عصبانی شدن بچه ها، چاره چیه؟

پرسش: دختر سه ساله ای دارم که وقتی کاری رو نمی‌تونه انجام بده به شدت عصبانی و پرخاشگر می‌شه در حدی که جیغ می‎زنه و گریه می‌کنه و می‎گه این وسیله آشغالی هست و باید دور انداخته بشه چطوری می‎تونم بهش کمک کنم و آرامش بدم؟

پاسخ: البته این دست رفتارها در کودکان زیاد دیده می شود ولی علت تغییر رفتار کودکتان را پیدا کنید. سعی کنید بفهمید چه اتفاقی روی داده که موجب عصبانیت فرزندتان شده است. بدخلقی و عصبانیت، بی دلیل ایجاد نمی گردد. سعی کنید بفهمید که بر کودکتان چه گذشته است. مثلا اگر او دچار نا امیدی بزرگی شده، سعی کنید برای او آرامش ایجاد کنید.

به رفتار خودتان و همسرتان هم توجه کنید. مراقب باشید که در زندگی روزمره خودتان و همسرتان این دست رفتارها را انجام ندهید. آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید. اجازه ندهید بداخلاقی کودکتان بر مهارت های فرزند پروری شما غلبه یابد و شما هم بداخلاق شوید.

به هنگام بروز بدخلقی در کودکتان سعی کنید با کشیدن نفس های عمیق آرامش خود را حفظ کنید و هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما می گردد را به فراموشی بسپارید. مراقب باشید که به فرزندتان بیش از حد بی توجهی نکنید. مطمئن شوید که کودکتان به خاطر عدم توجه شما دچار عصبانیت نشده است. برای یک کودک، توجه منفی مثل پاسخ والدین به یک کج خلقی، بهتر از توجه نکردن است. این عادت را در فرزندتان ایجاد کنید که در مقابل رفتارهای مثبتش به او توجه نشان دهید. از روش توجه برگردانی استفاده کنید.

حواس کودک خود را پرت کنید. موقعی که کودکتان عصبانی است، حواس او را با پیشنهاد یک چیز جدید پرت کنید یا محیط او را عوض کنید. او را بیرون ببرید یا به یک اتاق دیگر منتقل کنید.

برخورد جدی داشته باشید. اگر کودک در حال تکرار رفتاری است که احتمال صدمه به خود را دارد و شما قبلا از او خواسته اید که این کار را نکند، با جدیت با او برخورد کنید تا بفهمد در مورد مسائل مربوط به سلامتی او کاملا جدی و انعطاف ناپذیر هستید. با کودکتان به یک مکان خوب و مناسب بروید. این مکان خوب می تواند دورتر از جایی که با دیگران دعوا کرده است، جایی که ترسیده است و یا جایی که سبب تحریک بیش از حد او می گردد، باشد.

فرصت ابراز احساسات به کودکتان بدهید. در صورتی که فکر می کنید این کار موثر است می توانید به کودک خود فرصت و مجال ابراز احساسات بدهید. البته باید به دو نکته توجه داشت: اول آنکه این فرصت و مجال به هیچ وجه برای تنبیه نباشد بلکه برای آرام شدن و عکس العمل نشان دادن است. و دوم اینکه این فرصت نهایتا یک دقیقه باشد.

با کودکتان هم صحبت شوید. با کودکتان صحبت کنید و سعی کنید علت بدخلقی اش را بفهمید. دانستن اینکه چه چیزی باعث بدخلقی او شده است در واقع کلید این معما است که چگونه به او کمک کنید که هم احساس بهتری پیدا کند و هم رفتاری بهتر داشته باشد. به علاوه اگر کودکتان دلیل ناراحتی خود را بتواند به شما بازگو کند احتمالا بیشتر از این بداخلاقی نخواهد کرد.

این موضوع به ویژه در خصوص کودکانی صادق است که از بداخلاقی به عنوان نوعی روش ارتباطی با والدین خود استفاده می کنند تا انها را متوجه انچه اشتباه است بنمایند. در مواجه با عامل بداخلاقی کودک خود مراحل و روند مناسب را طی کنید. به عنوان مثال کودکتان را به رختخواب ببرید، یا محل جشن و مهمانی را ترک کنید، به کودکتان در رفع درگیری و نزاع با دیگران کمک کنید و او را از عشق و علاقه خود نسبت به او مطلع کنید تا به این طریق کودکتان به تدریج به آرامش و احساس خوشایندی برسد.