تست شنوایی نوزاد، واکنشی مهم
غالباً نوزادان تازه به دنیا آمده به صداهای بلند با واکنش تکان خوردن یا ساکت شدن پاسخ می‌دهند.
غالباً نوزادان تازه به دنیا آمده به صداهای بلند با واکنش تکان خوردن یا ساکت شدن پاسخ می‌دهند. چشم‌های آنها ممکن است به طور عکس‌العملی با جهت صدا حرکت کند. در یک ماهگی آنها برای شنیدن، مکث می‌کنند و ممکن است چشم‌ها و سرشان را به طرف صدا بچرخانند. در چهار ماهگی نوزادان به صورت ثابت به طرف صدا می‌چرخند.
طی شش ماه بعد تلاش آنها برای تعیین محل صدا کامل می‌شود، کنترل سر و گردن پیشرفت می‌کند و توانایی نشستن رخ می‌دهد. در شش یا هفت ماهگی کودکان فوراً به طرف صدای پدر، مادر یا پرستار می‌چرخند و به او نگاه می‌کنند. در نه ماهگی صداهای بسیار آرامی که خارج از حوزه دید آنها تولید می‌شود را جستجو می‌کنند و برای تعیین محل صداها با دقت تلاش می‌کنند.
در این مرحله شیرخوار قادر است صداهای معنادار، مانند صدای والدین یا پرستار را تشخیص دهد. شیرخواران دچار اختلال شنوایی یا کسانی که در محیطی پر سر و صدا بزرگ می‌شوند ممکن است رشد علاقه و توانایی شنیدن آنها از بین برود و این کاستی غالباً نگرانی والدین را برمی‌انگیزد. این که از والدین سؤال شود آیا درباره شنوایی کودکشان نگرانی دارند و این که آیا در سابقه خانوادگی آنها سابقه مشکل شنوایی وجود دارد، مهم است.
غربالگری نوزادان
اختلال شنوایی حسی عصبی دسته مهمی از اختلالات شنوایی است. از آنجا که در بیشتر موارد، اختلال شنوایی حسی عصبی، مادرزادی است، شیوه‌های تخصصی مختلف برای بررسی شنوایی نوزادان ابداع شده است. در این مرحله آزمون‌های پاسخ شنوایی برانگیخته از ساقه مغز و گسیل صوتی برانگیخته گوش، روش‌های بسیار مطمئنی در تشخیص این اختلال هستند.
آزمایش رفتاری در طی نخستین سال زندگی
آزمون سلب توجه بستگی به توانایی کودک در توجه و تشخیص محل منبع صدا دارد. بهترین سن برای این آزمایش حدود هفت ماهگی است. پس از ده ماهگی رشد مداوم و اجتماعی شدن روزافزون، انجام این آزمون را مشکل‌تر می‌کند.
آزمون سلب توجه
برای اجرای این آزمایش به دو فرد آموزش دیده که با هم همکاری می‌کنند نیاز است. شرایط آرام، تجهیزات مناسب، کنترل مناسب سطح صدا و روش کار دقیق همه ضروری است. یکی از افراد که وظیفه پرت کردن حواس نوزاد را دارد، جلوی نوزاد ایستاده و تلاش می‌کند تا توجه وی را به استفاده از اسباب بازی و غیره جلب کند.
هنگامی که توجه نوزاد به طرف اسباب‌بازی جلب می‌شود، همین شخص اسباب‌بازی را مخفی می‌کند و شخص دوم محرک آزمایشی را در پشت نوزاد به صدا درمی‌آورد. منبع صدا باید در سطح افقی با گوش نوزاد، در فاصله تقریبی یک متر از گوش و خارج از حوزه دید کودک قرار گیرد (یا اگر از جغجغه استفاده می‌شود در فاصله مشخصی باشد).
فرد اول که روبروی نوزاد است، پاسخ نوزاد را مشاهده می‌کند. پاسخ مشخص و صحیح، چرخش نود درجه کامل سر به طرف منبع صدا است. هر نتیجه دیگری بر لزوم آزمایش مجدد در چهار تا شش هفته بعد دلالت دارد یا اگر والدین نگران هستند یا شرایط خاصی وجود دارد، فوراً نوزاد را ارجاع می‌دهند. زمانی که هدف از آزمایش غربالگری است، صداهای با شدت کم (کمتر از 35دسی بل) تولید می‌شوند.
فرکانس‌های بالا و پایین به طور مجزا آزمایش می‌شوند. از جغجغه مخصوص به نام نافیلد و حرف بی‌صدای «S» (س) که به طور موزون تکرار می‌شود، برای آزمایش فرکانس‌های بالا و از صدای یکنواخت «هام» یا تکرار موزون شعری کودکانه برای آزمایش فرکانس پایین استفاده می‌شود. نجوا کردن یا آرام صحبت کردن قابل قبول نیست.
جغجغه‌های دارای تنظیم فرکانس برای آزمایش محدوده‌ای از فرکانس‌ها استفاده می‌شود. انجام نادرست این آزمایش موجب تاخیر در شناسایی مشکلات شنوایی یا افزایش موارد ارجاعات مثبت کاذب می‌شود. نتایج خوب در صورتی به دست می‌آید که آموزش اولیه به کسانی که آزمون را انجام می‌دهند ارائه و به طور منظم برای آنها تکرار شود تا دقیق بودن روش کار افرادی که آزمون را اجرا می‌کنند، تامین شود.
آزمون‌های همکاری برای 30- 18 ماهگی
این آزمایش‌ها به توانایی کودک در پاسخ به درخواست‌های ساده بستگی دارد. به طور مرسوم این آزمایش شامل سؤال از کودک برای نشان دادن اعضای بدن یا انجام درخواست‌های ساده نظیر «این را به مامان بده» بدون هیچ راهنمایی بصری است. از سن دو سالگی به بعد، آزمایش‌های تمیز گفتار مانند آزمایش اسباب‌بازی مک کورمیک می‌تواند انجام شود.
این آزمایش شامل چهارده کلمه در دو دسته هفت تایی است و کودک دارای شنوایی طبیعی باید حداقل ۸۰ درصد از کلمات را در سطح صدای ۴۰ دسی بل تشخیص دهد (مک کورمیک ۱۹۹۳). نوع اتوماتیک این آزمایش در حال حاضر قابل دسترسی است.
نکته: آگاهی از این نکته اهمیت دارد که ممکن است کودک در آزمایش تشخیص گفتار به علت مشکل شنوایی یا به علت تأخیر در رشد زبانی رد شود.
آزمون‌های اجرایی برای سن بیش از ۳۰ ماهگی
این آزمایش‌ها به توانایی کودک در دادن پاسخی مشخص به دستورها (مانند قرار دادن آدمک در قایق یا مکعب‌ها در جعبه) با صداهای تولید شده با فرکانس‌های مختلف از طریق دستگاه شنوایی سنجی دستی یا دارای گوشی (شنوایی سنجی با صدای خالص) بستگی دارد. این آزمایش همچنین می‌تواند با استفاده از صدای گفتاری انجام شود.
صدای ' go'(در فارسی برو) برای آزمایش فرکانس پایین و صدای 'ss' (در فارسی ایس) برای آزمایش فرکانس بالا می‌تواند موجب شود که کودک پاسخ لازم را ارائه کند. باید صدا تا 40 دسی‌بل پایین آورده شود و با پوشاندن دهان از راهنمایی‌های دیداری جلوگیری شود.
طی شش ماه بعد تلاش آنها برای تعیین محل صدا کامل می‌شود، کنترل سر و گردن پیشرفت می‌کند و توانایی نشستن رخ می‌دهد. در شش یا هفت ماهگی کودکان فوراً به طرف صدای پدر، مادر یا پرستار می‌چرخند و به او نگاه می‌کنند. در نه ماهگی صداهای بسیار آرامی که خارج از حوزه دید آنها تولید می‌شود را جستجو می‌کنند و برای تعیین محل صداها با دقت تلاش می‌کنند.
در این مرحله شیرخوار قادر است صداهای معنادار، مانند صدای والدین یا پرستار را تشخیص دهد. شیرخواران دچار اختلال شنوایی یا کسانی که در محیطی پر سر و صدا بزرگ می‌شوند ممکن است رشد علاقه و توانایی شنیدن آنها از بین برود و این کاستی غالباً نگرانی والدین را برمی‌انگیزد. این که از والدین سؤال شود آیا درباره شنوایی کودکشان نگرانی دارند و این که آیا در سابقه خانوادگی آنها سابقه مشکل شنوایی وجود دارد، مهم است.
غربالگری نوزادان
اختلال شنوایی حسی عصبی دسته مهمی از اختلالات شنوایی است. از آنجا که در بیشتر موارد، اختلال شنوایی حسی عصبی، مادرزادی است، شیوه‌های تخصصی مختلف برای بررسی شنوایی نوزادان ابداع شده است. در این مرحله آزمون‌های پاسخ شنوایی برانگیخته از ساقه مغز و گسیل صوتی برانگیخته گوش، روش‌های بسیار مطمئنی در تشخیص این اختلال هستند.
آزمایش رفتاری در طی نخستین سال زندگی
آزمون سلب توجه بستگی به توانایی کودک در توجه و تشخیص محل منبع صدا دارد. بهترین سن برای این آزمایش حدود هفت ماهگی است. پس از ده ماهگی رشد مداوم و اجتماعی شدن روزافزون، انجام این آزمون را مشکل‌تر می‌کند.
آزمون سلب توجه
برای اجرای این آزمایش به دو فرد آموزش دیده که با هم همکاری می‌کنند نیاز است. شرایط آرام، تجهیزات مناسب، کنترل مناسب سطح صدا و روش کار دقیق همه ضروری است. یکی از افراد که وظیفه پرت کردن حواس نوزاد را دارد، جلوی نوزاد ایستاده و تلاش می‌کند تا توجه وی را به استفاده از اسباب بازی و غیره جلب کند.
هنگامی که توجه نوزاد به طرف اسباب‌بازی جلب می‌شود، همین شخص اسباب‌بازی را مخفی می‌کند و شخص دوم محرک آزمایشی را در پشت نوزاد به صدا درمی‌آورد. منبع صدا باید در سطح افقی با گوش نوزاد، در فاصله تقریبی یک متر از گوش و خارج از حوزه دید کودک قرار گیرد (یا اگر از جغجغه استفاده می‌شود در فاصله مشخصی باشد).
فرد اول که روبروی نوزاد است، پاسخ نوزاد را مشاهده می‌کند. پاسخ مشخص و صحیح، چرخش نود درجه کامل سر به طرف منبع صدا است. هر نتیجه دیگری بر لزوم آزمایش مجدد در چهار تا شش هفته بعد دلالت دارد یا اگر والدین نگران هستند یا شرایط خاصی وجود دارد، فوراً نوزاد را ارجاع می‌دهند. زمانی که هدف از آزمایش غربالگری است، صداهای با شدت کم (کمتر از 35دسی بل) تولید می‌شوند.
فرکانس‌های بالا و پایین به طور مجزا آزمایش می‌شوند. از جغجغه مخصوص به نام نافیلد و حرف بی‌صدای «S» (س) که به طور موزون تکرار می‌شود، برای آزمایش فرکانس‌های بالا و از صدای یکنواخت «هام» یا تکرار موزون شعری کودکانه برای آزمایش فرکانس پایین استفاده می‌شود. نجوا کردن یا آرام صحبت کردن قابل قبول نیست.
جغجغه‌های دارای تنظیم فرکانس برای آزمایش محدوده‌ای از فرکانس‌ها استفاده می‌شود. انجام نادرست این آزمایش موجب تاخیر در شناسایی مشکلات شنوایی یا افزایش موارد ارجاعات مثبت کاذب می‌شود. نتایج خوب در صورتی به دست می‌آید که آموزش اولیه به کسانی که آزمون را انجام می‌دهند ارائه و به طور منظم برای آنها تکرار شود تا دقیق بودن روش کار افرادی که آزمون را اجرا می‌کنند، تامین شود.
آزمون‌های همکاری برای 30- 18 ماهگی
این آزمایش‌ها به توانایی کودک در پاسخ به درخواست‌های ساده بستگی دارد. به طور مرسوم این آزمایش شامل سؤال از کودک برای نشان دادن اعضای بدن یا انجام درخواست‌های ساده نظیر «این را به مامان بده» بدون هیچ راهنمایی بصری است. از سن دو سالگی به بعد، آزمایش‌های تمیز گفتار مانند آزمایش اسباب‌بازی مک کورمیک می‌تواند انجام شود.
این آزمایش شامل چهارده کلمه در دو دسته هفت تایی است و کودک دارای شنوایی طبیعی باید حداقل ۸۰ درصد از کلمات را در سطح صدای ۴۰ دسی بل تشخیص دهد (مک کورمیک ۱۹۹۳). نوع اتوماتیک این آزمایش در حال حاضر قابل دسترسی است.
نکته: آگاهی از این نکته اهمیت دارد که ممکن است کودک در آزمایش تشخیص گفتار به علت مشکل شنوایی یا به علت تأخیر در رشد زبانی رد شود.
آزمون‌های اجرایی برای سن بیش از ۳۰ ماهگی
این آزمایش‌ها به توانایی کودک در دادن پاسخی مشخص به دستورها (مانند قرار دادن آدمک در قایق یا مکعب‌ها در جعبه) با صداهای تولید شده با فرکانس‌های مختلف از طریق دستگاه شنوایی سنجی دستی یا دارای گوشی (شنوایی سنجی با صدای خالص) بستگی دارد. این آزمایش همچنین می‌تواند با استفاده از صدای گفتاری انجام شود.
صدای ' go'(در فارسی برو) برای آزمایش فرکانس پایین و صدای 'ss' (در فارسی ایس) برای آزمایش فرکانس بالا می‌تواند موجب شود که کودک پاسخ لازم را ارائه کند. باید صدا تا 40 دسی‌بل پایین آورده شود و با پوشاندن دهان از راهنمایی‌های دیداری جلوگیری شود.
منبع:
زندگی آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼