روش تربیت کودکان، صحیح‌ترین کدام است؟

برترین ها: بسیاری از والدین واقعا برای بررسی انضباط کودکان خود وقت نمیگذارند. آیا برای برقراری نظم روش خاصی دارید؟ آیا هرگز در این باره فکر کرده اید؟ والدین اغلب به همان روشی نظم برقرار می کنند که خود در دوران کودکی آن را تجربه کرده اند. فکر میکنید روشی که برای پدر و مادر شما کارساز بوده، اکنون به درد شما هم میخورد؟ شاید مؤثر باشد اما شاید هم نباشد...

روش درستی انتخاب کنید

بدیهی است که روش منتخب شما باید متناسب با سن و سال فرزندتان باشد. درحالیکه برای کودک 3 ساله شما تنها چند دقیقه محروم شدن از بازی کفایت میکند، فرزند نوجوان شما ممکن است به محرومیت خود از تلفن همراه یا بازی کردن با رایانه واکنش نشان دهد. همچنین تنبیهی که درنظر میگیرید باید متناسب با خطای کودک باشد. وقتی کودکان بزرگ میشوند، متوجه میشوید که لازم نیست او را به خاطر هر بدرفتاری یا اشتباه کوچکی تنبیه کنید. به عبارت دیگر، باید دست به انتخاب بزنید. اگر کودک شما اصرار دارد نان خود را جداگانه قبل از غذا بخورد، کاری به کار او نداشته باشید. مهم این است که به او بیاموزید غذای سالم بخورد. شاید شیوه غذا خوردن او مثل شما نباشد اما در پایان نتیجه یکی است. پس چه فرقی میکند؟ همین مورد را میتوان برای نوجوانان مثال زد. اگر او رفتار خوبی دارد و مسئولیت پذیر است، آیا واقعا مهم است که چه رنگی میپوشد؟ اگر درک کنید که او به استقلال نیاز دارد و کارهای او به منزله طغیان علیه شما نیست، او را راحت میگذارید. این احتمال وجود دارد که هر چه شما کمتر مخالفت کنید، او سریعتر به رفتار عادی خود برگردد.

پیش دستی کنید

یکی از بهترین رو شهای برقراری نظم این است که مشکلات را قبل از آنکه قد علم کنند مورد بررسی قرار داده و منتظرشان باشید. مثلا اگر کودک مرتبا به چیزی دست میزند، آن را از دسترس او دور نگه دارید. اگر فرزند نوجوان شما سرکشی میکند، سعی نکنید به روش خودتان با او بجنگید. بگذارید از بین چند روش پیشنهادی، خودش دست به انتخاب بزند و سعی کنید به او اولتیماتوم ندهید. در عوض چندین راه را پیش پای او بگذارید. برقراری نظم را یک روش کمکی برای تعیین اینکه چه کسی رئیس است، ندانید. انضباط هرگز جنگ بین اراده ها و خواسته ها نیست.

با صدای ملایم دعوا کنید!

یکی از بدترین اشتباهاتی که والدین مرتکب آن میشوند، داد و بیداد کردن است. قطعا ممکن است چند بار اول از کوره در رفتن شما مؤثر واقع شود اما در نهایت آنچه فرزند شما میبیند، عدم تسلط و کنترل شماست. اگر خونسردی خود را حفظ نمیکنید، چطور انتظار دارید کودک شما یاد بگیرد بر رفتار خود مسلط باشد؟ همین که کنترل خود را از دست میدهید، بازگشت مشکل میشود و کودک دیگر احترام شما را نگه نمیدارد. اگر میدانید ممکن است از کوره در بروید، سعی کنید از موقعیت مورد نظر فاصله بگیرید. چند دقیقه آرام باشید. اگر م یتوانید کودک خود را تنها بگذارید، چند دقیقه در یک اتاق دیگر بمانید تا آرامش خود را بدست آورید. اگر لازم است کودک را چند دقیقه در تخت خود بگذارید. اگر نمیتوانید او را تنها بگذارید، چند نفس عمیق بکشید و با خودتان این جمله را تکرار کنید: این نیز بگذرد!

فرزندتان را درست بشناسید

یادتان باشد کودکان مختلف، به رو شهای متفاوت رفتار کرده و واکنش نشان میدهند. گاهی کودک فقط برای اینکه توجه والدین - چه از نوع خوب و چه از نوع بد - را به خود جلب کند کاری را انجام میدهد. معنایش این نیست که باید بیست و چهار ساعته به او توجه کنید بلکه باید نیازهای خاص فرزند خود را بیشتر درک کنید. اگر بهترین ساعات روز را صرف انجام کارهای منزل میکنید و قادر نیستید وقت خود را با کودکتان بگذرانید، شاید تمام نیاز او این باشد که کمی بیشتر به او توجه کنید. قبل از اینکه بازی او را قطع کنید، کمی وقت بگذارید تا با کمک یکدیگر کاری را انجام دهید که او دوست دارد.

تشویق همراه تنبیه

در پایان، انضباط نباید فقط تنبیه کودک باشد، بلکه باید از انضباط برای آموختن درس اخلاق به او استفاده کنید. کمک کنید او از اشتباهات خود درس بگیرد و هر زمان که از یک رفتار ناخواسته جلوگیری کرد، او را تشویق کنید. شما میخواهید رفتارهای خوب او تقویت شوند. اگر واکنشهای خود را در برابر او مدیریت کنید، او هم رفتار خود را طوری کنترل میکند که قابل قبول باشد.