استرس در دوران بارداری، درمان را جدی بگیرید!
شاید باور این مسأله برای عده‌ای سخت باشد که تمام جنبه‌های شخصیتی کودک در طول دوران بارداری مادر و ۹ ماه رشد جنین شکل می گیرد.
شاید باور این مسأله برای عده‌ای سخت باشد که تمام جنبه‌های شخصیتی کودک در طول دوران بارداری مادر و ۹ ماه رشد جنین شکل می گیرد.
سال‌های سال است که پژوهشگران،تحقیقات گسترده‌ای را در این زمینه پیگیری می کنند و تمام نتایج بیانگر این واقعیت است که کودکان به هنگام تولد،هر یک با ویژگی‌های شخصی خود پا به این دنیا می‌گذارند که با وضعیت مادر در دوران بارداری مرتبط است.
به این ترتیب روحیات و اخلاقیات مادران روی رشد کودکان‌شان حتی در مرحله جنینی، تأثیر می‌گذارد. شرایط روحی یک زن باردار و در واقع این ۹ ماه از زندگی نوزادان، روی تمام عملکردهای فیزیکی، ذهنی، هوشی، حسی و روحی آنها در زندگی آینده‌شان تأثیر مستقیم دارد.
استرس و فشارهای روانی که در طول دوران بارداری بر مادر وارد می شود، یکی از خطراتی است که کمتر مورد توجه خانواده هاست. افکارشخص و نحوه برخورد اطرافیان و نامساعد بودن محیط زندگی موجب ناراحتی روانی مادر می شود و این حالات مستقیمً روی جنین اثر می گذارد.
نکته حایزاهمیت و غیرقابل انکار این است که رفتارها در هنگام تولد شروع نمی‌شوند بلکه خیلی زودتر از تولد شروع می‌شوند و رشد می‌کنند و رشد شخصیتی جنین تأثیر زیادی از شیوه زندگی مادر و انتخاب‌های او می‌گیرد.
بر اساس این نظریه، اگر لحظه تولد، لحظه شروع رشد شخصیت نوزاد نیست و با توجه به اینکه با استناد به تحقیقات انجام شده، مادرانی که فشار بیشتری را تحمل می‌کنند،کودکان بی‌قرارتر و حساس‌تری بدنیا می‌آورند، باید از مادران انتظار داشت که در این دوران (دوران بارداری) به آنچه می‌خورند، آنچه احساس می‌کنند و آنچه انجام می‌دهند، بیش از گذشته، توجه داشته باشند و در این میان نقش همسر نیز بسیار حائزاهمیت است.
محققانی که عوامل استرس مادر در دوران بارداری را بررسی کرده اند، دریافته اند: اثر این استرس در تکامل آینده کودک، هنگامی که همسرشان در بارداری نسبت به آنها بی توجه بوده، بسیار واضح است و به این ترتیب پدر نقش مهمی در کاهش استرس زن باردار خود دارد؛ ضمن این که اطرافیان نیز باید با درک شرایط زن باردار، محیط آرامش بخش و شادابی را برای وی فراهم کنند.
به گفته دکتر اسداله زنگویی، عضو هیات علمی دانشگاه و محقق تعلیم و تربیت، بهداشت روان در دوران بارداری باید از طرف فرد و اطرافیان مورد توجه قرار بگیرد، اگر می خواهیم نوزاد سالم و باطراوت داشته باشیم.
وی در این باره می گوید: گاهی استرس وارد شده به مادر باردار، ناشی ازعملکرد دیگران است، بنابراین اگر فرد و اطرافیان قبول کنند که هرگونه فشار بیرونی چه عواقب منفی بر جنین و آینده کودک دارد، این دوران بدون تنش و آرامش بسر می رسد.
این استاد دانشگاه، تأکید می کند که والدین پیش از تصمیم برای بچه دارشدن با بهره گیری از مهارتهای لازم برای کاهش تنش، آسیب های این دوران را به حداقل برسانند.
به گفته وی، استرس مادر در دوران بارداری در آینده خلقی کودک نیز تاثیرگذار است و مادران با حاملگی های پراسترس، بچه های تحریک پذیر، عصبی، بیقرار و ناآرام با اختلالات خواب و تغذیه خواهند داشت.
سال‌های سال است که پژوهشگران،تحقیقات گسترده‌ای را در این زمینه پیگیری می کنند و تمام نتایج بیانگر این واقعیت است که کودکان به هنگام تولد،هر یک با ویژگی‌های شخصی خود پا به این دنیا می‌گذارند که با وضعیت مادر در دوران بارداری مرتبط است.
به این ترتیب روحیات و اخلاقیات مادران روی رشد کودکان‌شان حتی در مرحله جنینی، تأثیر می‌گذارد. شرایط روحی یک زن باردار و در واقع این ۹ ماه از زندگی نوزادان، روی تمام عملکردهای فیزیکی، ذهنی، هوشی، حسی و روحی آنها در زندگی آینده‌شان تأثیر مستقیم دارد.
استرس و فشارهای روانی که در طول دوران بارداری بر مادر وارد می شود، یکی از خطراتی است که کمتر مورد توجه خانواده هاست. افکارشخص و نحوه برخورد اطرافیان و نامساعد بودن محیط زندگی موجب ناراحتی روانی مادر می شود و این حالات مستقیمً روی جنین اثر می گذارد.
نکته حایزاهمیت و غیرقابل انکار این است که رفتارها در هنگام تولد شروع نمی‌شوند بلکه خیلی زودتر از تولد شروع می‌شوند و رشد می‌کنند و رشد شخصیتی جنین تأثیر زیادی از شیوه زندگی مادر و انتخاب‌های او می‌گیرد.
بر اساس این نظریه، اگر لحظه تولد، لحظه شروع رشد شخصیت نوزاد نیست و با توجه به اینکه با استناد به تحقیقات انجام شده، مادرانی که فشار بیشتری را تحمل می‌کنند،کودکان بی‌قرارتر و حساس‌تری بدنیا می‌آورند، باید از مادران انتظار داشت که در این دوران (دوران بارداری) به آنچه می‌خورند، آنچه احساس می‌کنند و آنچه انجام می‌دهند، بیش از گذشته، توجه داشته باشند و در این میان نقش همسر نیز بسیار حائزاهمیت است.
محققانی که عوامل استرس مادر در دوران بارداری را بررسی کرده اند، دریافته اند: اثر این استرس در تکامل آینده کودک، هنگامی که همسرشان در بارداری نسبت به آنها بی توجه بوده، بسیار واضح است و به این ترتیب پدر نقش مهمی در کاهش استرس زن باردار خود دارد؛ ضمن این که اطرافیان نیز باید با درک شرایط زن باردار، محیط آرامش بخش و شادابی را برای وی فراهم کنند.
به گفته دکتر اسداله زنگویی، عضو هیات علمی دانشگاه و محقق تعلیم و تربیت، بهداشت روان در دوران بارداری باید از طرف فرد و اطرافیان مورد توجه قرار بگیرد، اگر می خواهیم نوزاد سالم و باطراوت داشته باشیم.
وی در این باره می گوید: گاهی استرس وارد شده به مادر باردار، ناشی ازعملکرد دیگران است، بنابراین اگر فرد و اطرافیان قبول کنند که هرگونه فشار بیرونی چه عواقب منفی بر جنین و آینده کودک دارد، این دوران بدون تنش و آرامش بسر می رسد.
این استاد دانشگاه، تأکید می کند که والدین پیش از تصمیم برای بچه دارشدن با بهره گیری از مهارتهای لازم برای کاهش تنش، آسیب های این دوران را به حداقل برسانند.
به گفته وی، استرس مادر در دوران بارداری در آینده خلقی کودک نیز تاثیرگذار است و مادران با حاملگی های پراسترس، بچه های تحریک پذیر، عصبی، بیقرار و ناآرام با اختلالات خواب و تغذیه خواهند داشت.