چرا کودکان سرطان میگیرند؟

‌آمارهای منتشر شده از سوی آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان، حاکی از افزایش سرطان کودکان در چند دهه‌ اخیر است. بین سال‌های ۱۳۸۰/ ۲۰۰۱ تا ۱۳۸۹/ ۲۰۱۰، در هر یک میلیون کودک،‌ ۱۴۰ کودک زیر ۱۴ سال مبتلا به یکی از انواع سرطان تشخیص داده شدند که نشان‌دهنده رشد ۱۳ درصدی سرطان کودکان است. سرطان خون یک‌سوم کل سرطان‌های زیر ۱۵ سال را شامل می‌شود که البته آمار درمان این سرطان در دو نوع لوسمی حاد لنفوئیدی و لوسمی حاد میلوئیدی بویژه در کشورهای پیشرفته‌تر رو به افزایش است. سرطان لنفوم نیز براساس آمارهای آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان به عنوان شایع‌ترین نوع سرطان در رده سنی نوجوانان شناخته شد.
این آمارها براساس داده‌هایی که در پایگاه‌های ملی ثبت سرطان در کشورهای مختلف جهان به اشتراک گذاشته می‌شوند محاسبه شده‌اند. داده‌‌های جمع‌آوری شده 100 درصد کودکان کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی را پوشش می‌دهد؛ در حالی که سهم کودکان ساکن آفریقا و آسیا در آمارهای محاسبه شده فقط 5 درصد است، زیرا آمار دقیق شیوع سرطان در برخی کشورهای آفریقایی و آسیایی در دسترس نیست. عموما در کشورهای فقیرتر، سرطان عده زیادی از کودکان هرگز تشخیص داده نمی‌شود و در نتیجه بسیاری از مرگ‌ومیرهای ناشی از سرطان شناسایی نشده باقی می‌مانند. با این حال گفته می‌شود همین رشد 13 درصدی سرطان کودکان که به استناد آمارهای در دسترس محاسبه شده است، تا حد زیادی به پیشرفت علم پزشکی در شناسایی علائم تشخیص زودهنگام سرطان در کشورهای پیشرفته‌ برمی‌گردد.

معمولا سرطان در کودکان به علت نقایص ژنتیک بروز می‌کند و به نظر نمی‌رسد عواملی مانند سبک زندگی و شرایط محیطی به میزان قابل توجهی در سرطان کودکان نقش داشته باشند، زیرا این قبیل موارد سال‌ها طول می‌کشد تا احتمال بروز سرطان را افزایش دهد و به همین علت در سنین پایین‌تر نمی‌تواند نقش چندان مؤثری ایفا کند. اگرچه در مجموع آمار سرطان کودکان در مقایسه با سایر سنین به نسبت پایین‌تر است، پژوهشگران سرطان معتقدند جمع‌آوری داده‌های جهانی در شناسایی علل اصلی سرطان کودکان امری ضروری است.