا 7 ماه پس از انجام پیوند، ایمپلنت گذاری صورت خواهد گرفت. لذا امروزه در مواردی بسیار ناچیز و البته در صورت سلامت جسمی بیمار امکان قرار دهی ایمپلنت با و یا بدون پیوند استخوان در نزدیک به ۱۰۰ درصد موارد وجود دارد.
آدرس: فرشته، مریم شرقی، کوچه امین، ساختمان اس ام پی، طبقه ۳، واحد بی
درمان ایمپلنت
درمان ایمپلنت علی رغم موفقیت بالا و کاربرد بسیار بالا عموما یک درمان طولانی مدت از لحاظ بیمار به شمار می آید که در شرایط معمول بین ۳ تا ۵ ماه طول می کشد.
جهت کوتاه کردن طول درمان یکی از بهترین روش های قراردهی ایمپلنت، بلافاصله پس از کشیدن دندان است که باعث کم شدن تعداد جلسات جراحی به علت همزمانی کشیدن دندان و قراردهی ایمپلنت می‌شود.
علاوه بر کوتاه شدن طول درمان، حفظ استخوان و لثه به شرط توجه و استفاده از تکنیک مناسب وجود دارد در بسیاری از مواقع حتی امکان قراردهی روکش بر روی ایمپلنت قرار داده شده متعاقب کشیدن به صورت موقت هم وجود دارد که البته درمان حساسی بوده و نیازمند ملاحظات ویژه و تبحر کافی است. اما این درمان به دو صورت انجام می شود. متعاقب قراردهی ایمپلنت، در همان روز و در محل، روکش موقت ساخته شده و قرار داده می شود و یا قالب گیری انجام شده و کار در لابراتوار ساخته شده و در چند روز پس از جراحی که عموما نباید از ۳ تا ۴ روز بیشتر شود، تحویل داده می شود. لازم به ذکر است که این روکش ها به هدف تامین زیبایی برای بیمار انجام می شود و توصیه می شود در طول ۲ تا ۳ ماه اول، فرد از جویدن غذاهای سفت با آن اجتناب کرده تا تداخلی در روند جوش خوردن ایمپلنت با استخوان که در طی این مدت اتفاق می افتد رخ ندهد. در صورت مناسب بودن استخوان برای ایمپلنت در بسیاری از موارد امکان انجام این درمان وجود دارد که در اصطلاح از آن به عنوان ایمپلنت یک روزه و یا قرار دهی فوری ایمپلنت و روکش اسم برده شده که باعث می شود دوره بی دندانی بیمار بسیار کاهش یابد.
اگر قصد انجام ایمپلنت دندان را دارید، می‌توانید با مراجعه به دندانپزشکی ویکتوری دنتال کر در زمینه ایمپلنت آشنا شوید و از ایشان مشاوره بگیرید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼