مصرف میوه در کودکان، نحوه صحیح

کودکان نیازهای مختلفی دارند که بر اساس سن کودک ، سایز کودک ، متابولیسم بدن کودک ، شرایط سلامت کودک و سایر عوامل تغییر می کند.
مصرف میوه به عنوان یکی از گروههای غذایی مناسب برای تغذیه کودک ضروری است. میوه ها منبع مهمی از ویتامین ها از جمله : A-C ، پتاسیم ، کربوهیدرات و فیبرها هستند و مصرف آنها بصورت خام مفیدترمی باشد. همان قدر که خوردن میوه برای بزرگسالان لازم و ضروری است، در کودکان و برای مراقبت از کودک نیز مهم می باشد. هر کودک باید روزانه ۲ تا ۵ واحد میوه دریافت کند، چون این گروه غذایی بخشی از نیاز کودکان را به مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها تامین می‌کند.
خوشبختانه چون اغلب میوه‌ها خوشرنگ و خوشمره می باشند و طعم شیرین دارند، مورد علاقه اغلب کودکان هستند . بنابراین به راحتی می‌توان با توجه به خواص ویتامینی، معدنی و نیازهای سنی کودک، آن‌ها را وارد برنامه غذایی کودک کرد اما نکته اینجاست که مصرف این گروه غذایی در میان کودکان باید با رعایت اصولی همراه باشد تا برای کودکانی که سیستم گوارش حساسی دارند، مشکلی ایجاد نشود.

همانطور که می دانید، علم تغذیه علم تعادل می باشد و در مورد میوه ها نمی توان گفت کدام میوه برتری خاصی نسبت به دیگری دارد. میوه ها به دلیل دارا بودن املاح و مواد معدنی نقش بسزایی در سلامت بدن کودک ، پوست و موی وی ایفا می کنند. به طور متوسط میوه ها به مقدار قابل توجهی سرشار از کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، منیزیم و آهن بوده و برای تأمین، رشد و استحکام پوست و مو بسیار موثر و سودمند هستند و انواع ویتامین ها را به بدن کودک می رسانند.
در همه میوه های تازه و سالم ویتامینC یافت می شود. ویتامین های گروه B و پیشتازهای ویتامین AA، ترکیبات کاروتنوئیدی و بعضی از املاح و پتاسیم و منیزیم و املاح آهن در میوه ها وجود دارد. در بعضی ازمیوه ها هم مقدار کمی کلسیم وجود دارد که این میوه ها جزو بهترین میوه ها هستند، ولی بیشترین ویتامین های موجود در میوه ها ویتامین C است که از ناپایدار ترین ویتامین هاست و بهترین شکل مصرف آن خوردن میوه های تازه است.

کودک از زمان تولد تا ۶ ماهگی تنها نیاز به شیر مادر دارد. از ۶ ماهگی و با آغاز تغذیه تکمیلی که نوع غذا خوردن کودک از حالت مایع به لعابی، پوره، پوره سفت و غذای سفره تغییر می‌کند، تغییرات تکاملی برای دریافت مواد‌غذایی در کودک ایجاد شده و بنابراین تنوع مصرف خوراکی‌ها هم شروع می‌شود اما این تنوع با مقدار کم یعنی یک قاشق مرباخوری شروع می‌شود و تا ۱۲ قاشق مرباخوری می‌رسد تا بدن نوزاد آنزیم لازم برای هضم را داشته باشد.
از آنجا که ممکن است کودک زمینه حساسیت به میوه داشته باشد، باید مصرف را با میوه‌هایی شروع کرد که زمینه ایجاد حساسیت ندارند. بهترین میوه‌‌ای که در چند هفته ابتدایی آغاز تغذیه تکمیلی می‌توان وارد برنامه غذایی کودک کرد، آبمیوه رقیق است که به‌تدریج به غلظت آن افزوده می‌شود. در مورد سبزی‌ها هم بهتر است تغذیه با آب هویجی که با آب سیب مخلوط شده آغاز شود.
به‌تدریج و با بزرگ شدن کودک می‌توان میوه‌ها را به‌صورت پوره و بعد تکه‌های کوچک در روند افزایش جویدن و بلعیدن وارد برنامه غذایی کودک کرد. آخرین میوه‌ای که در این روند باید وارد برنامه شود، مرکبات است، زیرا مرکبات ممکن است حساسیت‌زا باشند. تنها انتخاب موجود در میان مرکبات آب لیمو شیرین است که میزان حساسیت‌زایی آن از دیگر انواع مرکبات کمتر است.

پوست میوه، هم می‌تواند برخی مواد مغذی را به بدن کودک برساند و هم مواد سمپاشی شده را وارد بدن او کند. بنابراین برخی میوه‌ها که پوست‌شان حاوی فیبرهای نامحلول است، به‌دلیل نفاخ بودن و نیز به‌دلیل آن‌که کودک نمی‌تواند آن‌ها را خوب بجود، بهتر است پوست گرفته شوند. همچنین توصیه می‌شود، پوست میوه‌های وارداتی که حاوی مواد نگهدارنده هستند، گرفته شود. باتوجه به فصل گرما و امکان رشد عوامل بیماری‌زا در میوه‌ها بهتر است از پرستار کودک بخواهید میوه‌ها در این فصل تا حد امکان بدون پوست به کودک بدهد.

میوه های حساسیت زا در کودک را بشناسید
حساسیت در اثر عوامل ژنتیک -که سیستم ایمنی بدن را دچار اختلال می‌کند- ایجاد می‌شود. در میان غذاهای مختلف حساسیت‌زا بخشی از میوه‌ها هم قرار دارند. برخی از این میوه‌ها عبارتند از: توت فرنگی، کیوی و‌ نارنگی. در مورد توت فرنگی به‌دلیل خلل و فرجی که در این میوه وجود دارد معمولا شست‌و‌شوی آن درست انجام نمی‌شود و به همین دلیل ممکن است علاوه بر ایجاد حساسیت، مسمومیت نیز ایجاد کند. بنابراین از پرستار کودک بخواهید در مصرف این میوه برای کودک احتیاط کند.