در جامعه برای هر فردی اتفاق میافتد که گاهی در جمعی پذیرفته نشود یا مورد بیمهری واقع شود. در چنین صورتی اول از همه خود فرد احساس راحتی نمیکند .
وقتی مردم در کنار فردی احساس ناراحتی میکنند که او تفاوتی با دیگران داشته باشد. چنانچه فرزند شما براحتی نتواند با دیگران ارتباط برقرار کند یا در اجتماعات اختلال ایجاد کند از طرف دیگران پذیرفته نمیشود. شاید هم چالشهایی ایجاد میکند که موجب عدم پذیرش دیگران میشود .
در بسیاری از شرایط نیز خود ما تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران نداریم. شاید این اتفاق در مهدکودک، دبیرستان، دانشگاه یا حتی محل کار ما و هر جای دیگری رخ دهد .
بسیاری افراد صرفنظر از سن و سال وقتی با افرادی روبهرو میشوند که از نظر ظاهری، مادی، تحصیلی و فرهنگی با آنها متفاوت هستند احساس خوبی نداشته و مایل به برقراری رابطه با آنها نیستند. در مواردی نیز این عدم تمایل منجر به نادیده گرفتن، عدم دعوت در بازی و فعالیتهای گروهی میشود .
باید مهارتهای اجتماعی کودکان را بتدریج پایهریزی کرد. شاید کودک شما در رشتههایی مانند هنر، موسیقی، بازی یا پیادهروی استعداد و قابلیتهایی داشته باشد .
گاهی اوقات والدین به اشتباه تصور میکنند که برای این که جمع فرزندشان را بپذیرد، باید او را مانند دیگران بار بیاورند. در صورتی که شما باید آنچه در کودکتان وجود دارد و زمینه رشد دارد را یافته و پرورش دهید. اگر از فوتبال بدش نمیآید اما قابلیتهای فعالیتهای تیمی و گروهی را ندارد به پرورش آنچه واقعا در وجود اوست بپردازید نه این که اور ا وادار به فوتبال کنید .
وقتی با توافق فرزندتان هدفی را در نظر میگیرید نخواهید او را وادار کنید تا بسرعت به هدف برسد، زیرا در چنین مواردی اصولا ناکامی ایجاد میشود. رسیدن به هر هدفی با گامهای کوتاه اما استوار، دائمی و پایدارتر است .
سعی کنید اهداف کوتاهمدت و دست یافتنی را برای فرزندتان تعیین کنید تا بارسیدن به آنها انگیزه بیشتری برای ادامه مسیر پیدا کند. در این راه نیز نیازهای او را همواره به یاد داشته باشید و توقع بیش از توان او نداشته باشید .