روابط کودکان با والدین، تاثیر آن در آینده شان

رضایت زناشویی والدین به رویدادهای مثبت یا منفی کلی که زوجین در مورد رابطه‌ خود احساس می‌کنند، اشاره دارد.
این امر می­ تواند جو ارتباطی اعضای خانواده و حتی ویژگی ­های شخصیتی فرزندان را تحت تأثیر قرار دهد. از این روست که متخصصان علم روانشناسی معتقدند که رضایت و خرسندی از رابطه زناشویی یکی از جنبه های مهم تعاملات زوجین در سیستم زناشویی است.
احساسات عینی ، خشنودی ، رضایت و لذت تجربه شده توسط زن یا شوهر، هنگامی که همه جنبه های ازدواج شان را در نظر می گیرند را رضایت زناشویی قلمداد می کنند.
شواهد حاکی از این موضوع است که روابط افراد با والدین در دوران کودکی، کیفیت روابط صمیمی آنها در بزرگسالی را پیش بینی می کند.
رضایت از رابطه معمولا بعد از ازدواج و با گذشت زمان کاهش می یابد. تحقیقات نشان می دهند که متغیرهای متعدد مانند احساس فهمیده شدن، تصدیق شدن و مراقبت به وسیله همسر، خودپیروی در روابط زناشویی، احساس خیانت، شیوه های حل تعارض و توانایی ابراز احساسات و کیفیت بازگویی خاطرات مربوط به رابطه زوجین در گذشته بر رضایت زناشویی تاثیر دارند.
علاوه بر این، متغیرهایی هم نشات گرفته از گذشته فرد هستند که بر رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین تاثیر می گذارند.
از سوی دیگر، رابطه والد کودک و سبک فرزند پروری والدین نیز از دیگر نکاتی است که می تواند بر رضایت زناشویی فرزندان تاثیر گذار باشد.
شواهد حاکی از این موضوع است که روابط افراد با والدین در دوران کودکی، کیفیت روابط صمیمی آنها در بزرگسالی را پیش بینی می کند. برای مثال، تجربه یا مشاهده خشونت و سوءاستفاده در خانه با پذیرش و استفاده بیشتر از پرخاشگری در روابط صمیمی بعدی رابطه دارد.
نتایج حاصل از پژوهشی تحت عنوان «تأثیر رضایت زناشویی والدین بر افسردگی نوجوانان» نشان داده است که رابطه معناداری بین رضایت زناشویی والدین با افسردگی نوجوانان وجود دارد.
رضایت زناشویی پدر و مادر رابطه منفی و معناداری با افسردگی در نوجوانان دختر و پسر نشان داده است، بدین معنا که رضایت زناشویی کمتر در مادران پیش بینی کننده افسردگی بیشتر در دختران و پسران نوجوان است. همچنین نتایج نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین رضایت زناشویی مادران و پدران وجود دارد.
با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت که میزان خرسندی و رضایت والدین از زندگی زناشویی آنها بر جو ارتباطی خانواده و در نتیجه نوع تعاملات والدین با یکدیگر و با فرزندان تأثیر گذاشته و بدین وسیله افکار، احساسات و رفتارهای فرزندان را تحت تأثیر قرار می­دهد.
از این رو، هر چه رضایت زناشویی والدین کمتر باشد احساسات و هیجانات منفی در فرزندان و مشکلاتی همچون افسردگی در نوجوانان دختر و پسر بیشتر بوده و وجود رضایت در روابط زناشویی والدین تأثیر مثبتی بر روحیه و خلق و خوی نوجوانان دارد و احتمال بروز افسردگی را کاهش می­ دهد.